Mijn vrouw kwam gisteren behoorlijk overstuur thuis. Er was “iemand van de regering” op school langs geweest, die toelichting zou komen geven bij de evaluatie van de leerkrachten die er zit aan te komen. De man, een dertiger, stapte het leraarslokaal binnen en het eerste wat hij zei was: “U bent nog jong. Er zijn nog zo veel andere dingen die u kunt doen”. De toon was gezet.
De gemiddelde leeftijd van de leerkrachten in de school van mijn vrouw, is iets boven de 50. Er zijn nauwelijks jonge leerkrachten meer, want de voorbije jaren zijn er geen jongeren meer vast aangenomen in het onderwijs. Of die veertigers en vijftigers makkelijk een andere job kunnen vinden, is zeer te betwijfelen. De reactie van één van de collega’s van mijn vrouw was dan ook tekenend: “Mijnheer, in andere tijden zouden we het misschien als een compliment hebben opgenomen, of hoogstens als een minzaam grapje. Maar in deze tijden is dit gewoon beledigengd.
Waarop de adviseur een onsamenhangend verhaal begon dat hij zelf begonnen was als piloot bij de luchtmacht, maar dat het niet echt goed ging en dat hij na lang omzwerven bij het ministerie van Onderwijs en Religieuze Zaken aan de slag kon. Waarmee hij dacht te bewijzen dat je in een land met 1,4 miljoen werklozen makkelijk van job kunt veranderen. Misschien lukt het wel in de openbare sector, maar in de privésector kun je het in ieder geval wel vergeten.
Daarna ging het over de evaluatie zelf. De adviseur vroeg of er in de school “εμπάθιες” zijn: persoonlijke meningsverschillen, verstoorde relaties, en zo meer, vooral tussen de directeur en de rest van het leerkrachtenkorps. Enkel de directeur antwoordde: “nee, dat soort dingen hebben wij hier niet”. Maar dat lijkt niet helemaal te kloppen. De directeur behoort tot de vakbond van Nea Dimokratia en heeft het bijzonder moeilijk met de leerkrachten die zich hebben aangesloten bij de vakbonden van de KKE of van SYRIZA. Dat leidt voortdurend tot spanningen.
En nu moet die directeur zijn leerkrachten gaan evalueren, samen met “iemand van het ministerie”. De vrees van de meeste leerkrachten lijkt daarmee waarheid te worden: de criteria die zullen worden gehanteerd, dreigen vooral politiek te zijn.
Daar moest dus meer duidelijkheid rond komen, dus vroeg een andere collega van mijn vrouw aan de adviseur: “welke criteria zullen worden gehanteerd voor de evaluatie?”. Daar wist de man geen antwoord op te geven. De criteria zijn namelijk (nog) niet vastgelegd. Maar hij wauwelde iets van “projecten”. Leerkrachten zouden kunnen gaan deelnemen aan projecten, wat hij evaluatie ten goed zou kunnen komen.Maar wat die projecten precies zullen zijn, ook daar is nog geen duidelijkheid over.
Waarbij je je dan meteen ook de vraag kunt stellen wat hij dan precies op school kwam doen, behalve angst en onzekerheid zaaien.
“Vroeger” werden mensen vaak aangesteld op grond van hun partijpolitieke affiniteit.Tegenwoordig worden ze weer vanuit hetzelfde systeem de laan uit gestuurd.Er verandert niets.Ik leef erg met je vrouw mee.Sterkte!
Het beoordelen van personeel door leidinggevenden is opzich natuurlijk heel gewoon en noodzakelijk. In dergelijke gespreken kunnen functioneren en kwalitatieve eigenschappen heel goed geëvalueerd worden. De resultaten kunnen weer gebruikt worden om tot afspraken te komen voor de komende periode etc.. Niets mis mee. Uitgangspunt daarbij is wel dat de criteria VAN TE VOREN voor zowel werkgever als werknemer helder zijn. Ook moet het zo zijn dat de werknemers de werkgever moeten kunnen beoordelen. Immers de werkgever moet de omstandigheden creëren waarbinnen de werknemer zijn werk moet doen. Doet hij dat niet goed dan moet ook hij de consequenties aanvaarden. Helaas zie ik dat dit besturingsmodel nog weinig in Griekenland wordt toegepast. Hier wordt uitsluitend bestuurd op basis van positionele macht waarbij het delegeren van verantwoordelijkheden met bijbehorende bevoegdheden, gelijk staat aan het uithollen van de eigen machtpositie.
