Bij ons om de hoek is gisteren een supermarkt gesloten (het gebeurt wel vaker in deze crisistijden). Gisteren was het de laatste dag, en alles werd verkocht aan 50% van de prijs. Na mijn werk (ah ja, ik had u nog niet verteld dat ik een nieuwe job heb gevonden – en dat in volle crisistijd) ging ik nog even kijken of er nog iets te rapen viel. Het was 19:00 en de hele supermarkt was leeggekocht. Enkel 2 artikelen waren op de rekken blijven staan.
Het ene product was Alpro Sojamelk. Logisch: geen Griek die het kent en wat we niet kennen, proberen we ook niet. Het andere artikel was babyvoeding. Niet 1 blik was er verkocht. Een teken aan de wand?
dus, gamate giati xanomaste ,grieken!!
http://www.youtube.com/watch?v=401ethZJfkU
@Bruno: er zijn inderdaad weinig kleine Griekjes; de meeste gezinnen houden het op 1 kind; met twee word je al als echt moedig beschouwd, en vanaf drie kinderen word je een beetje meewarig bekeken – er zijn veel oorzaken voor – ik heb er vroeger voor DSO wel eens een stukje aan gewijd; met permissie, hier een uittreksel:
“En daadwerkelijk, de Grieken hebben niet veel kinderen. Eentje is normaal, twee wordt al op bravo’s en bewondering onthaald, drie is een rariteit, enkel voor de heel armen of de heel rijken. Waar in Belgie, dat zich zo’n zorgen maakt over de vergrijzing, 1,64 kinderen per vrouw geboren worden, is dat in Griekenland amper 1,37 kinderen per vrouw. Twee kinderen per vrouw is doorgaans nodig om de populatie in stand te houden.
Maar het is heel moeilijk in Griekenland om meer dan twee kinderen groot te brengen. Overal kosten kinderen natuurlijk een hoop geld, maar de situatie in Griekenland is toch wel specifiek. Vooreerst is er de geboorte: de grote meerderheid van aanstaande moeders vermijdt de openbare ziekenhuizen, er toch gaan zadelt je met een stigma op. Bovendien zijn de meeste gyneacologen exclusief met een priveziekenhuis verbonden; de meeste Atheense vrouwen bevallen dus in een van de weinige, in een kartel opererende, priveziekenhuizen die zich volledige op geboortes toeleggen, een soort geboortefabrieken dus, met op het gelijkvloers een gemeentelijk registratiekantoor, winkels voor kinderkledij, banken, en diens meer. Afhankelijk van de situatie en de dokter kost een geboorte daar tussen de 4,000 en de 12,000 EURO, als er geen complicaties optreden. Veruit de meeste geboortes gebeuren met keizersnee, naar mijn vermoeden omdat de dokters dat kunnen plannen en ze er veel meer per dag kunnen doen dan bij al dat gewroet en geschreeuw bij natuurlijke geboortes.
Dan is er de opvang van de peuters. Kleuterschool is pas verplicht vanaf 5 jaar, en ook pas vanaf die leeftijd zijn er plaatsen voor elk kind. Voor kinderen jonger dan vijf is er in feite bijna niets: de gemeentes organiseren wel wat, maar de plaatsen zijn heel beperkt, en de kwaliteit vaak ondermaats (1 juf per 30 kinderen bijvoorbeeld). Dit is omdat er wordt vanuit gegaan dat de moeder niet werkt, of er toch minstens een grootmoeder is. Dat is natuurlijk lang niet altijd het geval. Dan blijven er dus twee oplossingen: een oppas in huis halen – tot 2,5 jaar is dit feitelijk de enige mogelijkheid – met een kost van 500 – 900 EURO per maand, afhankelijk van uren, dagen, verzekerd of niet, of een privé-kleuterschool, a rato van gemiddeld zo’n 400 EURO per maand. Die sluiten gewoonlijk wel rond half vier, dus als je later moet werken, moet je voor de extra uren ook nog iemand inhuren voor de opvang. Die ‘oppasvrouwen’ zijn doorgaans Bulgaars, Georgisch of Albanees uit Noord-Eipirus, de Griekssprekende regio van Albanië. Filippijnsen, zeer in trek als schoonmaaksters, worden hiervoor blijkbaar minder geapprecieerd. Een opkomende groep zijn zwarte dames uit Togo, Ghana of Gambia. Het zou mij evenwel niet verwonderen als blijkt dat de volgende generatie tieners vlotter Bulgaars dan Grieks zou spreken…
