Er is de laatste tijd heel wat volk in hongerstaking in Griekenland. Het bekendste geval is dat van Nikos Romanos, de anarchist die gevat is toen hij een bank aan het overvallen was. Romanos was een vriend van de doodgeschoten Alexis Grigoropoulos en hij droeg de doodskist op de begrafenis van die laatste, nadat die in december 2008 was doodgeschoten door een politieagent in Exarcheia. Romanos is nog piepjong, 21 slechts, en had zijn middelbare school afgewerkt achter de tralies. Hij was ook glansrijk geslaagd in de Panhelleense examens die toegang bieden tot de universiteit, en kreeg daarvoor heel wat schouderklopjes van politici. Volgens de Griekse wet had Romanos daardoor het recht om verder onderwijs te volgen, maar dat recht werd hem ontzegd. Als reactie ging hij in hongerstaking, tot vandaag. Er kwam heel wat reactie op de aandacht die de jongeman kreeg. Sommigen vonden dat hij mocht wegrotten in de cel, en dat de wet niet diende te worden toegepast. Dat Griekenland een gehandicapte rechtsstaat is, was al langer duidelijk, maar het hoeft niet erger te worden gemaakt. Uiteindelijk, na 31 dagen hongerstaking, waarbij Romanos bijna het leven liet, heeft het parlement bijna unaniem ingestemd om Romanos aan de universiteit te laten studeren. Twee parlementsleden stemden tegen: de quasi fascistische boekverkoper en woordvoerder van de parlementaire fractie van Nea Dimokratia, Adonis Georgiadis, en Thanos Plevris, het kersverse parlementslid van Nea Dimokratia, zoon van Holocaustontkenner en spirituele vader van Gouden Dageraad Kostas Plevris. Romanos heeft zijn hongerstaking stop gezet en velen zien hier in een overwinning voor de jongen en een nederlaag voor de regering. Want ondertussen leven we in een situatie waar alles bijna in oorlogsterminologie moet worden uitgedrukt.

Van 15 tot 18 december zullen drie zeventigers een hongerstaking houden voor de Duitse ambassade in Athene. Lefteris Konstantinidis (75), voormalig parlementslid, Dimitris Vasiliadis, oprichter van het anti-junta comité van Zweden en voormalig prefect van Pieria, en Nikos Karakitsos (78) wonen alle 3 in Zweden en willen met hun actie protesteren tegen de houding van Duitsland tegenover Griekenland, maar ook tegen het feit dat Duitsland nooit de oorlogsschade aan Griekenland heeft vergoed (iets waarvoor Manolis Glezos al jaren strijdt). Het is een beetje een merkwaardige actie, maar er zit wel een ideologie achter.

En dan heb je de Syrische vluchtelingen die nu al wekenlang, in weer en wind en met heel veel regen, op het Syntagmaplein kamperen. Gewone mensen, middenklasse, die geld hadden en er in geslaagd zijn om de nachtmerrie van hun land te ontsnappen. Afgelopen zaterdag, tijdens de rellen in Athene, zaten ze er nog steeds. Toen de betogers op het Syntagmaplein kwamen, vormden vrijwillgers een mensenketting rond de Syriërs. Maar dat was eigenlijk niet nodig, want de demonstranten applaudiseerden toen ze voorbij de vluchtelingen kwamen.

Een parlementslid van SYRIZA is sinds een paar dagen solidair met de Syriërs, zo zegt hij. Yiannis Michelogiannakis is een vreemd figuur. Eerst zat hij bij PASOK, daarna is hij overgelopen naar DIMAR, maar toen die partij in de coalitieregering stapte, werd Michelogiannakis onafhankelijk parlementslid, om tenslotte in de armen van SYRIZA te worden gesloten. In 2009 (met PASOK nog) haalde hij 28.000 stemmen. In 2012 (met DIMAR) waren dat er nog 9.000.

Michelogiannakis is een bizar figuur. Erg volks, om het eufemistisch uit te drukken, en zijn kretenzische tongval is overduidelijk. Zijn politieke carrière doet vermoeden dat hij een opportunist is. En zijn actie om een beetje tussen de Syrische vluchtelingen te gaan liggen in een slaapzak, doet dan weer vermoeden dat hij een aandachtshoer is. Of wat moeten we denken van zijn interview op de ochtendtelevisie?

Nu kun je je bedenkingen hebben bij hongerstakingen. Tegenstanders van Romanos beweren dat hij er de Griekse regering mee heeft gechanteerd. Maar normaal gezien zijn hongerstakers mensen met een sterke wil. Heel sterk, want je moet er het overlevingsinstinct van je lichaam mee overwinnen. Romanos en de Syrische vluchtelingen hebben een reden om in hongerstaking te gaan. Maar Michelogiannakis?

Die maakt de hele actie tot een grap en ondermijnt het protest van de Syriërs. Want wat deed de man afgelopen maandag? Het regende. Hard. Heel hard. Het is verdomd moeilijk om dan nog op dat kille marmer van het Syntagmaplein te blijven liggen. En in de regen, met doorweekte dekens. Dus wat besloot de man te doen? Even koffie gaan drinken in de cafetaria op het plein. Nu moet u weten dat Romanos gedurende 31 dagen enkel wat suikerwater tot zich heeft genomen. De Syriërs zullen niet veel meer drinken. Geld om een koffie op het Syntagmaplein te gaan drinken, hebben ze ook niet.

Michelogiannakis maakt hiermee gewoon alles belachelijk. Indien het Griekse woord Karagkiozis u bekend is, dan weet u dat het op Michelogiannakis perfect van toepassing is.