Griekenland voert de lijst van werkloosheid in Europa aan, en de werkloosheid onder jongeren ligt op het belachelijk hoge cijfer van 64,2%. In Spanje en Portugal gaat het al niet veel beter. Maar Europa lijkt wakker te zijn geworden. Je kunt je vragen stellen bij de reflexen die men in de ivoren torens van Brussel heeft, maar goed: men gaat nu van het bestrijden van de jeugdwerkloosheid een speerpunt van de Europese politiek maken. Hoe dat moet gebeuren, is nog niet duidelijk.
In de Verenigde Staten is er door de Griekse gemeenschap aldaar al gelobbyd dat er een wet moet worden aangenomen die het makkelijker maakt voor jonge Grieken om een jaar te komen werken. Duitsland is nu aan iets vergelijkbaars bezig. Zo heeft BMW een soort van trainingsprogramma opgesteld voor 25 jonge werkloze Spaanse ingenieurs die gedurende een jaar zullen worden getraind in de fabrieken van de constructeur. Zo wil Duitsland “iets terug doen” aan de landen die klant zijn van de autobouwer. Hm.
En natuurlijk mag de grootste Griekse denker van deze generatie niet achterblijven. De man die in Time magazine in 2010 op plaats 79 stond van de 100 grootste global thinkers van het jaar: ex-premier Georgos Papandreou. De man is op dit moment aan een zeer lucratieve toernee bezig aan de Amerikaanse Ivy League universiteiten, waar studenten aan zijn lippen hangen om te zien hoe hij aan crisis management doet. Hij zal eveneens spreken op TEDx Global van 10 tot 14 juni in Edinburgh. Niet dat iedereen daar even blij om is, want er is zelfs een petitie opgestart om te protesteren tegen zijn optreden daar.
Maar dit even terzijde. Papandreou heeft zijn eigen idee over hoe hij de groeiende werkloosheid onder de jongeren in Europa gaat oplossen. Hij heeft die oplossing voorgesteld tijdens een lezing in het Berggruen Instituut op 28 mei. Het idee kwam niet van Georgos alleen: hij had daarvoor medewerking gekregen van 2 afgestudeerden aan de Columbia University (waar hij dus ook een tijdje geleden gastspreker was).
In het kort komt het er op neer dat Papandreou een soort Erasmus-programma wil opstarten, niet voor studenten, maar voor werkzoekenden, om zo werkervaring op te doen. (Tussen haakjes: wegens budgettaire redenen hing de toekomst van het Erasmus-programma aan een zijden draadje.) Jongeren kunnen dus in een ander land een keertje gaan kijken hoe er wordt gewerkt, welke jobs er zijn, en met een soort van voucher die wordt betaald door de Europese Unie, kan de werkzoekende dus werkervaring op doen. De presentatie van Papandreou is hier terug te vinden.
Zelf kan ik het niet goed volgen: het Erasmus-programma spreekt van een uitwisseling. Ik kan me goed voorstellen dat een Griekse werkzoekende naar het buitenland gaat om ervaring op te doen. Maar wie komt er van het buitenland naar Griekenland om hier ervaring op te doen? Welke ervaring? Strooibriefjes onder ruitenwissers stoppen? Het doolhof van Athene leren kennen door met een brommertje pizza’s en souvlaki aan de deuren af te leveren? Of de ervaring op doen om voor een Griekse werkgever te werken, en daarvoor niet betaald te worden? Het idee van uitwisseling lijkt me niet meteen haalbaar.
En als een Griekse werkzoekende na zijn ervaring in het buitenland daar een job kan vinden, zie ik hem niet meteen terugkomen. Een mooi academisch idee is het van Georgos, maar het verandert niets aan het structurele probleem dat vele lidstaten kennen. Maar het aanpakken van structurele problemen lijkt ook niet de sterkte te zijn van de laatste der Papandreou premiersdynastie.
Schiet lekker op met die 25 spanjaarden.
Als we nu eens beginnen om al die Chinese producten die in China met subsidie gefabriceerd en in europa goedkoop verkocht worden met invoerheffingen belasten. Misschien komt dan een stukje industrie weer terug.