Daarna volgen de lagere school en de middelbare school: de openbare scholen zijn gratis. Rond 2 uur zijn ze wel gedaan, dus alweer, na 2 uur, betaalde opvang…
Daar blijft het niet bij: Griekenland kent een bijzonder intrigerend schoolsysteem: waar in België op school de nieuwe leerstof wordt aangeleerd, die dan met huiswerk moet worden ingeoefend, is dit in Griekenland omgekeerd: de ouders moeten thuis aan hun kinderen de nieuwe leerstof aanleren, en op school zou die dan verder worden ingeoefend: het zwaartepunt van het onderwijs ligt dus bij de ouders, de school is in feite maar een soort repetitieruimte en opvang. Ook hier dacht ik weer met een of andere dolgedraaide ouder te maken te hebben toen ik het voor het eerst hoorde, maar vele gesprekken met vele (klagende) ouders later, blijkt het wel degelijk te kloppen. Ongeveer anderhalf tot twee uur per dag per kind besteden de ouders dus aan ‘huiswerk’. Uit alle studies blijkt dan ook dat kinderen waarvan een ouder, de moeder dus in de praktijk, niet uit gaat werken, het gemiddeld aanzienlijk beter doen op school dan kinderen van wie beide ouders uit gaan werken. Geheel volgens de locale logica wordt daar dan uit geconcludeerd dat kinderen “de psychologische stabiliteit van een huismoeder†nodig hebben. Dat het schoolsysteem op zijn kop staat, dat heb ik nog niemand horen opperen. “Het is zoâ€, wordt dan gezegd, en “wat isâ€, is altijd belangrijk voor de Grieken.â€Wat isâ€, moet blijven.
Waar ook zowat iedereen het over eens is, is dat de openbare scholen de leerlingen niet voldoende klaarstomen voor de Nationale Staatsexamens, die toegang geven tot de universiteiten. Om je kinderen dus wel een kans te geven, moet je ze ofwel inschrijven in een privéschool (kost: 7.000 tot 12.000 EURO per jaar en per kind), ofwel in een ‘frontistirio’, een soort privéklasjes waar je wordt voorbereid op het specifieke format van de Nationale Staatsexamens; de kost hiervan is mij gelukkig nog onbekend, maar het zal ook wel in de duizenden lopen. Daarnaast volgen de meeste kinderen nog Engels of andere talen in privéschooltjes, ook alweer na de schooluren, en ook alweer met extra kosten.
Na dit alles mag je kind met veel geluk naar de universiteit, waar ze enkele jaren kunnen staken en met molotovs gooien, en de ouders de tijd krijgen om hun schulden af te betalen en iets anders te doen dan huiswerk maken.
En dan is er tenslotte nog het plaatsgebrek. Zowat alle Atheners wonen in een appartement, veelal tussen de 80 en 120 m²: living, badkamer, keuken, 2 tot 3 kleine kamers. Waar zouden ze die drie kinderen nog steken…?
In mijn vorige bijdrage had ik het over de ”poverty trap’. Ik zou hier het begrip ‘Greek fertility trap’ willen introduceren: als je in Griekenland meer dan twee kinderen wil grootbrengen die evenveel kansen op succes hebben als hun leeftijdsgenoten, dan moet een van de ouders thuisblijven, om de uit de pan swingende kosten van de opvang van peuters, kleuters en kinderen te vermijden, en om halve dagen vrij te hebben om je kinderen de nieuwe leerstof aan te leren; evenwel, als een van de ouders thuisblijft, kan het gezin onmogelijk de scholing en opleiding betalen die hun kind gelijke kansen garandeert. Dus houden de meeste gezinnen het op één, ten hoogste twee kinderen.
En daarmee is niemand gediend, al zeker het land niet, en het brengt de volgende paradox naar voren: hoe kan het gebeuren, dat een land dat altijd zo bevreesd is voor externe vijanden, bijna geruisloos zichzelf uitroeit?”
