560 jaar sinds de val van Constantinopel

Turkse patisserie

Turkse patisserie

Het langer hoe meer kijken de Grieken terug naar het verleden. Wellicht omdat het heden niet bepaald iets is om aan te zien, en veel toekomst zien ze ook al niet meer. En zo kijken ze jaar na jaar met meer aandacht terug naar de val van Constantinopel. De hoofdstad van het ooit zo machtige Byzantijnse Rijk viel volgens de overleveringen op 29 mei 1453 in handen van de Turken.

De stad was daniog verzwakt na de inval van de kruisvaarders in 1204. Iets wat de orthodoxen de katholieken nog steeds kwalijk lijken te nemen. Voor de goede orde: Constantinopel was anno 1453 al lang geen wereldstad meer. Er woonden nog nauwelijks 70.000 mensen in de stad en het was een kwestie van tijd voor de stad in handen viel van eender welke macht.

Maar het waren dus de Turken die Constantinopel innamen. En in Turkije wordt dat dus blijkbaar ook herdacht, getuige de foto die een vriend van me in een Turkse pasteibakkerij maakte.

In Griekenland wordt de herdenking stilaan een politiek thema. Onze vrienden van Gouden Dageraad schijnen het plan te hebben opgevat om de valg van de orthodoxie (de gele vlag met de tweekoppige adelaar) weer op het koepel van de Agia Sofia te laten wapperen. Jarenlang orakelde LA.O.S. voorzitter Georgos Karatzaferis dat al op zijn privé televisiezender, maar nu zie je lieden die in camouflagebroeken het Griekse volkslied staan te zingen voor het oude parlemenstgebouw in Athene. Dat is al een stapje verder. Toch wel vreemd, om het ze te horen hebben over de hoofdstad van Byzantium, tegelijk het huidige Griekse volkslied te horen, en de blauwwitte Griekse vlag te zien, broederlijk naast de orthodoze vlaggen en de vlaggen van Gouden Dageraad zelf.

Maar niet alle Grieken herdenken de val van Constantinopel op dezelfde manier, natuurlijk. Gisteren was er nog maar eens een nieuwe aflevering van de Turkse serie over het leven van de Turkse sultan “Suleyman de Grote” op de Griekse televisie (bij een zender waar Gouden Dageraad nog niet tegen de gevel is gaan plassen uit protest), en de meeste Grieken wilden die voor geen geld missen.

En ondertussen luidt een Griekse leerkracht muziekonderricht de alarmbel via de social media omdat bij haar op school haar les werd gecensureerd. Ze wilde de leerlingen namelijk bekend maken met het muziekstuk “Kemal” van de companist Manos Chatzidaki – een lied met een tekst van de onnavolgbare Nikos Gkatsos. De leerkracht werd door de directie veroordeeld voor het verspreiden van islamitische propaganda. Deze zomer zal het lied overigens weer op diverse podia in Griekenland te horen zijn. Schizofrenie ten top. Ik geef u hieronder de versie mee van de zanger Vasilis Lekkas, één van de beste Griekse zangers naar mijn smaak.

En u krijgt meteen ook de Engelse tekst cadeau van deze “islamitische propaganda”.

Hark to the story of Kemal
a young prince of the East
descendant of Sinbad the Sailor
who thought he could change the world.
But bitter is the will of Allah
and dark the souls of men.

In the lands of the East once upon a time
the purse was empty and the water stale.
In Mosul and Basra on the old coconut tree
the children of the desert now cry bitter tears.

And a young man of an old and royal line
hears the lament and grows near.
the Bedouins** look at him sadly
and he gives them an oath in Allah’s name, that times will change.

When the lords heard of the lad’s fearlessness
they set out with wolf’s teeth and lion’s skin
from Tigris to Euphrates, from the earth to the heavens
they hunt for the deserter, to capture him alive.

The horde descends upon him like rabid dogs
and takes him to the Caliph to place the noose [on his neck]
black honey and black milk he drank that morning
before he breathed his last on the gallows.

The Prophet**** awaits before the Gates of Heaven
with two elderly camels and a red horse.
They now go hand in hand and it’s cloudy
but the star of Damascus kept them company.

In a month and a year they see Allah before them
and from his high throne he says to the simple Sinbad:
“my beaten smart-aleck, times do not change,
the world always moves on by fire and blades”

Goodnight Kemal, this world will never change.
Goodnight…

5 thoughts on “560 jaar sinds de val van Constantinopel

  1. De volgende boutade hoor je wel eens meer:de Turken zouden Istambul met plezier cadeau doen aan de Grieken, want dan wonen er meteen bijna 15 miljoen Turken in Griekenland….of bedenken ze daar bij Gouden Dageraad een “Endloesing” voor?

  2. ειναι η μονη αληθεια απ τα χερια αυτου του μεγα μαστορα της ελληνικης γλωσσας. Γκατσος. νικημενο μου ξεφτερι..ποσο συχνα δεν επαναλαβαμε το στιχο αυτο;;
    εδω κοντευουνε να κατεβασουνε τα συνορα παλι στη λαμια. οι μεν θελουν τη θρακη αλλοι τη σαλονικη οι αλβανοι μεχρι κατω την ηγουμενιτσα ισως και τον Αστακο μπας και τους κανουν οι καταριανοι κανα λιμανι μην τα ξεπουλανε ολλα στους Ιταλοι.
    δεν αντεχω αλλο, δεν μας γαμαν ολλοι δικοι μας και ξενοι.

  3. de mooiste uitvoering vind ik van de maestro Xatzidakis zelf met aliki kagialoglou en sentimenteel van Mitsias omdat ik zie hem dat zingen als ze samen koffie drinken bij Loumidis in Omonoia

  4. in Griekenland ? @hilde, in Europa bedoel je.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *