Griekenland beleeft zijn 9/11 vandaag. Minister van Financiën kondigde vanuit Thessaloniki zonet nieuwe maatregelen aan (die hij geen nieuwe maatregelen noemden, maar laat ons wel wezen). Binnenkort krijgen alle Grieken een nieuwe belastingsbrief in de bus met een solidariteitsbijdrage. Venizelos doet er nog een schepje bovenop: om zo snel mogelijk het zwarte gat in de inkomsten te dichten (bronnen spreken van 1,7 miljard euro), is besloten om alle Grieken te belasten op hun onroerend goed. Meer dan 80% van de Grieken hebben 1 tot meerdere huizen, dus dit is een snelle manier om heel wat geld te incasseren. Als de bevolking dat geld nog heeft tenminste.
Volgens Venizelos is dit een rechtvaardige maatregel, want de duurdere regio’s zullen meer belasting per vierkante meter moeten betalen dan de achtergestelde regio’s.
Venizelos gaf wel toe dat de overheid er niet in slaagt om genoeg inkomsten te genereren en dat dit te maken heeft met tekortkomingen in het bestuur en de belastingsdiensten. De modale Griek mag die tekortkomingen weer gaan betalen, want de politiek schijnt die niet te kunnen oplossen.
Tegen eind februari 2012 zal deze speciale taks worden geînd. Met dat geld moet dus het tekort in de inkomsten van dit jaar worden gedicht. Volgend jaar wordt de oefening nog een keer gemaakt. En dan? Als ze er niet in slagen om op een fatsoenlijke manier belastingen te innen (u herinnert zich de lijst van bedrijven die niet betalen), wat gebeurt er dan in 2013? Kun je telkens weer dezelfde mensen gaan opleggen om het gelag te betalen, terwijl hun inkomens alsmaar verder slinken? Het is een recept van een radeloze regering, die er niet in slaagt om de structurele veranderingen door te voeren. Misschien daarom dat Papandreou Venizelos voor hem de kanstanjes uit het vuur liet halen en deze onprettige aankondiging te laten maken?
Blijft het hierbij? Nee, volgens Venizelos zouden alle verkozenen van het volk en alle ambtenaren die niet vast benoemd zijn, 1 maandloon inleveren. Dat betekent dus dat alle parlementsleden, ministers, burgemeesters, en zo meer, nog 15 salarissen zullen overhouden, in plaats van 16?
Als ze nog maar de tijd krijgen om hervormingen door te voeren Bruno. Zie dit bericht van zojuist.
http://www.nu.nl/economie/2612763/griekse-wanbetaling-geen-taboe-meer.html
Tsja @Natasa, die tijd hebben ze gekregen, maar die hebben ze verkwanseld. En nu is het dus te laat.
En het ergste moet nog komen:In de komende weken gaat–om wel tien verschillende redenen — het hele gebied van Nicosia tot Eilat en van Caïro tot Kurdistan in de fik.Lees eens wat Israelische kranten van de laatste dagen En dat arme Griekenland aan de periferie van het a.s. oorloggebied zal meegezogen worden o.a. door Israel als militaire partner te kiezen.
Inderdaad @Aleko, Turkije heeft her er erg moeilijk mee dat Cyprus in zijn Onafhankelijke Economische Zone gaat boren naar olie/aardgas. En Griekenland heeft al gezegd dat een oorlogsverklaring aan Cyprus hetzelfde is als een oorlogverklaring aan Griekenland. Zal Griekenland ten oorlog trekken met scheefhangende duikboten, gevechtsvliegtuigen zonder software voor de wapens?
@Bruno.Turkije gaat zich steeds sterker als zeenatie in dat deel van de Mediterranean manifesteren.Gaat de reeds bestaande Israelische rigs imponeren en lastig vallen.Humanitaire vloten naar de Gaza-strip begeleiden en beschermen.
Israel gaar dan weer de PKK rond de Turks-Iraakse grens steunen.Voortgaande provocaties over en weer in de Negev-woestijn.Vredesverdrag Egyte-Israel stevig onder druk.Muur door de woestijn heen?Voedselgebrek/hongersnood demonstraties in Tel Aviv(‘Semitische Lente?’)Netanyahu met de dag arroganter, radelozer en gekker.Egypte islamiseert natuurlijk steeds verder en kijkt weg.De uitroeping van de Palestijnse Staat op 20 september is de lont in dit kruidvat.De VS drinkt het liefst Thee.Obama, radeloos en reddeloos.Alles moet wijken om hem ten val te brengen.En zo kan ik nog wel een kwartiertje doorgaan.
De Euro-crises? ‘Piece of pie’!(samentrekking van ‘easy as pie’ en’piece of cake’ voor de insiders.Voor mij mag alles in het engels hier).
En @Bruno, Griekenland gaat natuurlijk niet meevechten,maar wordt de bovenomschreven maalstroom ingezogen.Misschien ‘for the best’.Ik roep hier immers al een jaar of twee dat een stevig oorlogje veel huidige problemen zou kunnen oplossen.Toch?
@Aleko, liever niet. De vorige “frischer und frohliger Krieg” en het Griekse uitstapje naar Sakarya zijn nog niet helemaal verteerd 🙁
http://media.nu.nl/m/m1ezujfal282.jpg
The unforeseen risks of Palestinian statehood
Any Palestinian state would have an obviously injurious impact on U.S. strategic interests, as well as on Israel’s sheer physical survival. After Palestine, Israel would require greater self-reliance in all existential military matters.