In het licht van de aangekondigde extra miljarden bezuinigingen, die Barrosso en Rehn gisteren uit de Ivoren Brusselse toren deden kan ik dit niet rijmen. Het probleem van de grote jeugdwerkloosheid, niet alleen in Griekenland, is veel ernstiger dan wat uitwisselen waardoor enkele “gelukkigen” wat werkervaring kunnen opdoen. En als ze weer terug komen is er nog altijd geen werk. Wanneer gaat men inzien, dat snijden in werkplaatsen en eindeloos bezuinigen geen structurele oplossing is. Moedeloos word ik ervan. En niet goed voor het vertrouwen in de EU.
Kunnen we geen politici uitwisselen?
Hier zit een mooie realitysoap in. We verstaan de onze nu ook al niet, dus veel verschil zal het niet maken.
Hele goede @Penimeni, maar mogen we dan wel kiezen wie er hier komt en wie we wegsturen???
@Bea, we hebben in België trouwens nog enkele oudere jongeren, langdurig werklozen van betere afkomst in aanbieding. Een helicopterpiloot en een gevechtsduiker. Als extraatje kan een bejaarde specialiste in belastingsontwijking meegestuurd worden.
Kunnen we die wisselen met een werkloze politicus, van rechtse signatuur. Gekend om zijn zeer grote netwerk met name in de bouwwereld. Woonachtig in Limburg. Talent in het binnenhalen van grote projekten. Verder een zakenman uit Amsterdam. Zijn initialen W.H. Sinds enkele jaren officieel zonder werk. Maar een goed schnabbelaar, een mooie babbel en als het hem uitkomt zeer aimabel.
Pff, cynisme troef in de reacties. Maar wat schieten we daarmee op? tipota. Iedereen wordt er alleen moedelozer door. Er moeten toch ook nog ondernemende Grieken zijn. Hun stem of verhaal verdient ook gehoord te worden.(En ja, in België gaat er ook heel veel mis, maar daar zijn de Grieken niks mee!).
De kosten aan verzekering en belastingen zijn zo groot als je een eigen bedrijf(je) wil beginnen, en dan nog de bureaucratie, @Lina, en als je weinig geld hebt kan je niet riskeren in deze moeilijke tijden.
Er worden in de vriendenkring best wel eens goede ideeen geopperd, maar het is altijd weer dat logge overheidsapparaat die je tegenkomt.
Ik vind wel dat er veel meer aandacht zou moeten zijn voor mensen met inspirerende ideeen, meer informatie van een KvK. Ik zou het leuk vinden om andere voorbeelden op t.v. te zien, of info over bijv. het oprichten van een cooperatie, of fund raising. Gewoon mensen die op een andere manier oplossingen hebben gevonden.
Er was ook een interessante tweet van Bruno over een bedrijf dat gesloten was en door de werknemers zelf opnieuw gestart was.
Juist @Bea:de bureaucratie is een dooddoener voor ondernemers.Ze DURVEN gewoonweg niet te investeren want de problemen met de overheid zijn een kluwen.Ik kan ervan meespreken.Alsof het niet genoeg is,de mensen in een labirinth van paperassen te stoppen,maken die ambtenaren ook nog fouten en die proberen recht te zetten is zenuwslopend.Probeer nog eens tijd en fut over te hebben om zelf inventief productief te zijn.
Het is overduidelijk dat de overheid,het noorden kwijt is en de man-in-de-straat betaalt het gelag.
En @Penimeni,in Belgie hebben ze ook overschot aan GAP-boete uitvinders!)Die zouden hier hun gading vinden!
Misschien het model van de MONDRAGON coöperaties in Spanje eens bekijken. Bedrijven waar de werknemers aandeelhouders zijn en die functioneren met verassend weinig administratief personeel.
Blijft er in Griekenland nog iets over van de vrouwencoöperaties die ik vroeger toch vaak zag op de eilanden?
Eigenlijk is het oorlog en is overleven de kunst. Zoals altijd liggen de overlevingskansen het gunstigst op het platteland.
@jenny, zal ik een paar mannen van de GAS opsturen om ambtenaren met hinderlijk gedrag te beboeten?
Zie EXPRESS.BE : “De operatie was succesvol. Spijtig dat de patiënt het niet overleefde.”