Zondag wordt in Griekenland een nieuw parlement en een nieuwe regering gekozen. Naar het schijnt hengelen ongeveer 29 partijen naar een zitje in het parlement. De meeste daarvan gaan de kiesdrempel van 3 procent niet halen. In principe zal het zondag gaan tussen 6 partijen. Ik stel ze even kort aan u voor.
Nea Dimokratia is de partij die sinds 2004 Griekenland regeert. Ze is één van de 2 grote Griekse politieke partijen en werd in 1974, na de val van het Griekse kolonelsregime gesticht door Konstantinos Karamanlis. Die had zijn sporen al verdiend als eerste minister van 1955 tot 1963. Hij werd dat weer tussen 1974 en 1980. In de jaren 60 zorgde hij er voor dat Griekenland stilaan begon te industrialiseren. In de jaren 70 zetten hij Griekenland op het spoor naar aansluiting bij de toenmalige EEG, omdat hij oordeelde dat de toekomst van het land daar lag. Hij is nadien 2 keer tot president van Griekenland verkozen: van 1980 tot 1985 en van 1990 tot 1995. De huidige premier heet ook Konstantinos Karamanlis en dat is niet toevallig: hij is namelijk de neef van de stichter van de partij. De naam is een grote troef in de verkiezingen. Neefje Karamanlis teert nog steeds op de reputatie van zijn oom.
De Karamanlis-dynastie is niet de enige binnen Nea Dimokratia: oud-premier Konstantinos Mitsotakis (overigens familie van oud-premier Eleftherios Venizelos) heeft 2 van zijn spruiten gelanceerd in de politiek: minister van Buitenlandse Zaken (en vroeger burgemeester van Athene) Dora Bakoyianni is zijn dochter, en parlementslid Kyriakos Mitsotakis is zijn zoon.

Om de één of andere reden maakt Nea Dimokratia deel uit van de EVP, maar ze heeft eigenlijk weinig gemeen met christendemocratische partijen. De blauwe kleur van hun logo wijst er op dat je meer in de richting van de liberalen moet gaan kijken. De partij zit redelijk rechts in het politieke spectrum.
Nea Dimokratia wordt de partij van de stedelijke klasse genoemd. De voorbije decennia heeft ze er alles aan gedaan om mensen van het platteland naar de stad te lokken met beloftes dat ze daar werk zullen vinden dat goed wordt betaald. Zo is vooral Athene in een recordtijd uitgegroeid tot een aaneenschakeling van dorpen, waar in het wilde weg werd gebouwd voor die nieuwe stedelijke klasse.

De campagne van Nea Dimokratia draait compleet rond de figuur van Karamanlis. De man houdt speeches in het hele land, waarbij aanhangers constant met vlaggen staan te zwaaien en te applaudiseren als ware hij een rockster. Ik vermoed dat die mensen betaald worden om aanwezig te zijn, om het geheel zo een sfeer van succes te geven. Karamanlis is een vlot spreker, maar als premier was hij de voorbije 3,5 jaar veeleer onzichtbaar. Enkel wanneer er zich een crisis voordeed (het afluisterschandaal, het doorverkopen van fluctuerende obligaties die toebehoorden aan de pensioenfondsen enz.), trad hij op de voorgrond. Velen stellen zich de vraag of hij überhaupt geschikt was om een regering te leiden: de man heeft namelijk nooit in zijn leven gewerkt, laat staan een groep mensen geleid. Hij is slechts een paar jaar partijvoorzitten geweest. Hij wordt wel eens “souvlatzis” genoemd: iemand die liever souvlaki eet dan zijn land leidt. Niet voor niets hield hij vroeger vergaderingen in de bekendste souvlaki-tent van Monastiraki.

Karamanlis hamert er op dat het ecomische beter gaat met Griekenland sinds hij aan de macht is. De man in de straat merkt daar natuurlijk niets van. Verder zegt Karamanlis dat zijn beloftes van 2004 werkelijkheid zijn geworden. Ik durf dat ten zeerste betwisten. Bewijs is het feit dat het politieke programma voor deze verkiezingen er net zo uit ziet als dat voor 2004. Over het milieu wordt geen woord gerept in de campagne van Nea Dimokratia. Dat 1/6 van de bossen van Griekenland deze zomer zijn opgebrand, lijkt nu al niet veel meer dan een voetnoot.

De reden waarom Nea Dimokratia in 2004 is verkozen, was vooral dat de bevolking de andere grote partij PASOK beu was. Die had 20 jaar aan het roer gestaan van het land en men was aan verandering toe. Nea Dimokratia moest die verandering brengen. Dat is voorlopig nog niet gelukt, maar volgens Karamanlis is dat de schuld van PASOK. Je kan niet in 3,5 jaar ongedaan maken wat in 20 jaar is opgebouwd. Dat kon misschien nog overtuigend overkomen in 2004, maar in 2007 wil de bevolking dat niet meer horen. Met als gevolg dat je wel vaker hoort: Nea Dimokratia is net hetzelfde als PASOK.

Verwacht wordt dat Nea Dimokratie zondag tussen de 30 en 35% van de stemmen zal halen. Als de partij wint, wil Karamanlis echter de volstrekte meerderheid in het parlement: er is geen sprake voor hem van coalitievorming. Als hij de volstrekte meerderheid niet haalt, zal hij de bevolking weer naar de stembus sturen. Het lijkt wel een beetje op chantage, maar misschien werpt deze politieke sluwheid wel vruchten af.