Wat is die regering Samaras aan het bekokstoven? Er gebeuren vreemde dingen. Gisteren is Secretaris-generaal van openbare inkomsten, Charis Theocharis, opgestapt. Hij was aangesteld om de belastingsinkomsten te overzien en te stroomlijnen. Theocharis was geen politicus, maar een technocraat, IT specialist van opleiding. Af en toe werd hij in de media opgevoerd als de grote boosdoener, omdat hij alle beslissingen van de regering wat betreft belastingsinning, in de praktijk omzette. Handig voor de politici: Theocharis was een welgekomen bliksemafleider.

Populair was hij niet, maar objectief gezien moet je het hem wel nageven dat hij één van de eersten is die er in geslaagd is om een aantal gaten in het Griekse belastingsysteem te dichten. De inkomsten zijn onder zijn leiding de hoogte in gegaan. Of de last op de bevolking eerlijk verdeeld is, dat is dan weer een ander verhaal.

Het ontslag van Theocharis kwam er na een marathongesprek met Yiannis Stournaras, die voorlopig nog minister van Financiën is. Na de lange vergadering, waar ook de mogelijke opvolger van Theocharis aanwezig was, liet Stournaras zich in lovende bewoordingen uit. Hij zei dat Theocharis de belastingsdienst had overgenomen in moeilijke omstandigheden, nadata er gedurende meer dan een jaar niemand op de positie had gezeten. Volgens Stournaras had Theocharis systematisch beter gespresteerd dan zijn doelen, ondanks het feit dat hij het belastingssysteem van nul had moeten opbouwen. Dat resulteerde volgens de minister in positieve budgettaire resultaten.

Waarom Theocharis dan moest gaan, is niet duidelijk. Misschien gokt de regering er op dat de Griekse bevolking tot rust kan worden gebracht door de bliksemafleider te vervangen. De politici die de besparingsmaatregelen stemmen, blijven voorlopig nog wel op hun plaats. Of moet het ontslag de weg effenen voor een wissel op de post van Financiën? Bronnen beweren dat Theocharis zelf initiatieven had genomen om de dienst te stroomlijnen, en die hebben een politieke kost gehad, wat men in regeringskringen niet prettig vond. En dus moest de man gaan.

Theocharis zelf, legde een verklaring af met tranen in de ogen. Hij zei dat hij zelf geen enkele besparingsmaatregel had genomen. Dat deed het parlement en de regering. Het enige wat hij deed, was die maatregelen implementeren.

Ik kan me voorstellen dat men in Brussel niet blij zal zijn met het ontslag van de man. Theocharis was een sleutelfiguur in de onderhandelingen met de trojka. Hij was iemand waar ze konden op rekenen. Of dat nu positief is voor de Grieken of niet, daar gaat het nu even niet om.

Theocharis was aangesteld voor een termijn van 5 jaar. Hij had nog 3,5 jaar te gaan. Zijn ontslag toont aan dat de scheiding tussen wetgevende en uitvoerende macht in Griekenland niet bestaat. Theocharis deed zijn werk te goed, en moest gaan. Het is alweer een politiek truukje van de regering, in een paniekreactie om te overleven, ten koste van alles.

Brussel laat begaan omdat het niet te vinden is voor het alternatief dat voorhanden is in Griekenland. Maar dat het nog steeds steun blijft geven aan deze regering, maakt dat Europa niet populairder wordt bij de Grieken.