PS: die soyamelk, die wordt hier gedronken in de vaste: dan mogen ze geen melk drinken, en wordt er dan maar soyamelk in de koffie gedaan.
ik heb een keer een familie meegemaakt met een kind en een vrouw die steeds met een russishe accebt riep,Philipako dit en philipako dat. vader en moeder waren te bij maar ik heb ze niet een keer horen spreken met philipako.
dat de tijden zo verandert zijn. mijn ouders werkden alle bij ,maar giagia heeft ons groot gebracht. giagia heeft grieks leren lezen met ons meer met de anagnostiko van A! Dimotikou.
als ik denk dat wij hebben 4 keizersneden en heeft geen een dubbeltje gekost ik breng weer in gedachten de zusters bij de ziekenhuis in Athene dat zelfs om je kind te laten zien een pentoxiliaro nodig was.
zelfs dat was vroeger anders. kinderen werden in het dorp thuis geboren ,iedere dorp had een mami.de vroudvrouw.
maar goed gamate want met 3 kinderen mag je een SUV rijden met rode kenteken als je die kan kopen en de benzine a 2 euro per liter kan betalen.
je laste zien maakt duidelijk dat enige verschillen zijn met Iran. al is griekenland een soort ayatollah republik in tegensteling tot de moslims hebben de grieken niet zo groote families.mischien moet Anthimos een oproep aan de grieken doen,zo iets als stop met STOP.
http://www.youtube.com/watch?v=fucQ0taJKe4&feature=results_video&playnext=1&list=PLCE51584AAA077CD9
Mij is verteld dat de Grieken een spreekwoord hebben, dat 1 kind hetzelfde is als 1 been??
Klopt sanne 1 is geen en 2 is 1 kind. Bij ons in de familie op Kreta hebben alle neven en nichten twee of meerdere kinderen, en bij mijn moeder waren ze met zes en iedere broer of zus had minstens 3 kinderen en deze kinderen hebben minstens 2 kinderen nu, vaders kant is ook ongeveer hetzelfde 🙂
Is het geen algemeen verschijnsel in de westerse wereld dat men zich aan zowat 2 kinderen houdt?
Geboorteregeling is betrekkelijk nieuw en oudere vrouwen met veel kinderen geven stiekem toe dat als er toentijds de pil bestond,ze het ook aan een lager aantal nazaten zouden gehouden hebben.
Daarbij hebben landbouwers of ondernemers geen kinderen meer nodig om hun bedrijf in leve te houden.Op een apartement kun je moeilijk veel volk huisbergen en dan komen de kosten van opbrengst erg hoog uit in vergelijking van ‘indertijd’.De levensstandaard is veranderd.
Wat ik hier ondervind is,dat popen kroostrijk gaan maar ‘dat is een gave van God’!
Twee kinderen is idd de norm. Maar, hier in Engeland hebben steeds meer mensen (waaronder ikzelf) 1 kind, onder andere vw financiele redenen. En daar wordt ik door een Griekse vriend wel eens op aangesproken, want “1 kind is 1 been” oid… Beetje kortzichtig, maaja.
Ik kan nu dus antwoorden dat er in Griekenland ook gezinnen zijn met 1 kind 😉
Ik ben ook van mening 1 kind is geen kind stel in het ergste geval er gebeurd iets met dat kind gelijk de meeste Grieken denken wat dan? Dan heb je geen kind meer, en het is toch altijd fijner voor dat kind dat het nog een broer of zus heeft en later ook voor u, en dat dat kind ook neefjes heeft en dat jij ook een onkel kan zijn. En later ook op financieel vlak is het beter bv samen iets beginnen alhoewel dat ze zeggen met familie moet je wandelen en niet handelen dat is mijn mening maaja gelijk sanne zegt 🙂
De Griekse kinderen worden nu al rotverwend (zie oa eerdere berichten van Bruno). Met 2 worden ze tenminste een beetje geleerd om te delen. De “kleine Chinese keizertjes” strekken niet tot voorbeeld! 😐
Niemand schijnt al gehoord te hebben dat ons planeetje nu al reeds hopeloos overbevolkt is.