Aanstaande zondag is het 40 jaar geleden dat de toenmalige Griekse junta een tank in de Polytechnio stuurde. De herdenking zorgde jarenland voor relletjes in en om Exarcheia tussen politie en zogenaamde anarchisten. De laatste jaren is dat echter wel flink weggeëbd, net zoals de relletjes op de betogingen. Een teken dat de anarchisten het moe zijn, of zaten er misschien anderen achter die relletjes? Ik laat het ballonnetje gewoon maar even op.
De slogan van 1973 was “Ψωμί Παιδεία ΕλευθεÏία” (Brood Onderwijs Vrijheid). Brood hebben de Grieken gekregen na de val van het kolonelsregime, hoewel voor velen de laatste tijd wat minder is.
Vrijheid is een relatief begrip, maar je kunt over het algemeen toch wel zeggen dat er in Griekenland een redelijke vrijheid is, zeker in vergelijking met ruim 40 jaar geleden. Hoewel ook dat de laatste tijd voor velen misschien wel wat minder is.
En dan onderwijs. Dat hebben de Grieken ook, maar echt denderend is het niet. Zeker het middelbaar onderwijs heeft problemen, anders zou lang niet iedereen naar de frontistiria trekken, de avondscholen waar fors geld moet worden betaald zodat de leerlingen dezelfde stof krijgen die ze in de scholen hadden moeten krijgen. Het universitair onderwijs is behoorlijk, maar hoort zeker niet tot de top. De politiek speelt een veel te grote rol, en de vaste benoemingen zorgen er voor dat sommige professoren zich meer als ambtenaren gedragen dan als gedreven voorbeelden die niet zouden misstaan aan de Academie van Plato.
En de laatste weken zijn de twee universiteiten van Athene, de Nationale Universiteit en de Polytechnio gesloten. De reden: de overheid heeft besloten dat 1349 leden van het ondersteunende personeel aan de universiteiten in de mobiliteitsreserve moeten worden gestopt. De twee universiteiten alleen al zullen meer dan 40% van hun ondersteunend personeel moeten inleveren. De Nationale Universiteit moet 398 mensen inleveren op een totaal van 1016. Het gaat om schoonmaakpersoneel, bewakers, maar ook IT personeel, bibliothecarissen zo meer. Volgens de rectoren zal dit leiden tot een universiteit die niet kan functioneren. En dus besloot het ondersteunend personeel om te staken. Al 10 weken lang. Er worden geen lessen gegeven, studenten kunnen niet worden ingeschreven en diploma’s worden niet uitgereikt. Onderzoeksprojecten staan op “pauze” en Erasmusstudenten zijn naar andere universiteiten uitgeweken.
De rectoren hebben aangekondigd dat de staking aanstaande maandag zal worden stop gezet. Net na de herdenking van 17 november dus. En voor het zo ver is, is er morgen nog een optreden van het Volksorkest van Mikis Theodorakis voor de poorten van de Polytechnio. De ontslagen werknemers van ERT zullen er ook bij zijn. De herinnering aan de opstand van de Polytechnio zou dit jaar wel eens iets heftiger kunnen worden dan de voorbije jaren.
Want de slogan die we het voorbije jaar vaak horen, is “Ψωμί, Παιδεία, ΕλευθεÏία. Η ΧοÏντα δεν τελείωσε το 73” (Brood, Onderwijs, Vrijheid. De junta eindigde niet in 73). Het scandeert lekker, en de komende dagen zullen we de slogan heel veel horen.
het heeft wel iets aandoenlijks, al die dertigers die nu de slogans van hun ouders naroepen… misschien wel het beste bewijs van de methodes die in de Griekse scholen gehanteerd worden: napraten als papegaaien, vanbuiten leren, en vooral geen creatief initiatief nemen…
Nu zondag in Brussel (voor wie Grieks of Frans kent): http://solidarity-greece.blogspot.be/2013/10/17-6-les-filles-de-la-pluie-le-17.html
Omdat wij horen bij de groep ouders die wacht tot de universiteit van Athene open gaat, volgen we alle informatie die we hier over kunnen vinden. Het is door alle propaganda van beide kanten moeilijk om een goed oordeel te vormen, ook omdat mijn Grieks niet 100% is.
Ik denk dat zowel overheid als stakers geen van beiden gelijk hebben, ze zijn van beide kanten volledig vastgeroest in hun ideeen, je hoort dus of bij de ene kant of bij de andere kant, er is geen nuancering, het is een politieke strijd die op de verkeerde plek word uitgevochten.
Dat wat mist in deze samenleving is dat er overleg is tussen 2 partijen om samen een plan te maken om te kijken hoe je met minder geld een goed produkt kan maken.
Wat ik erg vind aan bijna alle stakingen is dat de 2 partijen in hun strijd bijna altijd een onschuldige 3e partij benadelen. In dit geval zijn dat studenten, in een leeftijd waarin ze sterk beinvloedt worden door hun omgeving.
Hier wordt weer een voorbeeld gegeven hoe je NIET met conflicten om moet gaan, en dat is wat jonge mensen voorgeschoteld krijgen, dat is wat zij leren. Als we nou enige hoop willen hebben dat de volgende generatie onze problemen gaat oplossen dan moet er (vooral binnen het onderwijs) snel iets aan mentaliteit veranderen!