Afgelopen zaterdag ben ik nog maar eens geconfronteerd geworden met een deel van de Griekse realiteit die me totaal onbekend was. Zelfs na 10 jaar blijf ik bijleren…
Vrienden van ons hadden zaterdag een vriendin meegebracht. Het was onze eerste kennismaking met de vrouw in kwestie. Hoewel ik me zelden of nooit laat leiden door het uiterlijk, had ik de juffrouw toch al gauw gecategoriseerd. Ze was 37 jaar oud, zwaar beladen met parfum en juwelen, op zeer hoge hakken (waardoor ze bijna boven mijn 1,82m uitkwam) en naarstig op zoek naar een vent. Ze had nog nooit in haar leven gewerkt om de kost te verdienen, maar bezat wel een grote, nieuwe flat met 2 slaapkamers in het centrum van Athene, en een vakantiehuis in Rafina (nabij onze goede vriend Kostas Karamanlis).
Zoals de meeste gesprekken de laatste tijd, ging het zaterdag natuurlijk ook over de crisis en over de maatregelen die de regering zal nemen. Onze juffrouw zei dat ook zij moest inleveren. Dat verbaasde me natuurlijk, want ze werkte niet. Waarop moest ze dan inleveren? Wel, op de σÏνταξη θυγατÎÏα – wat je kunt vertalen door het “dochterspensioen” (θυγατÎÏα is het katharevousa-woord voor dochter).
Dit had natuurlijk wel een woordje uitleg nodig. Blijkt dat wanneer de vader van een gezin komt te overlijden in Griekenland, en de dochter heeft geen inkomen (lees: geen werk), dan betaalt de staat deze dochter een soort van pensioen uit. Dit leek me wel een vooroorlogse regeling, toen vrouwen nog niet uit gingen werken. Ik had niet verwacht om dit soort dingen nog tegen te komen in het Europa van de 21ste eeuw.
We spreken hier nu niet over grote bedragen, maar het meiske vangt wel 600 euro per maand (en dat is meer dan de meeste werkloosheidsuitkeringen hier). Doe dat dan ook x 14. En nu gaat er bij haar dus ook de 13de en 14de maand af.
Hoewel die 600 euro niet echt erg veel is, heeft die er wel voor gezorgd dat onze juffrouw nooit gemotiveerd is geweest om naar werk te zoeken en op zoek is naar een vent die haar wil onderhouden. Ik wens haar er veel geluk mee, maar ik zou haar toch aanraden om op zoek te gaan naar werk, want ik vermoed niet dat dit soort “dochterpensioenen” nog lang houdbaar is.
Oh @Bruno , onze buurvrouw heeft zulk pensioen , heeft nooit officieel gewerkt ( wel wat borduurwerk voor bruidsklederen , enz in het zwart) en heeft landerijen, appartementen waar ze de winter doorbrengt , gaat op
uitstappen naar het buitenland , enz.
Grieken hebben bij uitwisseling van landgoed met Turken , het toch niet zo slecht bevonden . Vermits daarbij een kadaster iets onbekend is , zijn uitbreidingen altijd mogelijk . Ouwe ‘jonge dames’ varen er financieel wel bij
want stel je voor parcelen te verkopen voor bouwgrond !
Zou trouwen geen stommiteit zijn ?
Het schijnt ook zo te zijn dat je als vrouw met kind(eren) na 15 jaar werken ook pensioen krijgt. Onvoorstelbaar duur voor de samenleving op deze manier.
Oh ja @Natasa , ik ken ten minste 10 dames die zowat 15jaren gewerkt hebben , gehuwd met kinderen en die zaten uit te kijken naar pensioensleeftijd op hun max.40ste . En dan al de rest ,mannnen en vrouwen met pensioenen wegens ‘gezongdheidsredenen’ niet vergeten !
De productieve bevolking in GR is erg klein .