Ideaal dit soort grapjes om de sfeer tussen de collega’s te verzieken. Is de verkliklijn al geopend?
En die brave directeur zal ook wel eender wie opofferen om zijn eigen hachje te redden. Is het stof al van “De Heksenhamer” geblazen.
Bruno, ik vind je stuk een beetje verwarrend. Wat wordt er nou precies bedoeld met ‘evaluatie’ een soort functioneringsgesprek? en wat zijn precies de bevoegdheden van de directeur en wat is zijn verantwoordelijkheid. Kan hij een schoolstrategie opstellen (maakt hij een schoolplan?)en leerkrachten aannemen danwel ontslaan? Zelf ben ik secretaris van een schoolbestuur van een Nederlandstalige school op de Peleponnesos. Het bestuur en de schooldirectie hebben gezamenlijk de verantwoordelijkheid (ieder voor specifieke delen daarvan) voor de school en kunnen daar ook door de ouders en leerlingen op aangesproken worden. Hebben Griekse scholen besturen en bijv. ouderraden en in hoeverre kunnen die een stem laten horen (en dan heb ik het niet over het wel of niet roken van leraren op school of de kleur van het al dan niet aanwezige wc-papier).
Ik vrees dat “Athene” de touwtjes volledig in handen heeft en daarmee een eerlijke kans voor leraren die meer willen dan het tot hun pensioen vol te houden, op dit moment erg klein is. Ik wens je vrouw veel sterkte toe.
Wow @magnola, een school met een secretaris. Wat een luxe. In de Griekse openbare scholen moeten alle leerkrachten secretarieel werk doen. Het is de directeur die bepaalt welke leerkracht dat werk op zich moet nemen.
En als we nou inderdaad eens wisten wat er met die “evaluatie” bedoeld wordt. Een gesprek lijkt mij onmogelijk. Er wordt niet gesproken in een Griekse hiërarchie. De directeur beslist. Punt uit. Heel ondoorzichtig allemaal.
En wat doet de directeur in een Griekse school? Die moet ook nog een paar uur per week les geven. En verder moet hij het aantal klassen doorgeven aan het ministerie. Op 1 van de 2 scholen waar mijn vrouw les geeft, zijn de klassen niet groter dan 20 leerlingen, terwijl het wettelijk op 28 moet liggen. Maar de directrice slaagt er in om meerdere klassen te genereren en niet-bestaande namen door te geven naar het ministerie, zodat ze recht heeft op een onderdirectrice. Die onderdirectrice slooft zich volledig uit, terwijl de directrice zelf de hele dag aan de telefoon zit. Zelfs de leerlingen maken er opmerkingen over dat ze niets doet. De directrice heeft hele nauwe banden met PASOK. Verder is de directeur verantwoordelijk voor het organiseren van uitstappen, voot het marcheren op 25 maart en 28 oktober. En de directeur wordt niet geëvalueerd door de leerkrachten.
Veel meer duidelijkheid heb ik er ook niet over. Alleen werkt het systeem uiteraard totaal niet.
Ach Bruno, die luxe valt bij mij wel mee. Ons bestuur bestaat volledig uit onbetaalde vrijwilligers. De leraren binnenkort praktisch ook sinds de Ned. regering heeft besloten om nederlandstalig onderwijs in het buitenland bijna volledig weg te bezuinigen, maar dat is weer een andere zaak. Mijn zoon heeft hier dimotiko, gymnasio en lykio gedaan en ik heb goed gezien hoe het onderwijs meer en meer aftakelde. Hij heeft gelukkig de kans gekregen om in Nederland te gaan studeren. Voor veel van z’n vrienden is die kans er niet. Ik hoor de wanhopige verhalen van ouders die hun kind van de ene naar de andere stad moeten laten verhuizen omdat er weer een universiteit sluit, nog afgezien van het feit dat het eerste halfjaar (dit jaar) als totaal verloren beschouwd kan worden door stakingen (al dan niet terecht). Van het Griekse onderwijsniveau is weinig meer over en heb ik een oplossing? eigenlijk niet, misschien behalve dan een heel radicale.
Je verhaal over een directrice en het verkrijgen van een onderdirectrice heb ik trouwens vaker gehoord en op verschillende niveau’s. Maar zelfs als je over zo iemand zou willen klagen dan kun je dat niet; de schoolinspectie is al meer dan 15 jaar geleden in Griekenland afgeschaft. Het blijft dus voorlopig gewoon doormodderen.