De eerste post van dit jaar is niet van mijn hand, maar van lezer Robert Vons, die me onderstaande tekst toestuurde. Het is momenteel volop winter in Griekenland en volgens de laatste berichten ligt 51% van het land onder een sneeuwlaag. Dit jaar hebben de koudefronten een naam gekregen. Vroeger was het gewoon winter, maar dit jaar hebben we Rafael en Sofia al over ons heen gehad en morgen komt Tilemachos een bezoek brengen. En net vandaag doken heel wat dapperen in het water om het kruis op te vissen dat door de priester op Theofanie in het water wordt gegooid.

Bij deze lage temperaturen denken velen meteen aan de vluchtelingen die nog steeds in erbarmelijke omstandigheden in de kampen moeten zien te overleven. Op het moment van dit schrijven ligt er geen sneeuw in de kampen op de eilanden, maar dat zou vanaf morgen kunnen veranderen, wanneer er een nieuw koudefront aankomt.

Maar ook voor de gewone Grieken is het geen pretje. De prijzen van de stookolie liggen nog steeds erg hoog, voornamelijk door de hoge belastingen, die er voor zorgen dat Griekenland een primair surplus kan optekenen, waar men in Brussel dan weer blij mee is. Voor vele Grieken is de prijs gewoon te hoog en heel wat mensen kunnen zich geen centrale verwarming veroorloven. Ook in ons flatgebouw is er voor het zesde jaar op rij geen stookolie aangekocht. Mijn onderbuurvrouw is ondertussen overleden en haar flat staat leeg. De eigenaars van de flat boven mij hebben hun verwarming van het centrale systeem afgekoppeld. Blijven er nog 4 van de 6 huizen over die moeten worden verwarmd. We zijn slechts met zijn tweeën die bereid zijn om stookolie in te slaan. Resultaat: het komt er weer niet van. Het is dus behelpen met airconditioning en gaskacheltjes. Wie dezer dagen buiten loopt, zal alweer een prikkend gevoel in de neusgaten en de keel hebben gehad. De Grieken verbranden alles wat ze kunnen vinden in hun open haard en in de vele pelletkacheltjes. Toen Antonis Samaras nog premier was, waren er heel wat kritische artikelen te lezen over deze toestand die erg schadelijk is voor de volksgezondheid. Sinds Alexis Tsipras premier is, vind je dit soort artikels nauwelijks nog. Wat niet wegneemt dat het probleem niet meer bestaat. Alleen heeft Griekenland geen pers meer die zich met dergelijke thema’s bezig houdt. Alles draait om de gepolariseerde politieke toestand.

Ondertussen luidt de vakbond van het verplegend personeel de alarmklok, want er zou niet voldoende stookolie zijn om de ziekenhuizen in het land warm te houden. Er is geen budget om stookolie aan te kopen. In bepaalde ziekenhuizen wordt de verwarming slechts een paar uur per dag aangezet om op stookolie te besparen.

De overheid beweert dat er subsidies zijn vrijgemaakt voor stookolie, maar die zijn zeker niet meer zo hoog als vorig jaar, want men vond in Brussel dat Athene wat te gul was met deze subsidies.

Maar goed, ik liet me even gaan. Ik geef het podium aan Robert Vons, die eveneens in Griekenland woont, in Oud-Epidavros.

Dubbel genaaid houdt beter……

Ik woon nu 2.5 jaar permanent in Archaia Epidavros en zie voor iedere winter weer de lokale bevolking hout sjouwen voor het kacheltje in de winter. De centrale verwarming wordt amper gebruikt wegens de hoge prijs van gasolie. Gezien mijn achtergrond (ik was 28 jaar inkoper vliegtuigbrandstof bij wijlen Martinair) ben ik dit gaan volgen.

In oktober lag de prijs op de oliemarkt (1st month low sulfer gas oil IPE/ICE London) rond de $ 732/metric ton. Inmiddels is deze prijs gedaald tot rond de $ 540.00/ton. Een flink verschil. Als je dit omrekent in Euro cent/liter en aan dit verschil ook nog eens de BTW toevoegt, zou de prijs voor de consument 17 eurocent/liter naar beneden moeten gaan. Dit zowel voor stookolie als ook autodiesel.

De internationale marktontwikkelingen zijn te volgen op https://www.theice.com/products/34361119/Low-Sulphur-Gasoil-Futures/data?marketId=5046439

De lokale oliepomp heeft vanaf oktober zijn gasolie prijs met 12cent/liter verlaagd. Ik kan het hem niet kwalijk nemen dat hij niet verder omlaag gaat, ik weet zijn inkoopsprijs en zijn marge is zeker niet groot. Hij betaalt dus ook te veel en loopt het volledige prijsrisico.

Het probleem in Griekenland is, dat er amper onafhankelijke opslagcapaciteit is voor  olieproducten.

De meeste capaciteit is in handen van de twee grote raffinagebedrijven, die dus de prijs bepalen van wat er bij hun uit de poort gereden wordt. Grootaandeelhouder bij een van deze twee is de Griekse staat, die dus uitkijkt om iets tegen prijsafspraken te ondernemen, want dan zouden zij zich in hun eigen voet schieten. De staat verdient dus aan de hoge olieprijzen door zowel zeer hoge belastingen als ook als aandeelhouder van een leverancier, die (te) hoge prijzen rekent.

Als de Griekse vrachtwagenchauffeurs erachter komen, dat ze meer dan een dubbeltje teveel betalen, zijn hier de gele hesjes niet aan te slepen.

Wellicht zal de lokale politiek in Griekenland binnenkort beseffen, dat een doodgevroren kiezer geen stem op ze zal uitbrengen.

Groetjes en een warme winter toegewenst,

Robert J. Vons

Archaia Epidavros