Een paar dagen geleden schreef ik hier over de leerlingenparade, een anachronistisch gedrocht dat is ontstaan tijdens het fascistische bewind van Ioannis Metaxas. Tijdens het bewind van Antonis Samaras werd het publiek ver uit de buurt gehouden van de parades, uit angst voor relletjes. Wat een feest voor het volk werd genoemd, was de facto een feest zonder volk. Toen Alexis Tsipras in de oppositie zat, gaf hij aan dat hij de parades zou afschaffen. Daar leek het aanvankelijk naar uit te zien, tijdens de eerste nationale feestdag na zijn verkiezing. Er werd gedanst op het Syntagmaplein. Maar Tsipras had zonder zijn coalitiepartner gerekend: de nationalistische Panos Kammenos. Die wilde graag parades blijven behouden. En zo geschiedde.

Om wat water bij de wijn te doen, besloot Tsipras dan om de vlaggendrager tijdens de studentenparade aan te duiden door het lot. Vroeger moest steeds de beste leerling van de school de vlag dragen. In de 6dfe lagere school van Dafni, niet ver van Athene, besloot het lot om Amir Hosin aan te duiden, een 11-jarige jongen uit Afghanistan die een jaar geleden nog in het Kara Tepe kamp op Lesbos zat, samen met zijn moeder en broer en zusje. De vader zit in Duitsland en wacht op gezinshereniging.

Wat nadien gebeurde, is nog niet helemaal duidelijk, maar de directeur van de school besloot om Amir de vlag niet te laten dragen, want de jongen is moslim en hij zou niet in een Griekse kerk willen (een kerkdienst hoort steevast bij de festiviteiten van de nationale feestdag). De 11-jarige jongen beweerde dat hij daar allemaal geen problemen mee had. In ieder geval steunden de Griekse ouders de beslissing van de directeur om de vlag af te nemen en Amir te laten paraderen met een bordje met de naam van de school.

In de nacht van donderdag op vrijdag werden Amir en zijn gezin opgeschrikt door lawaai: een bende gooide stenen en flessen door de ramen van het huis in Dafni waar het gezin verbleef. Er werd een groot karton achtergelaten met een opschrift in belabberd Grieks, met primitieve schrifttekens “Maak je weg van hier, naar je dorp. Maak je weg.”

De aanval zorgde voor heel wat verontwaardiging, tot verscheidene media en politici toe, die enkele dagen voordien nog de beslissing van de directeur hadden toegejuicht dat een vlag enkel maar door een Griek mag worden gedragen. We hebben onze portie hypocrisie wel weer gehad. Ook de vluchtelingenorganisatie van de Verenigde Naties, UNHCR, maakte zich zorgen over het voorval. Het was UNHCR dat het huis had gehuurd voor de familie van Amir (indien u zich afvraagt wat er met de EU-fondsen gebeurt: het UNHCR zoek onderkomen voor de vluchtelingen op het vasteland, zodat ze niet in kampen hoeven te verblijven. Het kamp van Oinofyta, buiten Athene, is afgelopen week gesloten omdat alle voormalige bewoners een vast onderkomen hebben gevonden).

Als reactie op het voorval nodigde premier Tsipras gisteren Amir en zijn moeder uit in zijn ambtswoning. Daarbij kreeg Amir een Griekse vlag in zijn handen gestopt. Een symbolische daad, die door velen werd toegejuicht. En als signaal kan het wel tellen, maar niet iedereen was het eens met de actie van de premier. Sommigen zagen er een daad van populisme in, en anderen vonden het dan weer te weinig.

Er is namelijk veel kritiek op het feit dat Gouden Dageraad nog steeds in het parlement zit, dat de aanhangers van de partij vaak nog ongestraft hun racistische acties kunnen voeren, en dat het proces tegen de partij bijzonder traag verloopt. Daardoor zijn alle verdachten op vrije voeten, tot de moordenaar van Pavlos Fyssas toe.

En dan is er ook nog kritiek op het feit dat de Griekse regering instemt met de politiek van Duitsland om het proces van de gezinsherenigingen te vertragen. Normaal gezien moeten gezinnen die kans maken op herenigingen, binnen de 6 maanden worden herenigd. Duitsland voert een ontmoediginsbeleid en heeft de procedure vertraagd, met instemming van Grieks minister van migratie Mouzalas (die overigens door de regering Tsipras is voorgedragen als opvolger van Commissaries van de Mensenrechten Niels Muizniecks). Als gevolg daarvan zitten vele vluchtelingen langer vast in Griekenland dan voorzien. Uit protest zijn iets meer dan 10 Syrische vluchtelingen sinds woensdag overgegaan tot een hongerstaking op het Syntagmaplein. Het doet weer denken aan de donkere dagen in december 2014, toen een aantal Syriërs om min of meer dezelfde reden in hongerstaking waren gegaan, omdat ze het land niet uit konden. Destijds hield een SYRIZA-parlementslid hen gezelschap, een Kretenzische cardioloog nota bene, die mee in hongerstaking ging, maar wel af en toe met zijn vrienden een koffie of een thee ging drinken. En destijds reageerde Adonis Georgiadis, die het ondertussen tot vice-voorzitter van Nea Dimokratia heeft geschopt, dat de Syriërs de kerstsfeer verpestten.