Dat het vandaag internationale milieudag is, zullen we geweten hebben. Grieken zijn heel gevoelig voor milieukwesties. Volgens een onderzoek uitgevoerd in opdracht van WWF Hellas zegt 57% van de Grieken dat ze goed geïnformeerd zijn. Dat is de theorie, en dat is wat men zegt.
Er is echter een joekel van een kloof tussen woord en daad. Grieken zijn namelijk hardnekkige vervuilers en ze horen in verhouding bij de grootste energieverbruikers van Europa. Het bovengenoemde onderzoek toont dat aan: 54% van de ondervraagden gebruikt uitsluitend de auto om in de stad rond te rijden. 58% heeft nog nooit afval in de daartoe bestemde recyclagebakken gegooid. 44% heeft nog nooit biologisch gekweekte producten gekocht. 41% weet dat de mens verantwoordelijk is voor de alsmaar slechter wordende staat van het milieu. 39% legt de verantwoordelijkheid uitsluitend bij de regering en de overheid en 9% bij de bedrijven. U merkt dat de perceptie van de milieuproblematiek hier ietsje anders is.
Grieken hebben nog niet begrepen dat kleine veranderingen in onze dagelijkse gewoontes heel wat kunnen veranderen. Dat zeg ik niet, maar wel de voorzitter van WWF Hellas. Ik zie inderdaad mensen in de supermarkt massa’s plastic zakken nemen, zelfs wanneer er papieren alternatieven zijn (plastic zou “properder zijn in het huis”). Stranden lijken soms op vuilnisbelten: plastic flessen, blikjes, rietjes en sigarettenpeuken worden gewoon achtergelaten, hoewel er vuilnisbakken zijn. En dan verwacht men dat de overheid alles komt opruimen. Helaas zijn er veel mensen die dergelijke gebrek aan persoonlijke verantwoordelijkheid laten zien.
De overheid gaat natuurlijk niet vrijuit: recyclage is duurder dan gewoon vuilnis storten, dus vele gemeenten zijn niet geneigd om het in te voeren. Zij moeten namelijk de stortkosten betalen. De politieke partijen hebben nauwelijks standpunten over het milieu in hun programma. Meestal blijft het beperkt tot: we moeten respect hebben voor het milieu. Bovendien worden er nauwelijks informatiecampagnes gevoerd. Er is geen apart ministerie van Milieu: dat is ondergebracht bij het ministerie voor Openbare Werken. Vaak zijn die 2 posten met elkaar in conflict. Een groene partij bestaat niet, tenzij u deze oelewapper ernstig neemt.
Ook de industrie is mee verantwoordelijk: bedrijven produceren een massa verpakkingsmateriaal (iets wat vroeger nauwelijks bestond in Griekenland) en dat komt allemaal op de vuilnisbelten terecht.
De meeste initiatieven voor het milieu worden door niet-goevernementele organisaties uitgevoerd, of door privé-personen of ondernemingen. Laten we echter niet pessimistisch wezen: er is verbetering merkbaar.