Traditionele vissersboten worden vernield

Het beeld van een traditionele vissersboot, dobberend op het diepe blauw van de Middellandse Zee, is iets wat steeds wordt vereenzelvigd met Griekenland, net zoals de witte huisjes met de blauwe luiken. Maar het aantal vissersboten in Griekenland daalt zienderogen. Daar zijn een aantal redenen voor: je kunt je kost bijna niet meer verdienen als visser. De brandstof is veel te duur geworden, waardoor de prijs van de vers gevangen vis enorm de hoogte wordt in gestuwd. En er zijn steeds minder mensen die zich in Griekenland verse vis kunnen veroorloven. Meer en meer verse vis in Griekenland komt uit viskwekerijen en wordt niet langer meer door vissersboten naar boven gehaald.

Bovendien raakt de Middellandse Zee stilaan leegevist. In het verleden maakten vele vissers zich schuldig aan het vissen met dynamiet. Ze gooiden een staaf dynamiet in het water en alles wat kwam bovendrijven, werd opgeschept. Als je met netten vist, kunnen kleinere vissen ontsnappen en krijgen ze de kans om tot volwassenheid te komen. Met dynamiet is dat niet het geval.

De Europese Commissie heeft visquota opgelegd aan alle lidstaten, maar meestal worden die gewoon aan de laars gelapt. In een poging om nu toch het visbestand in de Middellandse Zee te redden, worden er nu subsidies gegeven voor elke vissersboot die wordt vernield.

Tot spijt van velen: de klassieke vissersboten dreigen te verdwijnen en de kennis om dergelijke schepen te maken, gaat onherroepelijk verloren. Het is eigenlijk wel jammer, want je zou even zo goed een soort van scheepsmuseum kunnen maken, of één of ander ambachtelijk museum. Visserijboten zijn een onlosmakelijk deel van de Griekse traditie. Onderstaand filmpje toont de afbraak van een vissersschuit van 50 jaar oud op het eiland Lefkada. Mensen worden er emotioneel bij, want het is een stuk geschiedenis dat wordt vernield. Met fondsen vanuit Brussel.

15 thoughts on “Traditionele vissersboten worden vernield

  1. Ik heb ooit gelezen dat de visser daarvoor een ruime vergoeding krijgt, met tranen in de ogen zijn geliefde boot afstaat en van de vergoeding een nieuwe fabrieksgemaakte niet-houten boot koopt en weer gaat vissen waardoor wederom weer geen enkel doel bereikt wordt, maar alleen ambacht en traditie wordt vernietigd.
    Het maken van deze houten boten is een moeilijk ambacht, vaak van vader op zoon overgebracht, zeer speciale kennis en traditie. Voor mij zijn het kunstwerken.
    En het hout? Net als de boom van Plato in de houtkachel?
    Bedankt beleidmakers voor deze zoveelste onherstelbare blunder!!!

  2. Μα τι καταλαβαινει ενας μαλακας ευρω-πεος στις Βρυξελλες τι θα πει καϊκι;;;;;
    αλλα και εμεις που τ αποδεχομαστε , ειμαστε καλλυτεροι. ΑΛΗΤΕΣ.
    Δεν πειραζει εμεις θα του λεμε ,στη φαντασια μας, Γκελ ,Γκελ Καϊκτση.

  3. Zij doen het wel zelf, de hele zee leeg vissen.
    In Epidavros zag ik een hele vloot vreemde vissersboten, kennelijk afkomstig uit Salamis, die honderden kilo’s van de haast uitgestorven blauwvintonijn gevangen hadden. De vangst werd opgehaald door een koelwagen uit Athene en was bestemd voor de export naar Japan, voor de sushi. Toen ik een visser vroeg wat hij ging doen nadat hij de laatste tonijn gevangen had, was de reactie dat ik moest oprotten met mijn kamera.
    Zelfs onze visboer in NL walgde van de foto’s.

    Zolang dit nog aan de gang is mogen zij, wat mij aangaat, alle visbootjes boven de 6 meter lengte op de brandstapel gooien.

  4. Die subsidies zijn niet nieuw.Ze zijn al enkele jaren in voege en laat me toe even de nostalgie terzijde te schuiven en wat realistisch te zijn.
    Bruno heeft de problemen aangehaald maar de keuze ligt aan de vissers zelf :slopen en bonus ontvangen of verder een beroep uitoefenen dat niet meer past voor de moderne mens en de tijd is voorbij dat de zonen de boot gaan overnemen.De oude visser was een zeerob die dag en nacht aan bord doorbracht,hij kende geen vakantie,geen weekends,ging thuis niet naar TV kijken.Hij was tevreden met een bescheiden bestaan.Is het niet normaal dat hij ook andere eisen stelt aan het leven ? Inderdaad spijtig want sommige van die boten zijn werkelijk erg mooi en goed onderhouden maar heeft iemand idee hoeveel werk en geld het eist om zo’n boot in conditie te houden? Ze hebben jaarlijks een onderhoudsbeurt en dan controle vooraleer ze het brevet bekomen.Dat is een zware domper en averijen kunnen niet met ouwe lapmiddelen hersteld worden.Die tijd is voorbij.
    Hoeveel beroepen zijn niet verloren gegaan?Even nadenken aan onze jeugd en dan zijn er velen die niet meer bestaan,gewoonweg omdat ze de evolutie niet konden volgen.
    Het is inderdaad pijnlijk zo’n sloop te zien.Ik ken heel wat zeelui en weet hoe gehecht ze zijn aan hun vaartuig maar er is een tijd van komen en gaan en dat weten ze heel goed.Ze willen zelf niet dat hun kinderen de stiel over nemen.
    De mens is veeleisend geworden .Normaal ook.

  5. beroepen die verloren gaan… maar, er komen er wel een hele hoop in de plaats: innovation manager, quality developper, financial manager, assistant manager, … en nog van dat fraais. zijn die dan zo veel menselijker? moeten we daar voor tekenen: de ratrace? waarbij er theoretisch wel sprake is van vrije tijd, maar waarbij die eigenlijk gewoon opgevuld wordt met het checken van email? als er al ergens een job te rapen valt.

  6. Bruno brengt terecht naar voor dat dit historisch erfgoed beter bewaard zou worden en tentoongesteld in plaats van domweg vernield met subsidies. Dat de visserij met z’n tijd mee moet gaan is ook waar. Dat betekent nog niet dat je het kind met het zeewater moet weggooien. Wat betekent evenwel ‘met z’n tijd meegaan’? De ‘moderne’ vistechnieken hebben al ongelofelijk veel onherroepelijke schade aan de wereldzeeën aangericht. Duurzame visserijbeleid zou m.i. een beperkt aantal kleine boten en traditionele visserij net mogen promoten, mits vistechnieken die gericht soorten en groottes vissen vangen, dus geen trawlers, sleepnetten en uiteraard geen dynamiet. Dit moet samengaan met voldoende bewustmaking en vorming van de vissers dat een andere aanpak zich opdringt. Dat quota’s moeilijk afdwingbaar zijn is wellicht voor een deel inherent aan visserij, maar ook een deel een typisch Grieks probleem misschien?

  7. Wel,even vragen aan onze medelezers uit Belgie en Nederland of er daar nog veel oude traditionele vissersvaartuigen zijn om te zien of het typisch grieks is.
    Historisch erfgoed bewaren is perfect maar vraagt geld en dat is er niet.
    We hebben een kozijn-landbouwer en die heeft zowat antieke machines,elk met een geschiedenis.Hij zegt dat hij een museum zou willen hebben om het materiaal tentoon te stellen.

  8. Het gaat hier toch om de quota, de hoeveelheid vis die wordt gevangen, het gaat toch niet om met wat voor soort boot men de vis vangt?
    Dat betekent toch dat er gecontroleerd moet worden op hoeveelheden ipv een traditioneel type boot te vernietigen, of zie ik dat verkeerd?

  9. @Jenny, goeie opmerking: die Griekse bootjes lijken heel veel op de Nederlandse vissersbootjes (zie bv de Nederlandse animatieserie Elias – er zijn tientallen copies van dat model in de Saronische eilandjes). Zijn er in Nederland nog veel van die bootjes? of is het misschien enkel een probleem met de Grieken, want wij willen onze Grieken graag traditioneel, met houten bootjes, ezeltjes, poezen, witte huisjes en wijn gemaakt van druiven die met de voeten zijn platgestampt? Akkoord, maar dan moeten de Nederlanders hun klompen terug aan, met kaasbollen sjouwend.

    Persoonlijk vind ik het ook heel jammer van die bootjes, maar (i) er moet wel overal met dezelfde maatstaven gewerkt worden en (ii) met de Griekse vissers zelf moet je geen medelijden hebben: een zootje halve criminelen die ook vandaag nog met dynamiet tekeer gaan. Je moet maar een naar het Sea Turtle Rescue centrum in Glyfada gaan (waar overigens enkel buitenlandse vrijwiliggers werken)om de schade op te meten…

  10. Brandstof duurdre en daarom niet meer vissen.

    Laat mij lachen.

    De taxitarieven zijn de laatste jaren toch ook niet de hoogye ingegaan in Belgie.

    De stijging van de brandstoffen wordt veel te vlug als een doodslaand argument ingeroepen.

    Gewoon belachelijk
    .

  11. Ik ben enige ξένος in Agios Nikolaos die een orginele kaik heeft, met deze 6 meter boot ga ik regelmatig vissen met hengel of trawling (dat is met een lokvis net onder de oppervlakte) Voor mij is het een hobby maar de vele broodvissers die met netten vissen kunnen er er lang niet meer van leven.
    En @Hans ik weet niet waar je dat verhaal van dynamiet vissen vandaan hebt, hier in de buurt haalt het niemand meer in zijn hoofd om ermee te vissen, daar zijn de straffen veel te hoog voor.

  12. Ooit was ik eens op Antiparos. Samen met een vriend liep ik op een dag het eiland rustig helemaal af en op het uiterste punt en kregen we een serieuze honger. In wat ooit een taverne moest geweest zaten twee oude rakkers. Met de nodige gebarentaal maakten we duidelijk dat we dus honger hadden. Na moeizaam overleg wederzijds handgebaar en Grieks tijdsbesef besloten zij uiteindelijk in hun minuscuul bootje te stappen. Met hen een houten vat, open langs beide kanten. Met dat vat zaten ze urenlang (de honger nam meer en meer toe bij ons alleen op de kade) in de zee te staren, en wierpen uiteindelijk vissen vanuit die ton op het bootje. Met de nodige drank en de vissen gegrild werd het onvergeeflijke avond, op Antiparos, lang, lang geleden. Dynamiet bestond (daar) nog niet. En toen moesten we nog terug. Heerlijke tijden…

  13. Ooit was ik eens op Antiparos. Samen met een vriend liep ik op een dag het eiland rustig helemaal af en op het uiterste punt en kregen we een serieuze honger. In wat ooit een taverne moest geweest zaten twee oude rakkers. Met de nodige gebarentaal maakten we duidelijk dat we dus honger hadden. Na moeizaam overleg wederzijds handgebaar en Grieks tijdsbesef besloten zij uiteindelijk in hun minuscuul bootje te stappen. Met hen een houten vat, open langs beide kanten. Met dat vat zaten ze urenlang (de honger nam meer en meer toe bij ons alleen op de kade) in de zee te staren, en wierpen uiteindelijk vissen vanuit die ton op het bootje. Met de nodige drank en de vissen gegrild werd het onvergeeflijke avond, op Antiparos, lang, lang geleden. Dynamiet bestond (daar) nog niet. En toen moesten we nog terug. Heerlijke tijden…
    http://www.flickr.com/photos/newhpete/3045051137/in/pool-955036@N22/lightbox/

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *