RIP Patrick Leigh Fermor

Bruno

Paddy in zijn woning in 2010 - © Annarella

96 jaar is hij geworden. We betreuren vandaag de misschien wel grootste filhelleen:  “Paddy” Leigh Fermor. Fermor is bekend vanwege zijn reisverhalen – hij is zonder twijfel de beste reisverhalenschrijver van de 20ste eeuw.

Hij had een rebels karakter en kon zich niet goed vinden in de strenge structuren van het Britse onderwijs en academie. Op jonge leeftijd begon hij al te reizen. Op zijn 18de wandelde hij van de Hoek van Holland naar Konstantinopel. Onderweg dronk hij alle historische, antropolische en linguistische informatie. Nadat hij Konstantinopel had bereikt, reisde hij door Griekenland. Hij werd verliefd op een Roemeense barones en woonde een tijdje met haar in een watermolen op het Saronische eiland Poros.

Toen de tweede wereldoorlog uitbrak werd hij ingelijfd bij de Ierse wacht. Omdat hij erg goed Grieks sprak, werd hij gestationeerd in Albanië. Vrij snel werd hij naar Griekenland gestuurd en daar organiseerde hij mee het verzet in Kreta, waar hij betrokken was bij de ontvoering van de Duitse generaal Kreipe (een geschiedenis die trouwens is verfilmd in 1957: Night Ambush). Zijn nom de guerre was Michalis en de Duitsers hebben nooit gemerkt dat hij geen Kretenzer was, want hij beheerste het Kretenzische dialect perfect.

Sinds 1968 woonde Patrick Leigh Fermor met zijn vrouw Joan Elizabeth Rayner (die is overleden in 2001) in Kardamyli, niet ver van Kalamata, waar hij nog driftig schreef, en alles met de hand nog wel!

Niet alleen een groot filhelleen, maar ook een groot schrijver en een groot man! En bijgevolg dus ook een groot verlies.

Pin0Print0

17 thoughts on “RIP Patrick Leigh Fermor”

  1. @Bruno.Laat mij delen in je rouwbeklag.Hij was voor mij een icoon ,van wie ik via zijn “Mani” en “Roumeli” meer over Griekenland leerde dan van wie dan ook; met uitzondering van Kevin Andrews die nog dieper de Griekse ziel in dook, nog tragischer wist te verwoorden hoe de Griekse ziel en mens in elkaar steekt.

    “Paddy” constateerde keihard in de jaren ’60’, dat als de Grieken geen gemeenschappelijke vijand te bestrijden hebben,ze zich onmiddelijk in een onderlinge strijd werpen tot bloedens toe, tot aan de dag van vandaag toe.

    Hij vertelde mij over de lijkgezangen van de vrouwen,één van hun weinige uitdrukkingsmogelijkhen; de duiding van de orthodoxe iconen en de incorporatie van de Griekse Godenwereld in het opgelegde Christelike geloof.

    Hij legde het begrip “romisoi” vanuit een Amerika-reis uit als geen ander.

    Hij verklaarde waarom op de Pelopponessos, de pas geboren jongetjes geen naam hadden, maar allen gewoon “geweer” heetten .

    Tijdens een bezoek aan Lawrence
    Durrell op Cyprus(“Bitter Lemons”)verzamelde zich een menigte Grieken onder het raam ,waar hij (met nogal wat drank in z’n lijf) zó mooi en zó zuiver klassieke Griekse liederen zong, zoals ze nog nooit iemand (laat staan een buitenlander)hadden horen zingen.

    In mijn politieke optiek was hij als vertegenwoordiger van het Angelsaksische imperialisme en “urheber” van alles wat er op dit ogenblik fout gaat in Griekenland, hardstikke “fout”.

    Maar ik heb ook nooit meer liefde voor en kennis van Griekenland gezien dan bij hem, die volkomen terecht ereburger was en lid van de “Order of Phoenix” (zo schaamteloos gejat door de bewierookte auteur van de “Harry Potter cyclus”).En in die Orde in een veel lagere rang ten onrechte benoemd werd dan die kwezel Max van der Stoel.

    Hoe dan ook, ik hoop dat hij in de heilige Griekse aarde mag rusten, op beter nog uitgestrooid mag worden over de Griekse wateren, zoals Melina Mercouri en Ivan Rebroff.

    Een heel groot mens ging heen, diep respect!

  2. Mij is vooral de anekdote bijgebleven dat hij(Paddy) zich , thuis in Kardamyli en op al gevorderde leeftijd , gewoon in het gras tussen de wilde bloemen smeet en minutenlang als een gek rollebolde , om zo voluit te kunnen genieten van de sensatie van geuren en kleuren , van de Griekse grond en van het leven.

    Weer een Grieks icoon(ook al was hij een Engelsman en naast schrijver vooral avonturier en levenskunstenaar)die het tijdelijke inruilt voor het eeuwige. R.I.P.

  3. PLF hield meer van Griekenland dan die extreem rechtse patriotische vendelzwaaiers, zo veel is zeker.
    Toch vreemd dat de Griekse media zijn dood nergens vermelden. Ik wijd het aan hun onwetendheid wie de man was.

  4. @Bruno, ik begrijp je medeleven met het heengaan van P Fermor, heb hem eenmaal ontmoet in Kalamata, bij de aardbeving van 1986. Hij was toen al in mijn ogen een heel interessant iemand met een klare kijk maar ook met een eigen doorzettingsvermogen zoals Mikis Theodorakis. Zulke mensen zijn er veel te weinig. Heb zowel de engelse als nederlandse uitgave Mani…

  5. Ik heb “roumeli” en “mani” hier al meer dan een jaar liggen. Het lijkt me dat ik daar eens snel aan zal moeten beginnen…

  6. @martin hopman, je geeft wel een eigen interpretatie aan “hartsikke”. 🙂

  8. @Peter.Je kan iemand als persoon zeer hoogachten en veel bewondering hebben voor zijn moed en eruditie, maar toch kwam hij in WW2 boven Kreta uit de lucht zeilen als een vertegenwoordiger van het Atlantisch Imperialistische systeem dat tot aan de dag van vandaag zeer groot onheil over Griekenland heeft gebracht.

    Maar een paar bladzijden tekst uit “Mani” doen mijn hart smelten voor deze super-Griek en tranen wellen bij mij op als ik me realiseer dat hij echt niet meer in zijn huis op de Mani
    schrijft, drinkt en zingt.Voelt heel arm.

  10. @martin, ik heb nog geen oordeel over deze schrijver (laat staan hoogachting). ik heb zijn boeken wel, maar ik heb ze nog niet gelezen, zoals ik schreef… vreemde reactie….

  11. @Peter.Begin dan maar flink door te lezen.Misschien kun je dan tgv zijn honderdste geboortedag een inhoudelijke bijdrage leveren.Ik wens je veel leesgenot.

  14. Wat een nieuws zeg! We hebben hem vorig jaar bezocht in zijn zelf ontworpen woning in Kardamyli (prachtig- mijn vrouw mocht verschillende plaatsen fotograferen).Hij was toen al erg dement, maar desondanks was het voor ons een relevatie hem in levende lijve te ontmoeten.

    Kan ik hier ergens een foto bijvoegen?

  15. @Johan, je kan me gerust de foto toesturen, dan zet ik hem heel erg graag bij dit artikel. Neem je even contact op via het contactformulier?

  16. Zo, ik heb een foto van Paddy toegevoegd – dat maakt het bericht ook wat persoonlijker. Hartelijk dank, @Johan!

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *