Pindos gebergte, op weg naar Pertouli
Nog een laatste bijdrage over de voorbije uitstap. Als je de foto hierlangs bekijkt, zou je denken dat ik niet alleen in Griekenland was, maar ook in Zwitserland. Het is een feit dat het Pindos-gebergte op bepaalde plaatsen de indruk geeft dat je in de Alpen bent. Deze bergketen is dan ook behoorlijk hoog en heeft tot aan het begin van de zomer sneeuw op de toppen.
Onze rit ging naar Pertouli – Neraïdochori – Elati. Pertouli is een bekend skigebied in centraal Griekenland, dat behoorlijk makkelijk te bereiken is via de middelgrote provinciestad Trikala. Tijdens de winter, en vooral in de weekends, is het er drummen op de skipistes. Neraïdochori (wat elfjesdorp betekent – mooi toch?) en Elati zijn de 2 nabijgelegen dorpjes die bijna uitsluitend leven van het alpijns toerisme.
Het dennenwoud van Pertouli
Pertouli ligt op 1200 meter hoogte, en wordt beschouwd als de thuishaven van de Karakatsanoi – een volk van herders dat als het ware “migreert” van de hoge bergen in de zomer, naar de lager gelegen gebieden in de winter, samen met hun kuddes. De Karakatsanoi zouden één van de oudste volkeren zijn in de Balkan. Hun taal en klederdracht is erg typisch, maar ze zijn grotendeels geassimileerd in het nieuwe Griekenland, dat na 1830 nauwelijks anderstalige bevolkingsgroepen tolereerde en hen desnoods met het zwaard het zwijgen oplegde in hun eigen taal. Er moest Grieks worden gesproken: het nieuwe land zou eentalig Grieks zijn – 1 volk, 1 religie, 1 taal. Dat heeft tot gevolg gehad dat een aantal van de gewoontes van de Karakatsanoi in onbruik zijn geraakt. Gelukkig zijn de tijden veranderd en er zijn zelfs politici die vrijuit over hun Karakatsanoi-wortels spreken (dat levert natuurlijk ook wel een aantal stemmen op van hun clan-genoten).
Sneeuw in Pertouli - bemerk de rode strepen
Pertouli is niet enkel de thuisbasis van de Karakatsanoi: de streek errond heeft ook het grootste dennenwoud van Griekenland. Het is er inderdaad enorm groen – en overal hoor je klaterende beekjes en watervalletjes, zeker nu de sneeuw begint te smelten. En sneeuw lag er nog genoeg. 2 weken geleden sneeuwde het nog, net toen er een enorme zandwolk van over de Sahara Griekenland bedekte. Dat leidde tot een vrij uniek fenomeen dat ik hier al had beschreven. Een en ander had tot gevolg dat de sneeuw in noordelijk Griekenland rood was. In de foto hiernaast merkt u de rode strepen in de witte massa.
In de streek zijn ook aardig wat jagers actief en dat zorgt voor een apart menu. We hebben er namelijk overheerlijk everzwijn en reebok gegeten. U kunt zich heerlijk laten verwennen in de taverna van Panagiotis. Het leek ons of we even niet meer in Griekenland waren!
Op de terugweg naar Trikala, volg je de bergrivier die zich voedt met het smeltwater. Langs de weg biedt dat erg mooie taferelen, zoals u op de foto’s kunt zien (u klikt ze natuurlijk aan voor een grotere weergave!).
 |
 |
 |
 |
Wow @Bruno, daar haal je iets zeer interessants aan! Bij het lezen van het boek van Maria Dermitzakis over de “Grieken in Limburg†sprong er voor mij één verhaal meteen uit: dat van Christos Pistolas, wiens vaders roots in een nomadisch herdersvolk ligt, de Sarakatsani, die enkel uit de bergen afzakten naar de dorpen om hun producten aan de locale bevolking te verkopen. Ik veronderstel dat het dà t volk is wat jij bedoelt met “Karakatsaniâ€. Zijn getuigenis is me enorm bijgebleven, juist omdat hij (zijn vader) Sarakatsanos was, ‘een heel fier en eigenwijs volk’, zoals hij het zelf omschrijft in zijn relaas, ‘die zichzelf een beetje als oer-Grieken beschouwen’. Hij vermeldt erbij dat volgens sommige historici de oorsprong van de Sarakatsani terug gaat tot ergens in de bronstijd en dat zij de eerste nomadische Grieken waren in het Egeïsche gebied. Als je zijn verhaal leest, raak je automatisch geboeid door die diepgewortelde geschiedenis en wat dat voor hem (en zijn vader) betekent heeft. Ik ga hier niet alles verklappen, daarvoor moet je het boek maar kopen ( http://www.erfgoedcelmijnerfgoed.be/product.php?lang=NL&prodid=161&catid=41&itemno=0&pos=6&PHPSESSID=74f8964017f61643bc958792b12cf860 ), maar wil, in het huidig klimaat, afsluiten met nog één opmerkelijk citaat uit zijn kroniek: “Grieken, ik ben er bijna van overtuigd, zijn geworden wat ze zijn dankzij de mengeling met verschillende culturen en niet vanuit puristische gedachteâ€. Dat zou ons, Griekenlandliefhebbers en –kenners, toch tot nadenken moeten stemmen, niet?
Hoe dan ook, deze getuigenis is een absolute aanrader!
Precies @Roosje: Karakatsanoi en Sarakatsanoi is hetzelfde, en je zou inderdaad kunnen zeggen dat ze oer-Grieken zijn. Klik de link maar es aan die ik in het artikel heb gegeven, die leidt je naar de entry in Wikipedia en geeft behoorlijk wat achtergrondinformatie over dit interessante volk.
@Roosje: “Grieken, ik ben er bijna van overtuigd, zijn geworden wat ze zijn dankzij de mengeling met verschillende culturen” is de nagel op de kop! Zelfs als Griekenland voor de “Bevolkingsuitwisseling” van 1922 “puur” zou zijn geweest, was dat met de ongewilde komst van Stamboulioten, Pontiërs, Ioniërs, Cappadociërs, Karamanli (=de bevolkingsgroep) en andere Klein-Aziaten sowieso niet meer het geval.
Aan die kleurige veelzijdigheid van het Griekse volk is enkel afbreuk gedaan door de uitroeiing van de (“inheemse”) Romaniotes en de (oorspronkelijk Iberische) Sefardim door de nazi’s 🙁
We verbleven in de Meteora maar trokken ook een dagje uit om de door jou beschreven streek te verkennen.
Onderweg vonden we op een oud kerkje, waar juist een doopsel bezig was. In zoverre ik er iets van begreep werd verzaakt aan de duivel en blies de pope satan weg, richting hel.
In het kerkje stonden neefjes en nichtjes te glunderen in afwachting van de waterproef van de dopeling. Het dopen gebeurde in een ketel, Obelix waardig.
Ik ben de locatie van het kerkje vergeten, maar wellicht zijn jouw herinneringen verser. (Kijk eens op de site, indien je even tijd hebt).
De streek was impressionant maar zoals steeds ontbraken betrouwbare wandelkaarten en uitgestippelde routes.
Moest hier intussen verandering in gekomen zijn, dan verneem ik dat gaarne.
Het moet daar tijdens het seizoen , het aantal grote tavernas in acht genomen wel een drukte van jewelste zijn.
Ik heb de beste herinneringen aan een geitenboutje, gegeten in een taverna met jachttrofeën aan de muur.
Eddy
@Roosje, ik heb ondertussen ook een filmpje opgesnord van de grote bijeenkomst van de Sarakatsanoi vorig jaar (2009) in Pertouli:
http://www.youtube.com/watch?v=U6QuAY9NMDY
@Eddy, het is niet meteen op te maken uit de foto’s op je site waar je precies bent geweest, maar het lijkt me in ieder geval niet Pertouli te zijn. Mooie foto’s wel, met die koeien lijkt het wel Zwitserland.
Hé, bedankt @Bruno!
@Bruno, Bruno toch, hoeveel keer moet ik het je nog zeggen: die koeien vind je ook in de bergen van Sithonia! 😉 😉 😉
Haha, dat weet ik wel @Roosje, maar eigenlijk wilde ik met mijn reactie bedoelen dat ik in Pertouli geen koeien heb gezien. Misschien was het nog te vroeg op het jaar en stonden de beestjes nog op stal omdat het te koud was…
Op Kreta heb ik dan weer veel varkens gezien. Ze praatten zelfs Engels.
Ik dacht dat die op Rhodos zaten 😉
Ik heb er vorig jaar zelfs in Laganas gezien op Zakynthos!