By Louis Rene BeresTags: Palestinian statePalestinian AuthorityUN Security Council
Very soon, in mid-September, Palestinian Authority leaders will seek statehood at the United Nations. There, the basic strategy will be to secure a presumably authoritative acceptance of Palestinian sovereignty. In essence, as this plan to circumvent both the original Oslo Agreements and the more recent “Road Map” would not succeed in the Security Council, where the United States has veto power, the PA will quickly bring the sensitive matter before the larger and more sympathetic General Assembly.
Legally, this strategy would mock all codified expectations of the governing treaty on statehood, the Convention on the Rights and Duties of States (1934). But the main danger for Israel would lie latent in Palestinian statehood itself. Once accepted by the UN, whether lawfully or unlawfully, a Palestinian state would increase the risks of both mass-destruction terrorism and regional nuclear war. These generally unforeseen risks of Palestinian statehood could ultimately dwarf the more routinely expressed fear that “Palestine” would systematically displace Israel in “stages.”
A Palestinian state would itself be non-nuclear. This incontestable fact is unrelated to the expanded post-Palestine nuclear threat to Israel. Concerning this threat, what only matters is that after Palestine, the resultant correlation of armed forces in the region would be cumulatively less favorable to Israel, something that could lower the general threshold of resort to nuclear weapons.
Any new state of Palestine would be carved out of the still-living body of Israel. Promptly, this 23rd Arab state would embark upon territorial extension, occasionally, in unopposed and audacious increments, well-beyond its UN-constituted borders, and deep into the now-porous boundaries of Israel proper.
At that point, despite the obvious new Arab aggression, the “international community” would almost certainly look away. By then, after all, Israel will already be widely regarded as an alien presence in the otherwise neatly homogeneous Dar al Islam, the Middle Eastern “world of Islam.”
Any Palestinian state would have an obviously injurious impact on U.S. strategic interests, as well as on Israel’s sheer physical survival. After Palestine, Israel would require greater self-reliance in all existential military matters.
In turn, such self-reliance would demand: (1) a more comprehensive and explicit nuclear strategy involving refined deterrence, preemption and war fighting capabilities; and (2) a corresponding and thoroughly updated conventional war strategy.
The birth of Palestine could affect these two interpenetrating strategies in several important ways. Immediately, it would enlarge Israel’s need for what military strategists call “escalation dominance” – namely, the capacity to fully determine sequential moves toward greater destructiveness. By definition, as any Palestinian state would make Israel’s conventional capabilities far more complex and problematic, the Israel Defense Forces’ national command authority would now need to make the country’s still-implicit nuclear deterrent less ambiguous.
Taking the presumed Israeli Bomb out of the “basement,” could enhance Israel’s overall security for a while; but over time, ending “deliberate ambiguity” could also heighten the chances of nuclear weapons use.
With a Palestinian state in place, a nuclear war could arrive in Israel not only as a “bolt-from-the-blue” surprise missile attack, but also as a result, intended or inadvertent, of escalation. If an enemy state were to begin with “only” conventional and/or biological attacks upon Israel, Jerusalem might respond, sooner or later, with fully nuclear reprisals. Alternately, if this enemy state were to begin with solely conventional attacks upon Israel, Jerusalem’s conventional reprisals might still be met, in the uncertain strategic future, with enemy nuclear counterstrikes.
It follows that a genuinely persuasive Israeli conventional deterrent, at least to the extent that it would prevent enemy-state conventional and/or biological attacks in the first place, could significantly reduce Israel’s eventual risk of an escalatory exposure to nuclear war.
Why should Israel need a conventional deterrent at all? Even after Palestinian statehood, wouldn’t rational enemies desist from launching conventional and/or biological attacks upon Israel for well-founded fears of an Israeli nuclear retaliation? Not necessarily. Aware that Israel would cross the nuclear threshold only in extraordinary circumstances, these enemy states could be convinced, rightly or wrongly, that as long as their own attacks remained non-nuclear, Israel would respond “proportionately,” in kind.
The only credible way for Israel to deter large-scale conventional attacks after any UN creation of Palestine would be by maintaining visible and large-scale conventional capabilities. Naturally, those enemy states contemplating first-strike attacks on Israel using chemical and/or biological weapons would be apt to take more seriously Israel’s nuclear deterrent. Whether or not this nuclear deterrent had remained undisclosed or “ambiguous” could seriously affect Israel’s credibility, as could perceptions of Israel’s corollary capabilities for anti-missile defense and cyber-warfare.
A continually upgraded conventional capability is needed by Israel to deter or to preempt conventional attacks, enemy aggressions that could lead, via escalation, to assorted forms of unconventional war. Here, Palestine’s presence would critically impair Israel’s strategic depth, and thereby its capacity to wage conventional warfare.
Finally, both the United States and Israel should assume that recent and ongoing revolutionary events in Libya and Syria will enlarge the theft and black-market trafficking of chemical and biological weapons stocks in the region. Depending upon where these dangerous materials would wind up, in the Middle East and North Africa, or even in North America, they could exacerbate the already-expected harms of any UN-declared state of Palestine.
Louis Rene Beres is an expert on Israeli security matters and the author of 10 major books and several hundred journal articles on international relations and international law.
@Bertinos.Je zult zulke lekkertjes maar aan je vrij direkte zuidgrens hebben liggen.”De wereld wil een staat Palestina?Pas op hoor, wij hebben kernwapens en zullen ze gebruiken ook!”
Het bovenstaande artikel stond in de Haaretz van 6 september j.l.