De olifant in de porseleinkast

Vice-premier Pagkalos, met de hem bekende fijnzinnige stijl, ging dit weekend in een interview met de krant To Ethnos tekeer tegen de gefrustreerde Grieken die dagelijks op het Syntagma-plein (en op andere plaatsen in Griekenland) bij elkaar komen om 18u. Overigens waren de “aganaktismenoi” gisteren met heel erg veel – alleen weet niemand officieel precies hoeveel. Schattingen lopen van 30.000 tot 100.000. En nog steeds geen aandacht van de buitenlandse media; ik snap het eigenlijk niet.

Maar goed, Pagkalos dus. Die bleek niet onder de indruk van de tienduizenden die elke dag de straten van Griekenland op komen. Hij vindt dat een politieke beweging niet wordt gevormd door mensen die de mode van de technologie volgen en maar wat op “like” en “unlike” knopjes op Facebook klikken.

Pagkalos heeft duidelijk nog niet door dat de actievoerders net geen politieke beweging willen zijn. Je kunt natuurlijk wel zeggen dat je politiek geïnspireerd bent als je protesteert tegen de manier waarop politiek in Griekenland wordt bedreven. Maar het feit dat het protest nadrukkelijk a-politiek wil zijn, zegt dat het daar eigenlijk niet om draait. We hebben hier mensen die op straat komen omdat ze een toekomstperspectief willen.

“De gemakkelijke ‘neens’ verenigen zich veel sneller dat de moeilijkere ‘ja’s’. Kijk maar naar Egypte waar nu een harde militaire controle geldt. Bewegingen zonder ideologie en organisatie, bewegingen die zich dus baseren op een emotie en een boosheid, kunnen slechts 2 dingen aanbieden. Ofwel een soort van pijnloze en ondoeltreffende ventilering, die van totaal geen belang is voor de politiek. Ofwel openen ze de weg naar georganiseerde minderheden die de macht grijpen met antidemocratische middelen.

Het is altijd goed om Pagkalos te lezen. Je beseft dan wat er in de geesten van politici omgaat en je merkt hoe ze tegen de protestbeweging aankijkt.

 Hij toonde verder ook hoe democratisch hij wel is: “Met de huidige kieswet stevenen we af op een periode zonder regering wat betekent dat na de volgende verkiezingen geen lonen en pensioenen meer zullen worden betaald terwijl het land in een protectoraat zal worden veranderd.”

Het is een bekende strategie de laatste tijd: angst zaaien bij de Grieken. Vorige week deed Maria Damanaki het vanuit Brussel door te zeggen dat de drachme misschien terug zou worden ingevoerd. Dat was een poging om de Grieken de pijnlijke hervormingen te laten slikken. Een bedekt dreigement, zeg maar. Met als gevolg dat er sinds haar verklaring een enorme kapitaalvlucht is ontstaan. Grieken halen euro’s met duizenden van hun rekening en proberen ze elders in het buitenland op een rekening te parkeren. De banksector ondervindt wel degelijk schade van dit soort onbezonnen uitlatingen.

En nu probeert Pagkalos dus te zeggen dat er misschien een staatsgreep zou kunnen volgen (Pagkalos weet wat dat is: de grootvader van deze ex-communist was een Griekse dictator). Hij heeft namelijk de cijfers van een enquête gezien die tonen op hoeveel steun PASOK en Nea Dimokratia nog kunnen rekenen. ND krijgt nog steun van 19% van de ondervraagden, PASOK nog van 19,5%. Dat zou het einde van het tweepartijenstelsel betekenen, en dat is iets waar Pagkalos zich niet mee kan verzoenen.

8 thoughts on “De olifant in de porseleinkast

  1. Misschien gewoon een oude tempel? Daar zijn de dwarsbalken van marmer.

  2. Klinkt als “S’ils n’ont pas de pain, qu’ils mangent de la brioche”

  3. TV5 ,frans satelietstation geeft wel dagelijks nieuws over de samenkomsten vooral in Athene en die hebben een grote kijkdichtheid in alle franssprekende landen.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *