Εδώ παππάς, εκεί παππάς, πού είναι ο παππάς (hier is de schoppen heer, daar is de schoppen heer, waar is de schoppen heer) was een spelletje dat vroeger (en tegenwoordig steeds meer) illegaal op de Griekse straten werd gespeeld. Iemand improviseerde een tafeltje, nam 3 kaarten waaronder 1 schoppen heer en verwisselde die dan met de voorkant op tafel, voor de ogen van de omstaanders, die dan geld inzetten om te gokken waar de kaart dan precies zou terecht komen. Het lijkt simpel, maar er kwam heel wat valsspelerij bij kijken.

Dezelfde vraag (waar is de schoppen heer), zou je je kunnen stellen over de “lijst Lagarde”, zoals een lijst met 1970 Grieken wordt genoemd die hun geld op Zwitserse bankrekeningen heeft staan.

Eergisteren was minister van Financiën Stournaras op zoek naar die lijst, volgens een artikel in de Financial Times, want hij zou dan de Grieken die hun (voornamelijk zwart) geld naar het buitenland hadden versast, kunnen belasten en zo zou hij meteen het geld bij mekaar krijgen waarnaar de trojka op zoek is. Maar Stournaras vond de lijst niet.

De lijst zou via Christine Lagarde een paar jaar geleden bij toenmalig (onder premier Papandreou) minister van Financiën Georgos Papakonstantinou zijn terecht gekomen. Die zou de lijst dan weer hebben overgedragen aan zijn opvolger op Financiën toen Loukas Papadimos het premierschap overnam. Maar die opvolger zou die lijst nooit in handen hebben gehad.

En ondertussen hoor je ook links en rechts zeggen dat het hoofd van de financiële politie SDOE de lijst zou hebben gekregen. Maar die weet ook nergens van. Πού είναι ο παππάς dus:

En ziedaar: opeens komt PASOK partijleider Evangelos Venizelos (ooit ook nog eens minister van Financiën geweest) met een kopie van de lijst aan zetten. Hij had die toevallig gevonden en hij vermoedde dat het origineel van de lijst (die op een USB stick zou staan) nog ergens stof ligt te vergaren bij die financiële politie. De lijst ligt ondertussen op het bureau van premier Samaras.

Maar het hoofd van de financiële pοlitie zegt ondertussen dat de lijst geen enkele wettelijke grond heeft en dus ook niet kan worden gebruikt in de bestrijding van de belastingontduiking. Blijkbaar was dat geen bezwaar in Duitsland en Spanje bijvoorbeeld, om daar achter de houders van Zwitserse bankrekeningen te gaan.

Maar dit is Griekenland. Hier doet men zoiets niet, want men wil vooral netjes binnen de lijntjes van de wet kleuren, zoals dat altijd het geval is. Waarom die lijst overigens zo lang zoek was, is op zijn minst ook een raadsel. Is het daar op het ministerie van Financiën zulk een puinhoop? Dat zegt dan weinig goeds over de organisatie van de Griekse staat, die volgens de Grieken sowieso een heuse μπάχαλο is (een zooi). Niets nieuws onder de Griekse zon, maar wellicht fronst men zich buiten de landsgrenzen wel even de wenkbrauwen.

Maar er zijn ook geruchten dat men de lijst met opzet achtergehouden had. Zo zouden er namelijk een aantal figuren binnen de financiële politie, en misschien ook binnen het ministerie van Financiën zijn, die op die manier die 1970 rijke Grieken uit hun hand konden laten eten. Eenvoudig gezegd: sommige figuren zouden die Grieken onder druk hebben gezet om zwijggeld te betalen, anders zou de lijst in de openbaarheid worden gebracht. Ook dat is een typisch Grieks scenario, waar de Grieken ook niet meer van opkijken.

Wat er ook van zij: na de lijst met 32 politici die zich op verdachte wijze verrijkt hebben, is er nu een nieuwe lijst van Grieken die geld op Zwitserse bankrekeningen hebben staan. Als al dat geld op illegale wijze is vergaard, en als er een taks kan op worden geheven (of als er een boete moet worden betaald), dan zou het best kunnen dat een aantal van de aangekondigde besparingsmaatregelen niet meer nodig zouden zijn.

Maar of de Griekse overheid het ooit zo ver zal laten komen, is maar de vraag. Er is hier nooit eerder de indruk gewekt dat de staat achter dergelijke misbruiken aan gaat. En hoewel Samaras heeft gezegd dat hij geen corruptie zal verdragen, moeten we toch nog zien of hij woord zal houden. Zijn voorganger Kostas Karamanlis was ook zo iemand die overal licht zou laten schijnen over duistere praktijken. En onder zijn bewind was Griekenland nooit corrupter.