Het is me toch telkens weer wat, een bezoek aan het belastingskantoor. Anno 2012 zou je verwachten dat de belastingsdiensten volledige geautomatiseerd zijn in een Europees land. Dat klopt toch niet helemaal.

Rond deze periode verwachten we dat onze belastingsbrief in de bus zal vallen. De kans is echter groot dat dit met heel wat vertraging zal gebeuren, want er is geen geld voor papier om de brieven te drukken. Men hoopt op dit moment nog dat er op tijd papier zal worden gevonden, maar de burgers wordt aangeraden om de belastingaangifte via het internet te doen. Griekenland heeft daar een systeem voor, dat Taxisnet heet. Dit systeem is dit jaar uitgebreid (vage term, vraag me niet wat en hoe) en elke toekomstige gebruiker van Taxisnet moet een nummer aanvragen via de belastingsdienst. Dit nummer heet κλειδάριθμος (kleidarithmos).

Omdat ik mijn belastingsformulier steeds laat invullen door een boekhouder, had die de aanvraag voor een dergelijk nummer al via internet gedaan en de nodige mensen kent op het belastingskantoor (when in Rome, do as the Romans, is mijn motto. Mijn vrouw, die ambtenaar is, heeft ook verplicht een kleidarithmos nodig. De aanvraag deden we dit weekend via de site van het ministerie van Financiën.

“Klaar”, denk je dan, maar dat is buiten de Griekse waard gerekend. Van zodra je de aanvraag hebt ingediend, moet je naar de belastingsdienst om daar een printout te laten zien dat je de aanvraag via internet hebt ingediend, waarop je een formulier krijgt dat je met de hand moet invullen, dat de ambtenaar dan moet afstempelen waarop je een papier krijgt met je nummer er op. Omdat ik vandaag pas om 12u moest op kantoor moest zijn, leek het me een goed idee om eens te kijken of ik de kleidarithmos kon krijgen. In een groezelig kantoortje stonden ongeveer 15 mensen voor me aan te schuiven voor hun nummer. En net voor me stond een oude man, die had gehoord op televisie dat hij een kleidarithmos nodig had (overheidsinformatie krijg je met een beetje geluk via een krant of de televisie, nooit via een informatiecampagne van de overheid). “Sorry meneer, daarvoor moet u een aanvraag indienen via het internet”, luidde het antwoord van de ambtenaar. “Maar ik ben 88 jaar, meiske, ik ken helemaal geen internet!”. “Dan moet u het vragen aan een vriend of familielid meneer, sorry!”. Tot zover het opengov, digitale platform dat intellectueel Georgos Papandreou wilde invoeren.

Het moet gezegd: ik kreeg mijn nummer wel meteen (heb slechts 45 minuten in de rij moeten staan wachten), maar de kleidarithmos van mijn vrouw krijg ik niet zo maar mee. Ze moet zich persoonlijk komen melden, maar als leerkracht zal haar dat zeker niet lukken in een belastingskantoor dat enkel in de weekdagen (behalve vrijdag) van 8u tot 14u open is voor de burger.

Maar eigenlijk is het toch te belachelijk voor woorden. Alle ambtenaren moeten eerst een formulier op de website van het ministerie van Financiën invullen, dan in de rij gaan staan wachten in een belastingskantoor, waarop ze dan een nieuw formulier krijgen dat ze dan met de hand moeten invullen, om dan eindelijk de kleidarithmos te krijgen, waarmee ze dan een registratieproces via internet kunnen afsluiten.

En dan eist de trojka dat Griekenland concurrentiëler wordt door de lonen naar beneden te halen. Kun je aub niet dit soort onzin gewoon afschaffen? Mensen worden gedwongen om een halve dag vrij te nemen om de eenvoudigste documenten van de belastingsdienst te krijgen. Je kunt niets online doen (tenminste niet op een manier die een Europees land waardig is). Productief kun je dat niet noemen, niet voor de mensen die er vrij voor nemen, en niet voor de belastingsambtenaren die hun tijd misschien beter kunnen spenderen met het opsporen van de massale belastingontduiking.

Een mens wordt er soms moedeloos van…