Eerder deze week schreef ik hier al dat het aantal besmettingen per dag was opgelopen tot boven de 1.000. Op vrijdag gingen we naar 1.690 en afgelopen zaterdag kwamen we voor het eerst boven de 2.000 besmettingen per dag uit. Het was de bedoeling dat premier Mitsotakis op vrijdag nieuwe maatregelen zou afkondigen in een poging om het aantal besmettingen in te dijken, maar de stevige aardbeving in de buurt van Samos (erg goed voelbaar hier in Piraeus) stak daar een stokje voor: de aankondiging volgde een dag later, op zaterdag.

Op het moment van dit schrijven, telt Griekenland een totaal van 40.929 besmettingen, en zijn er 635 doden te betreuren. Nog altijd veel betere cijfers dan in Nederland of België. Maar verontrustender is dat er steeds maar minder bedden op Intensieve Zorgen beschikbaar zijn. Op dit moment worden er 140 mensen beademd. Vooral in het noorden van Griekenland, waar de temperaturen nu aan het zakken zijn, zijn er meer en meer besmettingen en ontstaan er tekorten in de ziekenhuizen.

Wat verandert er concreet? Tot voor kort had de overheid het land in 4 verschillende zones ingedeeld, met een kleurcode: groen, geel, oranje en rood. Dat systeem wordt nu vervangen door een waar nog slechts 2 kleurencodes wordt gebruikt: geel (zone A) en rood (zone B). Geel betekent dat de situatie wordt opgevolgd. Rood betekent dat er verhoogd risico is.

Op zondag 1 november zag Griekenland werd Griekenland zo opgedeeld:

Om het even kort samen te vatten, gelden vanaf dinsdag 3 november de volgende maatregelen:

In Zone A:

• Mondkapjes verplicht, zowel binnen als buiten
• Verbod op verplaatsingen van middernacht tot 5 uur
• 50% van het personeel dient van thuis uit te werken (dit geldt zowel voor de openbare sector als voor de privésector)
• Afstandsonderwijs voor de universiteiten
• Verbod op samenkomsten

In Zone B:

• Zelfde maatregelen als voor Zone A, plus:
• Horeca gesloten (behalve delivery en ophalen in het etablissement zelf)
• Ontspanning en cultuur: gesloten (theaters, musea, gym, bioskoop en zo meer).

Musea in de rode zones sluiten dus weer voor het publiek en taverna’s of een kopje koffie op een terras is ook niet meer mogelijk. In eerste instantie gelden de maatregelen voor 1 maand. De overheid heeft aangekondigd dat er schadevergoeding zal volgen, maar die zal nooit voldoende zijn om het verlies goed te maken. Gevreesd wordt dat een aantal horecazaken wellicht voorgoed hun deuren zullen sluiten.

In Thessaloniki en Serres wordt het nog strenger minstens voor de komende 2 weken: daar mag je enkel de straat op na het sturen van een SMS, net zoals we dat in het hele land moesten doen in het voorjaar. De beide steden worden nu in het grijs aangeduid. Binnen- en buitenlandse vluchten van en naar Thessaloniki worden al minstens opgeschort tot 17 november. Enkel essentiële vluchten zijn toegestaan.

Om het structureel hervormde gezondheidssysteem overeind te houden, is er een tijdelijke vermindering van ziekenhuisoperaties. De behandelingen van patiënten met chronische gezondheidsproblemen gaan gewoon door, evenals de nodige diagnostische tests en therapeutische interventies (chemotherapie, radiotherapie, medicijninjecties, sessies in een kunstnierafdeling). Dringende operaties zullen oook worden uitgevoerd, maar gewone operaties kunnen in de rode zones tot 80% worden verminderd.

De overheid blijft de schuld bij de burger leggen, door te blijven hameren op de persoonlijke verantwoordelijkheid. Daar is iets voor te zeggen, zeker nadat er gisteren een feestje is stil gelegd in Patras.

Maar ondertussen blijven priesters wel zonder mondkapjes hun liturgieën – waar nu in ieder geval een beperking van 9 mensen geldt – uitvoeren (een bisschop is ondertussen besmet, wellicht sinds de viering van Agios Dimitrios in Thessaloniki vorige week). De scholen blijven ook gewoon open met vaak overbevolkte klassen. En in het openbaar vervoer blijft het ook nog veel te druk. Zolang een overheid daar niets aan doen, kun je nog zo veel zeggen over persoonlijke verantwoordelijkheid als je wil, je gaat het nooit onder controle krijgen.

En wat die persoonlijke vrijheid betreft: als ik rondom mij kijk in Piraeus, zie ik dat iedereen onderhand een mondkapje draagt. Iedereen weet ook dat hij zijn handen moet wassen. De geur van ontsmettingsgel is overal waar te nemen. De mensen die hun verantwoordelijkheid nemen, kennen we nu wel. Iemand die dat nu niet doet, zal dat wellicht nooit doen.