Het lijkt alsof ik enkel maar over Yiannis schrijf de laatste tijd, maar ik ben ook erg in de weer geweest met nog andere projectjes. Daarover meer later in de week.

Afgelopen donderdag leverde een facebookvriendin een hele lading spullen af in Athene. Spullen die zijn ingezameld in België. Spullen die ook sommigen onder u hebben meegegeven. Het bestelwagentje zat bomvol! Ik heb mijn wagen helemaal volgeladen en een aantal spullen zijn naar Solidariteit Piraeus gegaan. Het grootste deel, voornamelijk kledij, heb ik gisteren naar Yiannis gebracht.

Hoe gaat het eigenlijk met Yiannis? Hij is boos, en vreest dat hij door Tsipras en de zijnen flink voor de gek is gehouden. Volgt u even mee.

Op 28 juli is Yiannis aan de slag gegaan voor 5 maanden. Hij werkt bij de gemeente Athene, aan de metrohalte van Elaionas. Daar is hij security-agent aan het terrein waar recycleerbaar materiaal wordt verzameld. Dat is vuilnis dat niet in de grote vuilniscontainers wordt gestopt en dat niet naar de grote vuilnisbelt van Athene in Liossia wordt gebracht. In Elaionas worden meubels, hout en af en toe ook elektrische spullen (als ze al niet zijn opgehaald door de zigeuners) samengebracht. Maar ook het vuile water van de borstelwagens die de goten schoonmaken in de stad. De stank was af en toe niet te harden, zei Yiannis.

Ondertussen is het begin september en Yiannis heeft nog steeds zijn loon voor de eerste maand (zo’n 490 euro) niet gekregen. Hoewel de gemeente Athene zijn werkgever is, werkt hij via een programma van OAED, de Griekse dienst voor Werkgelegenheid. Het programma heeft Πρόγραμμα Κοινωφελούς Χαρακτήρα 2015, en samen met Yiannis zijn er over heel Griekenland zo wat 32.000 langdurig werklozen aangenomen. Yannis maakte zich wat zorgen over het feit dat hij nog niet betaald was, en vooral ook over het feit dat hij nooit een papier heeft moeten ondertekenen. Hij heeft als het ware geen enkel contract, geen enkel bewijs, dat hij is tewerkgesteld bij de gemeente Athene met dit bepaalde programma van OAED. Toen hij de gemeente belde om te vragen hoe de vork precies aan de steel zat, kreeg hij een nogal brutaal antwoord dat hij niet moest zeuren naar een contract of papier: het feit dat hij voor de overheid werkte, zou genoeg bewijs moeten zijn dat alles in orde is.

Maar is alles ook in orde? Je kunt het je afvragen. Ondanks het feit dat Yiannis een bewakingsfunctie heeft, moet hij tijdens het werk zijn eigen kledij dragen. Hij heeft nog 2 broeken en 2 bloezen die hij kon dragen, en die moest hij elke dag met de hand wassen, want hij zweet vreselijk door het feit dat slechts 1 nier bij hem werkt. Toen hij daar een opmerking over maakte, heeft hij een geel fluo hesje gekregen van de stad Athene. En een collega die medelijden kreeg met Yiannis omdat hij de hele dag in de zon moest staan, heeft hem een petje van de stad gegeven. Daarmee zou Yiannis dus het gevoel moeten krijgen dat alles in orde is.

Maar Yiannis nam daar geen genoegen mee en belde vervolgens ook OAED op, om te vragen of hij als werknemer ingeschreven staat in hun systeem. Hij was met zijn smartphone al via een afgetapt Wi-Fi signaal (Yiannis is bijzonder bijdehand) op de site van OAED gaan kijken naar zijn status, en daar stond hij als werkloze opgegeven. Op 31 augustus kreeg hij van OAED voor het eerst een officieel papier in zijn handen geduwd. Yiannis staat nog steeds geregistreerd als werkloze.

Dat is dus ondertussen al 42 maanden werkloos, waarvan 30 maanden zonder enige bron van inkomsten. Begrijpelijk dat Yiannis erg wantrouwig is. Hij vertrouwt de Griekse overheid voor geen meter. Hij vreest dat de regering Tsipras het geld dat voor deze programma’s voor langdurig werklozen was bedoeld, heeft besteed aan het openbaar vervoer. Begin juli heeft de regering namelijk het openbaar vervoer gratis gemaakt gedurende ongeveer een week, in de aanloop naar het referendum van 5 juli.

Aan het uitpakken

Begrijpelijk dus dat Yiannis weer in de put zat, want hij schiet er nog geld bij in. Hij moet het abonnement voor het openbaar vervoer zien op te hoesten om naar zijn werkplek te kunnen gaan. En ondertussen probeert hij in zijn Spartaanse ondergrondse flatje toch nog min of meer een normaal leven te leiden. Hij wil absoluut de huur en de rekeningen betalen. Voorlopig lukt dat dus weer niet.

Maar de pakketten die ik hem bracht, hebben toch wel weer een lach op zijn gezicht getoverd. Hij dankt ieder van u die iets heeft meegegeven, uit de grond van zijn hart. Hij staat er nog steeds van te kijken dat mensen die hem niet kennen, bereid zijn om hem iets te schenken. Zijn eigen familie doet dat namelijk niet. Die hebben het ook alsmaar moeilijker: zijn broer, die nog een eigen zaak had, heeft die moeten sluiten en hij is nu zaalwachter in het museum van Iraklio. Daar is hij al 4 maanden niet betaald. Het verhaal van de crisis. “Να τους έχει καλά ο θεός”, luidt de boodschap aan ieder van u. We maakten wat grapjes over de aromatische zepen en over producten die hij niet meteen kende.

Yiannis wilde stoppen met zijn werk, omdat hij denkt dat hij voor de gek is gehouden, dat hij een gratis werkkracht is, maar ik heb hem dat toch afgeraden. Het is niet uit te sluiten dat de verschillende overheidsdiensten niet met elkaar samenwerken. Zo veel jaren economische crisis in Griekenland en nog steeds werkt de overheid niet zoals het hoort. Je zou van minder moedeloos worden. Ik heb Yiannis nog wat geld toegestopt zodat hij weer even verder kan. Maar zijn verhaal is duidelijk nog niet voorbij….