Het was nog maar pas licht, toen gepensioneerd journaliste Ioanna Kolovou op haar Facebook de foto hieronder postte, met de tekst “Ήρθαν τα κοράκια!! Εξω απο την πορτα μου! Αβυδου 146Ανω Ιλισια”. (De kraaien zijn er. Aan mijn voordeur.) En ze zet er gelijk ook haar adres bij.

“Kraaien” is het woord dat in het Grieks wordt gebruikt voor nietsontziende incasseerders en deurwaarders. In het geval van Ioanna Kolovou ging het om een gerechtsdeurwaarder, vergezeld van een aantal politieagenten die Kolovou uit haar huis kwam zetten.

Dat gebeurde niet op een beschaafde manier. De deur van de flat van Kolovou werd aan flarden gezaagd en getrapt, terwijl buren in het trappenhuis er stonden op te kijken.

Wat is er gebeurd? Kolovou zelf vertelt haar verhaal als volgt: rond 2000 neemt ze voor het eerst een kredietkaart. De rente op kredietkaarten lag in die jaren bijzonder hoog: Griekenland had toen nog steeds de drachme als munteenheid. Pas met de euro zakte de rente op kredietkaarten, maar enkel op de nieuwe kredietkaarten. Niet op de kaarten die de jaren voorheen waren geactiveerd.

Kolovou betaalt braaf een deel van haar schuld af, maar zit in een schuldenspiraal omdat de rente zo hoog ligt. Het is een situatie die steeds erger wordt nadat haar man overlijdt. In 2011 gaat ze met pensioen en krijgt ze nog een pensioentje van 700 euro, terwijl de economische crisis keihard begint te woeden.

Een paar jaar later biedt haar bank (National Bank of Greece – Ethniki Trapeza) haar een programma aan dat haar in staat zou stellen om de opgelopen schuld netjes af te betalen. “Όλα σε ένα νοικοκυρεμένα”, zo luidde de slogan van de bank. Ze zette de schulden van verschillende kaarten over op 1 kaart. Alleen bleek dat de schuld – die ondertussen enkel nog bestond uit rente, want de hoofdsom was al lang afbetaald – was opgelopen tot 15.000 euro. Met haar lage pensioentje slaagt ze er niet in om bij te benen. In 2014 loopt de rente op tot 30.000 euro en volgt er een gerechtelijk bevel dat ze moet betalen.

Kolovou probeerde nog tot een oplossing te komen, maar dat kon pas als ze eerst 5.000 euro cash op tafel kan leggen (dit mag raar klinken voor een Belg of een Nederlander, maar niet zo raar voor een Griek). Ze roept de hulp van de journalistenvereniging in en slaagt er in om 5.000 euro te verzamelen. Nadat ze dat bedrag betaalt, eist het incassobureau dat door de bank was ingeschakeld, nog eens 2.000 euro cash. Haar flatje, het enige dak dat ze boven haar hoofd heeft, kwam elektronisch onder de hamer op 16 maar 2022 (aankondigingen van executieverkopen dienen elektronisch te gebeuren – volgens Europese “good practices” – nadat actievoerders die openbare executieverkopen kwam verstoren). En vandaag zou ze dus op straat worden gegooid.

Zoals dat was gestemd door de regering SYRIZA, die in 2015 het mes op de keel kreeg van de Europese partners.

Op zich is het wel merkwaardig dat een huis in beslag kan worden genomen voor schulden die met een kredietkaart zijn gemaakt. Het gaat hier niet om een hypotheek.

Er is heel wat ruchtbaarheid gegeven aan de hele toestand, niet in het minst omdat Kolovou journaliste was.

Overdag werd opgeroepen tot een solidariteitsactie om te verhinderen dat Kolovou met haar zoon op straat terecht zouden komen. De reactie was overweldigend. Op dit moment zijn er een aantal actievoerders die haar huis “gekraakt” hebben. Ze weigeren er te vertrekken tot de beslissing ongedaan zou worden gemaakt.

