Het is niet echt heet van de naald, maar het blijft toch wel nieuws dat de voorpagina’s haalt in Griekenland. Oud-Premier Georgos Andreas Papandreou, door de Grieken GAP genoemd, keert terug naar de stal. Afgelopen vrijdag zat de laatste premier uit de Papandreou-dynastie samen met Fofi Gennimata, de voorzitster van PASOK, de partij die door Papandreou’s vader is opgericht. Alleen noemt die partij zichzelf niet meer zo. Wellicht om het betwistbare verleden achter zit te laten, noemt de partij zich tegenwoordig Δημοκρατική Συμπαράταξη – Democratische Alliantie. Sommigen beweren dat dit ook is gebeurd, om te vermijden dat PASOK meer dan 200 miljoen euro aan schulden bij de bank zal moeten terugbetalen.

Nu is de Δημοκρατική Συμπαράταξη eigenlijk niet hetzelfde als PASOK. Het is een soort van coalitie tussen het oude PASOK en DIMAR (Democratisch Links), de partij die werd geleid door Fotis Kouvelis diue zich had afgescheurd van SYRIZA en die een tijdje onderdeel uitmaakte van de coalitieregering van Antonis Samaras. Pas toen Samaras de openbare omroep ERT sloot, stapte DIMAR uit de regering. Door die regeringsdeelname zag de partij de kiesdrempel uit het zicht verdwijnen en daarom werd besloten om zich aan te sluiten onder de paraplu van zogenaamde sociaal-democratische krachten. Ten tijde van de fusie was Evangelos Venizelos voorzitter van PASOK. Hij volgde daar Georgos Papandreou op. Van zodra hij aan het roer van de partij stond, gooide hij zijn voorganger buiten.

Georgos Papandreou is een persoon die het noodlot een beetje met zich meedraagt. Hij had en heeft niet het charisma van zijn populistische vader, en hij werd door de Grieken altijd als een buitenstander beschouwd, omdat hij was geboren in de Verenigde Staten en is opgegroeid in Zweden. En natuurlijk zal hij altijd de man blijven die de trojka in Griekenland binnenhaalde, toen hij op die bewuste 23 april 2010 aankondigde dat Griekenland een deel van zijn soevereiniteit een tijdje moest opgeven.

Papandreou voerde van een eigen koers en richtte voor de parlementsverkiezingen van januari 2015 in allerijl een partijtje op, KIDISO, kort voor Beweging van Democratische Socialisten. Wellicht is het overbodig te zeggen dat de partij geenszins de kiesdrempel kon halen. Papandreou werd verguisd door de Grieken. Maar kijk, afgelopen week vond PASOK-voorzitster Fofi Gennimata het toch nodig om de man en zijn partij mee in de coalitie op te nemen, in de hoop dat de Δημοκρατική Συμπαράταξη daarmee de derde partij van het land kan worden.

Niet iedereen was blij met dit maneuver. Zeker Evangelos Venizelos is niet opgezet met de terugkeer van Papandreou. De twee kunnen nog steeds niet samen door dezelfde deur. Maar PASOK lijkt wel bezig aan een beweging om een aantal oude bekenden weer in de gelederen op te nemen. Het oude politieke personeel, waarrond toch wel een zweem van wantrouwen, lijkt terug te komen nu vele oude rotten in het vak merken dat SYRIZA niet de verandering heeft gebracht waar vele Grieken naar snakten.

PASOK blijft anders wel het geliefde doelwit van allerlei tuig. Aan de kantoren van de partij, in centraal Athene, staat permanent oproerpolitie. Die worden bijna wekelijks bekogeld met brandbommen, maar vorige week werden ze zelfs beschoten, wellicht met een kalasjnikov. Een terugkeer van Papandreou zal dat geweld hoogstwaarschijnlijk niet doen afnemen. Maar voor een toename van het aantal stemmen, kan misschien wel zorgen.