Gisteren brak het nieuws uit dat er afgelopen maandag weer een vrouw is vermoord door haar ex-partner. Jammer genoeg hebben we daar de laatste jaren wel meer gevallen van gezien. Maar deze moord is wel heel uitzonderlijk: het betrof een jonge vrouw die had gezien dat haar ex-partner haar volgde. Ze was bang voor haar leven en stapte naar het politiebureau van Agioi Anargyroi, in Athene. Daar waren 3 politieagenten die haar vroegen of ze een klacht wilde indienen, maar dat wilde ze niet. Ze kreeg te horen dat de politieagenten niet meteen iets voor haar konden doen in dat geval en ze kreeg de raadf om de 100 (Interventiedienst) op te bellen. Dat deed ze terwijl ze met een vriend naar buiten stapte. Daar reed haar ex-partner haar klem met zijn motorfiets klem, en vermoordde hij haar met 5 messteken, op luttele meters van de ingang van het politiebureau.
Saillant detail (volgens onbevestigde bronnen): een van de politieagenten van dienst, heeft 12 maanden in de gevangenis gezeten omdat hij als lid van een criminele organisatie was veroordeeld voor valsheid in geschrifte en het vergemakkelijken van het vertrek van buitenlanders uit het land (lees: mensensmokkel).
En net een dag na dat nieuws, blijkt uit een enquête van Public Issue dat het vertrouwen in de instellingen afneemt, wat ons doet terugdenken aan de zwaarste crisisjaren.
Vooral het vertrouwen in Justitie doet de wenkbrauwen fronsen. 70% van de burgers geeft aan geen vertrouwen te hebben in de rechtspraak. Dat is het hoogste percentage sinds 2007, toen er gegevens beschikbaar waren. Toen gaf slechts 44% aan Justitie “waarschijnlijk niet te vertrouwen”.
Verder is het vertrouwen van de burger in de politie de afgelopen vijf jaar gekelderd. In 2018 zei 22% van de burgers dat ze geen vertrouwen hadden. In 2021 sprong dat cijfer naar 55% en nu staat het op 54%.
Het vertrouwen in de politieke partijen staat pas laag. Minder dan een op de tien burgers heeft vertrouwen, terwijl het parlement wordt “beloond” met het op een na laagste percentage in de afgelopen twintig jaar.
De opmerkingen van Public Issue in detail:
* Politieke partijen, als politiek en maatschappelijk instituut, blijven volledig in diskrediet. Slechts 9% heeft er vertrouwen in. Een soortgelijk percentage hebben we in Griekenland niet meer gezien sinds 2008, aan het begin van de economische crisis.
* Het vertrouwen van de samenleving in het Parlement blijft dalen (18%) en is zelfs het op één na slechtste van de afgelopen 20 jaar, na 2011 (11%).
* Minder dan 3 op de 10 (27%) heeft momenteel vertrouwen in de rechterlijke macht en rechters. De gevallen van corruptie, georganiseerde misdaad, pedofilie, politiegeweld, afluisterschandalen, die openbaar zijn gemaakt, hebben het gevoel van rechtvaardigheid van het publiek flink geschokt.
Als u mijn blog de laatste maanden wat gevolgd heeft, zullen deze cijfers niet echt een verrassing zijn. Misschien zijn ze dat wel voor de politici in de ivoren torens. Benieuwd hoe de uitslag van de Europese Parlementsverkiezingen er binnen een paar maanden gaat uit zien.
De politie in Griekenland, vooral in Athene, behoort tot het tuig van de onderste richel, wat in dit artikel weer bevestigd wordt.
“Verder is het vertrouwen van de burger in de politie de afgelopen vijf jaar gekelderd. In 2018 zei 22% van de burgers dat ze geen vertrouwen hadden. In 2021 sprong dat cijfer naar 55% en nu staat het op 54%.”
?
Ik bggrijp het wanrrouwen van de Grieken in hun instellingen. Toch is het belangrijk om te blijven nuanceren om niet in een spiraal van negativiteit terecht te komen met alle gevolgen van dien.
Zonder in polemiek te willen verzeilen wil ik graag van mevrouw Veulemans enkele voorbeelden van mogelijke nuaces horen. Ik kan er alvast drie geven:
-hier in Athene hoorde ik zelfs dat er aan de vrouw verteld werd dat de politiediensten geen taxibedrijf zijn. Dhr. Tersago is zo delicaat zulke details niet weer te geven.
-al bijna 25 jaar leef ik samen met een Griekse vrouw en zijn wij zowat de helft van het jaar wisselend in Griekenland en België. Ik heb in tussentijd geleerd dat Grieken een fiere en vaderlandslievende inborst hebben. Met zulke verhalen pakken zij niet graag uit naar de buitenlandse bezoekers. Zij zijn bijzonder beschaamd om wat er hier gebeurt en voelen zich vernederd over de wijze hoe zij bestuurd worden. Maar u zal het niet snel horen.
-helaas ook hier zullen er mensen zijn die het ‘flink’ vinden van wat de man gedaan heeft ‘”ze had maar…”). Maar of we dit ook als nuace moeten beschouwen?
Ik alvast ben bijzonder dankbaar aan de schrijver van deze artikels om ons met de regelmaat te informeren over wat er hier écht speelt.