Over Zakynthos ben ik nog niet uitgeblogd, maar ondertussen valt er nog wel wat te schrijven over andere zaken hier in Hellas. Hoewel het nu augustus is en de komkommertijd echt is aangebroken (bijna alle Grieken nemen nu hun vakantie), valt er toch nog wel wat te beleven.
Zo is het overmorgen, donderdag, volle maan. De volle maan van augustus (Αυγουστιάτικος ΠανσÎληνος) is de grootste van het jaar: de maan staat dan het dichts bij de aarde. Bovendien komt de aarde in deze tijd van het jaar langs de Perseiden, wat voor vuurwerk aan het firmament zorgt. Om de volle maan nog wat extra luister bij te zetten, stelt het ministerie van Cultuur dit jaar weer verschillende archeologische sites open, zoals nu ook weer de Akropolis in Athene. Het is niet de eerste keer dat dit gebeurt. Bij vorige edities werd er vaak muziek gespeeld op verschillende locaties. Dat is dit jaar niet het geval; op slechts enkele plaatsen zal dit gebeuren. De lijst vindt u hier terug (weliswaar enkel in het Grieks).
Maar goed, het heeft wel iets om ‘s nachts over een archeologische site te lopen.
Ik probeer al jaren een nachtelijke uitstap naar een afgelegen bergtop of onbewoond eiland of waar dan ook zonder lichtvervuiling van de grond te krijgen om rond 13 augustus de soms zeer spektakulaire Perseiden, meer dan honderd ‘vallende sterren’ per uur is zeker geen uitzondering, te gaan bekijken. Nog nooit heeft iemand ook maar het allerkleinste greintje interesse getoond.
Of toeristen interesse hebben weet ik niet. Maar de toeristensektor wil het perse niet aanbieden als uitstap, en ik snap maar niet waarom.
De meeste toeristen hebben nog nooit onze Melkweg gezien, laat staan vallende sterren. En onze melkweg met zijn myriaden (vakantiekwis: hoeveel is 1 myriade?) sterren in twee schijven is oozooo mooi. Ik heb ganse zomers op onverlichte stranden geslapen en ik heb nooit een zaklantaarn gehad noch nodig gehad. Bij nieuwe maan is het sterrenlicht voldoende om te zien waar je loopt. Bij volle maan kan je een boek of de krant lezen. Dan naakt gaan zwemmen aan een wit zandstrand is het paradijs. Middernacht, geen elektrisch licht te bespeuren. Zelfs als je met het water tot aan de lippen staat zie je je afzonderlijke tenen en visjes die godweetwat van je benen afhappen.
Het is me 1 keer gelukt op Kreta, @Flupke, en dat is ondertussen al 15 jaar of zo geleden. Maar wat een gevoel om die melkweg te zien.
Heb die overigens aan de andere kant van de aardbol al eens bewonderd: vanuit de Atacama-woestijn in Chili, en dat blijft een ervaring die voor altijd in mijn geheugen gegrift staat. Absolute stilte (want in die woestijn kan bijna niets leven) en veel licht van sterren en maan.
Waar ik woon kan ik onze melkweg soms vaag zien, en enkel zonder maan.
Maar als je ze ergens helder, scherp en duidelijk kan zien, en beseft dat onze melkweg een onbenulletje is in de honderden miljoenen galaxies en ons zonnestelseltje een niemendalletje tegen het uiteinde van een spiraalarm van onze milky way is en wij met erg veel moeite enig benul hebben van ons eigen zonnestelseltje en het miljarden kost om naar het volgende planeetje Mars te reizen, en daar al jaren voor nodig hebben, dan besef je pas hoe nietig we zijn. Zeker als je op de bodem van een flinke kloof staat waar je je zowiezo al niet groter dan een mier voelt.
In de o zo droge Atacama met zijn beroemde teleskopen moet het inderdaad onvergetelijk zijn geweest om de melkweg te zien, jammer dat er maanlicht was, anders was de melkweg nog veel duidelijker te zien geweest.
Jij en ik en nog velen weten wat het is om de melkweg te ‘ervaren’.
Maar dat de sterk haperende toeristenindustirie er niets van wil weten, dat ontgaat me volkomen.