De scheiding van Kerk en Staat is één van de verworvenheden van de Verlichting. Daarom ook dat beide instituten gescheiden zijn in Noord- en West-Europa. In Griekenland is dat echter niet het geval. Dat zorgt voor een heel aantal merkwaardige toestanden. In feite is er officieel geen godsdienstvrijheid. In Thracië woont weliswaar een islamitische minderheid (in feite Turken) die hun godsdienst mogen beleiden. Maar in de rest van Griekenland laat de kerk niet toe dat er bvb. een moskee wordt gebouwd (overigens ligt dat ook nog altijd gevoelig bij grote delen van de bevolking). Bovendien, als je als katholiek wil trouwen met een Griek(se), dan moet je door een notaris een contract laten opstellen dat je kinderen volgens de Grieks-Orthodoxe rite zullen worden gedoopt. Verder is een kerkelijk huwelijk hier altijd een legaal huwelijk. De Griekse clerus wordt beschouwd als ambtenaars en ze worden dus ook door de staat uitbetaald. De kerk is hier ook één van de rijkste grondbezitters van het land. Crematie gebeurt hier niet, omdat de kerk het niet toelaat. En ambtenaren moeten een religieuze eed zweren als ze worden aangenomen. U herinnert zich bovendien ook nog wel dat bisschoppen vorig jaar de Olympische Spelen inzegenden.

Niet iedereen is blij met die intense verstrengeling. De Griekse Vereniging voor Mensenrechten heeft zelfs een wetsvoorstel klaar dat Kerk en Staat moet scheiden, zodat bovenstaande toestanden tot het verleden zullen behoren. Dit kan zelfs zonder de grondwet te veranderen, beweren ze. Hun voorstel krijgt bijval uit alle hoeken van het politieke spectrum. Aartbisschop Christodoulos weert zich als een duivel in een wijwatervat en veroordeelt iedereen die achter dit idee staat van neigingen tot moedermoord. “We mogen deze neoliberalen niet toelaten om de mentaliteit van het volk en het land te veranderen, omdat we een lange geschiedenis van strijd en opoffering hebben”. En dat van een man die in het verleden al flink in aanvaring is gekomen met patriarch Bartholomeos, die u zo een beetje als de paus van de orthodoxen (zij het wel één die zichzelf niet als onfeilbaar bestempelt) kunt beschouwen.