Wie ooit op Kreta is geweest, zal wellicht langs het plaatsje Matala zijn gekomen. Ik herinner me, meer dan 20 jaar geleden, de eerste keer dat ik er kwam en bijzonder gecharmeerd was door de schoonheid van het baaitje met een klein aantal taverna’s (toen ik er in 2008 weer langs kwam – was Matala volledig volgebouwd en was er zelfs een Carrefour supermarkt op 20m van het strand).

De baai van Matala (die net naast Kommos ligt, wat de Minoïsche haven van Faistos was) wordt begrensd door een rotsformatie waar grotten in zijn uitgehouwen. Vermoedelijk werden die grotten gebruikt als begraafplaatsen in de Romeinse tijd.

Feit is dat in de jaren 60 Matala heel erg populair was bij de hippies. Die richtten als het ware een commune op en woonden toen in de grotten. Voor de toenmalige conservatieve Grieken was dat iets waar ze zich de ogen bij uitwreven. Mensen die naakt op het strand lagen, vrije liefde, luide muziek tot een stuk in de nacht… Het was nieuw, maar het leek wel aanstekelijk te werken, zoals onderstaand fragment uit de Griekse film “Mijn tante, de hippie” toont (toegegeven, het is niet echt duidelijk te zien dat dit fragment in Matala is opgenomen).

In Matala zie je nog wel een paar hippies die er zijn blijven hangen. Ik zag ze in 2008, met de fles retsina in de hand op de middag, kraaltjes te verkopen aan de toeristen. Ze zijn opgenomen in de Kretenzische gemeenschap en zijn een vast onderdeel van Matala.

2 Duitse hippies zijn zo verliefd geworden op Matala, dat ze er een boek over geschreven hebben. Arn Strohmeyer en Thomas Balistier hopen binnenkort hun boek op de markt te hebben. Om een en ander wat luister bij te zetten, roepen ze zo veel mogelijk hippies tot een reünie op van 11 tot 13 juni 2011 in Matala zelf. Mocht u toevallig één van die hippies zijn, of bent u toevallig op die dagen in de buurt en wil u wel eens zien wat er te beleven valt, volg dan de site van Arn Strohmeyer.