Satire is waarschijnlijk een Griekse uitvinding. Reeds in de oudheid schreef Aristofanes satirische stukken die werden opgevoerd tijdens toneelfestivals om de zware toon van de tragedies te breken. In de satire werden de politici altijd op de korrel genomen en tijdens de festivals zaten diezelfde politici vaak in de VIP-zitjes vooraan hartelijk mee te lachen.

In het Griekenland van de 21ste eeuw leeft de satire in Griekenland nog meer dan ooit. Op televisie en radio zijn er verschillende satirische programma’s die nog steeds de draak steken met de Griekse politiek en de Griekse realiteit. En sommige satires zijn echt heel erg goed. Satire is een soort verdedigingsmechanisme. De politieke teentjes zijn echter wel iets langer dan in de Griekse oudheid. Politici vinden dat je niet mag lachen met de democratische instituten, zoals het parlement. Daardoor krijgen satirici soms wel eens een proces aangesmeerd wegens smaad, of συκοφαντία (sycophantie) zoals dat in het Grieks heet.

Ook de crisis wordt ondertussen bespot. Uiteindelijk is die humor een manier om er mee om te gaan, om het te overleven. Opvallend is dat ondertussen de satire haar weg heeft gevonden naar de reclame. Een voorbeeld. Een paar maanden geleden heeft vice-premier Pagkalos in het parlement gezegd “τα φάγαμε όλοι μαζί” (ta fagame oloi mazi – letterlijk: we hebben het allemaal samen opgegeten) om uit te leggen waar al het geld naartoe is gegaan. De uitdrukking die hij gebruikte, betekent dat het Griekse volk het allemaal samen met de politici heeft opgesoupeerd.

Die uitdrukking veroorzaakte veel verontwaardiging bij de Grieken. “We mogen het dan wel allemaal opgesoupeerd hebben”, zo luidde het, “maar sommigen zijn voldaan en anderen hebben nog steeds grote honger.” Pagkalos gedraagt zich doorgaans als een olifant in een porseleinenkast (hij heeft de fysiek mee), maar hij had deels wel gelijk natuurlijk: als je het geld besteed aan het creëren van postjes in de openbare sector om je partijgetrouwen aan jobs te helpen, zonder dat je voor een investeringsvriendelijk economisch klimaat zorgt, dan knijp je langzaam een geldstroom dicht. Het was alleen te grof om de politieke verantwoordelijkheid te delen met alle Griekse burgers.

Maar goed, op deze uitdrukking is nu een parodie gekomen in volgend reclamefilmpje waarin een komisch acteur (niet echt een acteur van hoog niveau, maar goed) 5 rollen speelt (o.a. die van Pagkalos zelf) met als bottomline dat we alles samen hebben opgegeten.