Ik heb het hier op deze blog al eens gehad over het Griekse schaduwtheater van Karagkiozis. Deze vorm van poppenkast is altijd erg populair geweest en vele Grieken zijn er mee opgegroeid. Het gaat om een aantal stereotypen die er op uit zijn om de Turkse overheerser een hak te zetten. De verhaaltjes die daar rond zijn gebouwd, waren altijd heel populair. Ik durf hier te opperen dat ze voor een deel het karakter van de Griek hebben geschapen, want die is er nog steeds op uit om een ander een hak te zetten. Het Griekse woord hiervoor is πονηρός – sluw, geslepen, en zelfs vals. Voor de Oude Grieken was het een scheldwoord, voor de nieuwe Grieken is het een kwaliteit.

Maar daar wilde ik het eigenlijk niet over hebben. Karagkiozis zou volgens velen iets typisch Grieks zijn. Nochtans is het schaduwtheater ook gekend in Turkije, en daar wordt het Karagöz genoemd. De parallellen zijn er, en het is duidelijk dat het ene van het andere is afgeleid.

Maar wat is het originele en wat is het afgeleide schaduwtheater? De Grieken dachten altijd dat zij origineel waren, maar nu heeft UNESCO besloten dat de oorsprong Turks is. Dat is niet naar de zin van de Grieken en de woordvoerder van het ministerie van Buitenlandse Zaken heeft al besloten dat er protest zal worden aangetekend en dat het de oorsprong zal opeisen.

Ik kan me voorstellen dat dit een belangrijke kwestie is voor een aantal mensen, maar moet een ministerie van Buitenlandse Zaken zich nu met een dergelijke kwestie gaan bezig houden? De hele zaak krijgt een bijzonder komische bijklank, als je weet dat Karagkiozis in het Grieks een scheldwoord is geworden. Wanneer je iemand als Karagkiozis bestempelt, dan bedoel je daarmee dat hij een simpele, onnozele, clowneske boer is. Om er nu op te staan dat dit van Griekse oorsprong is en om er een politieke kwestie van de maken in deze bewogen tijden, geeft toch wel de indruk dat je zelf een Karagkiozis bent.