Waarom schrijf ik hier nu in de titel “politieke hypocrisie”? Ik heb het dan niet meteen over SYRIZA, die parlementsleden naar de solidariteitsactie stuurde, terwijl ze zelf de wetten hebben gestemd die de actie van de gerechtsdeurwaarder vandaag mogelijk maakte. Ik heb het ook niet over de belofte van premier Mitsotakis die had gezegd dat hij er voor zou zorgen dat niemand uit zijn enige huis zou worden gezet. En ik heb het ook niet over de politieke partijen PASOK en Nea Dimokratia die samen meer dan 400 miljoen euro schulden hebben bij de banken.

Nee, ik denk nu aan het parlementslid van de regerende Nea Dimokratia, Andreas Patsis. Die had in zijn hoedanigheid van parlementslid er niets beters op gevonden dan een incassobureau op te richten, dat een deel van de niet-inbare leningen van Piraeus Bank zou opkopen (ter herinnering: in 2015 tekende de regering Tsipras met de Europese partners een derde memorandum waar Griekenland hervormingen diende uit te voeren in ruil voor hulp. De hulp was geld voor de herkapitalisatie van de Griekse banken die in ruil hun niet-inbare leningen moesten verkopen aan funds en incassobureau’s.).

Patsis – een welstellend advocaat – had niet het geld om een dergelijk bedrijf op te richten, dus ging een lening aan bij … Piraeus Bank, waarmee hij dan de niet-inbare leningen van Piraeus Bank opkocht aan 1/15 van de prijs. Vervolgens ging hij achter de “wanbetalers” aan op een manier die bezwaarlijk ethisch te noemen was. Terwijl hij verder nog wel gewoon parlementslid was.

Toen dat bekend werd, klonk er vanuit de regerende partij dat ze nergens van af wisten. Maar Patsis zelf kwam doodleuk op TV zeggen dat iedereen wist wat hij deed. Het was immers geen geheim. Nea Dimokratia liet daarna weten dat de praktijken van Patsis niet in overeenstemming zijn met de principes van de partij. Waarop Patsis uit de partij werd gezet. Hij zetelt nu in het parlement, als onafhankelijke.

Het is niet het enige schandaal rond deze Patsis. Met zijn advocatenkantoor kreeg hij directe aanbestedingen toegekend van de Griekse post (ELTA) voor consulting opdrachten. Direct toegewezen. Niet via openbare aanbestedingsprocedures, zoals de Europese best practices voorschrijven. Griekenland kiest zelf wel wanneer de Europese best practices dienen te worden toegepast.

We gaan nog even wat verder graven in de Patsis-geschiedenis. De zoon van Andreas, Paris Patsis, is door de partij Nea Dimokratia aangeworven en Coördinator gemaakt van de studiedienst oninbare bedrijfsleningen. Je verzint het gewoon niet.

En nog eentje: het advocatenkantoor van Andreas Patsis huurde een kantoorruimte in een gebouw dat toebehoord aan het Atheens Verpleeghuis (Γηροκομείο Αθηνών) maar hij betaalde nooit huur. 128.969,97€ aan achterstallige huur moet Patsis nog. Het Γηροκομείο Αθηνών riep de hulp in van de Atheense burgemeester (neef van de Griekse premier) om dat geld alsnog op te halen, maar daar bleek weinig reactie op te komen. Patsis zelf heeft wel een regeling weten te treffen om 700.000 euro aan schulden terug te betalen. Op de site van Vouliwatch zie je zijn verklaring van inkomsten, waar een schuld van 1,37 miljoen euro te zien is. Patsis houdt er ook nog een paar offshore-bedrijven op na, iets wat niet verenigbaar is met de uitoefening van zijn ambt als parlementslid, maar hij lijkt me niet de persoon die daarvan wakker ligt.

Patsis is overigens de “koumparos” (de getuige op een trouwfeest die gelijk ook familie wordt) van Stelios Petsas, voormalig regeringswoordvoerder en minister van Binnenlandse Zaken die tijdens de lockdown een aantal regeringsvriendelijke media een aardig zakcentje heeft toegestoken (u leest het in mijn artikel in De Wereld Morgen). En u raadt het al: de vrouw van Andreas Patsis runt een website die tijdens de lockdown van haar koumparos een aardig zakcentje heeft gekregen.