“Geld maakt niet gelukkig”, gaat het gezegde. “Maar het is toch fijn om het te hebben”, is het al even bekende antwoord. Nu het geld alsmaar schaarser wordt in Griekenland (als de overheid niet gauw gaat lenen, dan dreigen diverse geldstromen helemaal op te drogen), zul je nog weinig Grieken aantreffen die beweren dat ze gelukkig zijn. Er is gesnoeid in de lonen, arbeidsovereenkomsten worden niet langer nagekomen, gepensioneerden moeten inleveren op een behoorlijk karig pensioen, het spook van de werkloosheid doemt op…
Nee, je wordt echt niet vrolijk van de berichten hier, en al evenmin van de werkelijkheid. Vele Grieken zien de toekomst zwart in, en vaak klinkt het dat het vroeger beter was. Hoewel men toen eigenlijk ook geen geld had, was iedereen toch gelukkig. Het waren eenvoudiger tijden, de tijd van de drachme, van de buurten, toen het Griekse volk nog homogeen was en er geen goedkope buitenlandse (al dan niet legale) krachten werden gebruikt om het vuile werk te doen en toen de lust naar geld er alleen maar toe leidde dat je je “geluk” in het buitenland ging zoeken. In deze dagen leidt de lust naar geld naar vele manieren waarop je je medemens kunt naaien. Velen zijn zo erg rijk geworden, en velen zijn uit de boot gevallen. Wie van hen is nu gelukkig?
Het lijkt dan ook vreemd dat net een Griek een expert is in het onderzoek naar geluk. Nicholas Christakis is een professor sociologie aan de Universiteit van Harvard die jaren onderzoek heeft gedaan naar geluk. Het blijkt dat geluk wordt doorgegeven, zo een beetje zoals een virus. In zijn onderzoek naar sociale netwerken is hij er achter gekomen dat geluk aanstekelijk werkt en dat mensen elkaar gelukkig maken. Dat klinkt een beetje als een geitenwollensokkenstudie, maar Christakis is niet bepaald een hippie. Zijn studie wordt ernstig genomen: de man is zelfs door Time Magazine in 2009 uitgeroepen tot één van de 100 meeste belangrijke figuren. Zijn profiel op Wikipedia is best indrukwekkend te noemen.
Hij heeft er zelfs een boek over geschreven dat erg toegankelijk is voor een groot publiek: “Connected: The Surprising Power of Our Social Networks and How They Shape Our Lives“. En dat boek is ook nog eens in het Nederlands beschikbaar, voor wie geïnteresseerd is.
Je mag stellen dat het best mogelijk is dat Grieken vroeger gelukkiger waren. Er was minder de drang om zo veel mogelijk te bezitten en er was meer sociaal contact (geloof het of niet, in de grootstad is het contact ook al heel wat minder dan vroeger).
Als geluk “besmettelijk” is, dan moet miserie dat volgens mij ook zijn. Ik zal niet ontkennen dat de situatie in Griekenland allesbehalve rooskleurig is, maar voor televisie doet er alles aan om de mensen zwartgallig te maken, en dat schijnt nog goed te lukken ook. Een strategie waar extreem-rechts hier (zoals overal), vlijtig garen weet uit te spinnen. Maar ik wijk af…
Nog een geluk dat jullie in een mediterraan land leven: zo goed als altijd veel beter weer dan bij ons in België, de zon die bijna altijd schijnt…. En die zon maakt ook gelukkig, dat hebben we hier de afgelopen weken en maanden gemerkt.
Hadden jullie daar in Griekenland hetzelfde weer gehad als wij sinds begin december hebben gehad (koud, donker, altijd wolken, sneeuw, ijs, ijzel, noorderwind…) dan was het daar nu revolutie! 😉
De Griekse televisie (en de meeste media in binnen- en buitenland) kan naar mijn bescheiden mening toch niet beschuldigd worden van extreem-rechtse sympathieën, integendeel zou ik zeggen. Evenmin dat alle problemen waarmee Griekenland voor het ogenblik te kampen heeft in de schoenen te schuiven zijn van extreem rechts. Als je het mij vraagt is dit een collectieve verantwoordelijkheid van allen die in het verleden “verantwoordelijkheid” hebben gedragen, of geacht waren verantwoordelijkheid te dragen, en heeft dit niets te maken met rechts of links of wat dan ook.
Geluk of gelukkig zijn is niet het voorrecht of alleenrecht van links of rechts. Gelukkig maar, zou ik zeggen …
Het is waar dat veel negativiteit en positiviteit een kettingreactie veroorzaken. De Media werkt daar ook heel hard in mee, onbewust ervan worden mensen volgestort met ellende en inderdaad, het maakt de zaak erger en men is niet meer in staat om de dingen in een positief perspectief te zien. Veelvuldig klagen kan ook vaak je ondergang zijn en je goede denkvermogen aantasten. Ik wens iedereen die in Griekenland woont dus een positieve geest toe al is het nu zuur.
ακους Realfm το Ï€Ïωι;; το συζηταγανε εκει το θεμα αυτο.
@Josee, ondanks dat je van de zon alleen niet kunt leven, is het zeker waar dat een blauwe hemel helpt om het gemoed te verlichten, absoluut!
@georges, ik bedoelde niet dat het de schuld is van extreem-rechts, maar de Griekse media hebben maar al te graag een lid van de extreem-rechtse partijen in hun talloze panels. Er gaat geen dag voorbij of er komt zo een extreem-rechtse schreeuwer (gewoon praten is aan deze mensen niet besteed) voorbijfietsen. Het zou best wel eens kunnen dat ze de bekendste politieke gezichten aan het worden zijn in Griekenland.
En je brengt een heel belangrijk thema aan: verantwoordelijkheid. Er is hier niet 1 politicus die verantwoordelijkheid opneemt. Stel je voor: het feit dat Karamanlis ontslag nam na de grote verkiezingsnederlaag, vindt men het hier het sterkste staaltje van moed en verantwoordelijkheid dat een politicus ooit heeft getoond.
@Tzimi, τον άκουσα στο ΣΚΑΙ