Een symbolische dag vandaag in de Griekse politiek. 31 jaar geleden sprak Andreas Papandreou de woorden “στις 18 σοσιαλισμός” – op de 18de (hebben we socialisme). Het was het socialisme van zijn partij PASOK, die op 18 oktober 1981 met een overweldigende meerderheid aan de macht kwam. Het was “η μεγάλη αλλαγή” (i megali allagi – de grote verandering).
Inderdaad, Griekenland veranderde drastisch onder Papandreou en werd steeds corrupter, met een overheid die leefde van cliëntelisme en die nauwelijks buiten de landsgrenzen keek. PASOK was een kracht om rekening mee te houden.
Nu, 31 jaar later, ligt de partij in de touwen. De zoon van Andreas, Georgos, zag de bui hangen maar kon het tij niet keren. Daarvoor was hij te veel verankerd in het verleden.
En sindsdien is Evangelos Venizelos partijvoorzitter van PASOK. Hij is met gemak de meest gehate politicus van Griekenland op dit ogenblik. Niet verwonderlijk: vooral hij heeft de zwaarste besparingsmaatregelen doorgevoerd op kap van steeds dezelfde bevolkingsgroepen.Terwijl PASOK in 1981 op meer dan de helft van de Griekse stemmen kon rekenen, haalt de partij in een laatste peiling nauwelijks 5,5% meer en is ze de vijfde zesde (!) partij van Griekenland. PASOK lijkt ten dode opgeschreven, zeker met deze Venizelos aan het roer. De cirkel van de partij is rond.
De fakkel wordt wellicht overgenomen door SYRIZA. In diezelfde peiling is deze partij op dit ogenblik de grootste van Griekenland en vele politieke waarnemers vergelijken SYRIZA met PASOK uit 1981. Een heel aantal PASOK-politici zijn naar SYRIZA overgestapt. Of Alexis Tsipras een even grote volksmenner is als Andrea Papandreou was, durf ik niet te zeggen. En of SYRIZA het nieuwe PASOK is, daar ben ik ook niet zo zeker van. Ik krijg het gevoel dat heel wat tegenstanders van de partij SYRIZA in die hoek duwen om de partij zwarte maken. Want Grieken weten ondertussen wel dat het de politiek is van Andreas Papandreou (en voortgezet door vele anderen na hem) die het land in dit lastig parket hebben gebracht. Het is nog niet makkelijk om de eigen demonen te bezweren en daarom wordt nog steeds naar anderen gekeken.
Η μεγαλη αλλαγη εγινε, ενα εθνος αγαθων ανθÏωπων αλλαχτηκανε σε καφÏους,λαμογια κοινως κατα Τζιμη Πανουση νεοελληνες κατα Διονυση Σαβοπουλο , Κωλοεεληνες.
το κομμα εγινε αποκομα , αλλα δεν ειναι το Ï€Ïωτο ουτε το τελευταιο, αυτη ειναι η δουλεια των κομματων.
ΥΓ ,τα χÏονια πολλα στον αξιοτιμο επιτιμο κον Î ÏοεδÏο Μητσοτακη.
Het was echt niet moeilijk zo’n gefrustreerd volk met beloftes aan de kant te krijgen in 1981 en dan maar royaal doen.Hij was vaderke Papandreou.
Hij heeft de griekse ondernemingszin en werkkracht vernietigd.Het was alsof een gouden hoorn op hen neerkwam.Nu is het de grote vertwijfeling.Het groot aantal onbeslisten in de polls zeggen genoeg.De mensen zijn bang want ze verwachten voortdurend nog ergere toestanden.
In 1981 woonde ik in Athene. Het was een wonderlijk gevoel die verkiezingen. NU ging het allemaal beter worden. Een sfeer te vergelijken met de “euforie” in Antwerpen na de ‘overwinning’ van de NV-A… Hopelijk moeten we in België ook geen 30 jaar wachten om te beseffen dat “de kracht van de verandering” alleen maar loze woorden zijn tot heil van de partijtechnocraten.
@Tstropke, de NVA met PASOK vergelijken? Straf….
aangezien dat in Attica de helft van de griekse volk woonde had Papandreou ook kunnen gaan voor een vrijstad Attica.
@ T3: Ik vergelijk niet de partijen, maar wel het ‘overwinningsgevoel’ dat achteraf eindigde in een ontgoocheling in de ‘overwinnaars’….
de dagen daarvoor vertrokken de bussen van uit Sxoli Eulpidon, naar alle hoeken van griekenland om de mensen naar hun dorpen te brengen voor de verkiezingen. hele families mee, karavani panygiri, giouria ston tavla me ta koulouria……wat een tijd.