Zoveel is het aantal werklozen in Griekenland in november 2012. De cijfers zijn pas gisteren door de Griekse statistische dienst bekend gemaakt. Het moet één van de meest trieste web pagina’s zijn, die je op dit moment kunt bekijken.
Om de zaken een beetje in perspectief te zetten: herinnert u zich nog dat ik 2 jaar geleden een bericht postte waarin stond dat er 653.552 mensen ingeschreven stonden bij de OAED in december 2010. Dat gaat dus om dezelfde categorie. Sinds de redding van Griekenland is begonnen, is de werkloosheid verdubbelt. Er zijn op dit moment 470.000 gezinnen waarvan niemand werk heeft. Bijna een half miljoen!
Zetten we daar nu eens de mensen tegenover die nog wel werk hebben: dat zijn er 3.642.102. In deze cijfers zijn wel de mensen opgenomen die al maanden niet meer betaald zijn omdat hun werkgever de facto failliet is. Ook mensen die maar een paar uur per week werken, zitten in deze statistieken. Ook even bedenken: bijna de helft van deze categorie, zijn ambtenaren of mensen die indirect door de staat tewerk worden gesteld. Dat kun je als reden aanhalen om die openbare sector af te slanken, maar daarmee creëer je wel geen arbeidsplaatsen in de privésector waar gemiddeld 1000 mensen per dag hun job verliezen.
Voegen we aan het lijstje nog de inactieve bevolking toe: de teller staat daar op 3.339.982. Dit zijn mensen die niet werken, maar ook niet op zoek zijn naar een job (dus niet zijn ingeschreven bij de OAED). Kinderen en gepensioneerden zijn hier dus niet meegerekend.
En nu maken we het rekensommetje: op een bevolking van een kleine 10 miljoen heeft nog ongeveer 35% werk. Daarmee bouw je geen schuld af. Daar is gewoon de capaciteit niet voor aanwezig. Griekenland kende een recessie van 6,5% in 2012 (voor het zesde jaar op rij is er een negatieve groei). Dus lijkt het recept er wel op dat alles kapot moet worden bezuinigd en worden verkocht.
Ondertussen luidt de organisatie Caritas de noodbel: door de aanhoudende bezuinigingen en door de hoge jeugdwerkloosheid (61,7% in Griekenland, éénenzestig komma zeven!!!) dreigt Zuid-Europa binnenkort met meer dan 1 verloren generatie te zitten. 3 op de 10 kinderen in Griekenland, Spanje, Italië, Portugal en Ierland leven in armoede.
Het is bezwaarlijk een goed palmares te noemen van de “redders” die blijven volharden dat het programma dat voor Griekenland is opgesteld, verder moet worden uitgevoerd. Toegegeven, de Griekse politici hebben een heel aantal zaken die in het memorandum staan, niet uitgevoerd, maar dat is zeker niet de enige reden waarom het programma niet werkt.
Een paar weken geledden verscheen er een rapport van een aantal medewerkers van het IMF, waarin stond dat ze een verkeerde “vermenigvuldigingsfactor” hadden gebruikt om te berekenen hoe zwaar Griekenland in recessie zou gaan. Daarom zaten de voorspellingen van de trojka over de situatie in Griekenland er steeds naast. Nu wil de Griekse overheid dat aanwenden om opnieuw over het memorandum te onderhandelen, of althans over de voorwaarden. Eurocommissaris Olli Rehn houdt echter het been stijf. “Verder blijven gaan op de ingeslagen weg”, is de boodschap vanuit Brussel. Het IMF lijkt het daar niet mee eens te zijn, en het is eens te meer duidelijk dat de Europese Commissie en datzelfde IMF niet op dezelfde koers zitten.
Mijn beste vriend Bruno,
Ik ga nog eens proberen :
Als men een product te koop stelt tegen een bepaalde prijs en deze prijs is te hoog met als gevolg dat men het niet kwijt geraakt, dan wordt deze verkoper werkloos.
Verlaagt deze verkoper zijn prijs zodat het product wel gekocht kan worden, dan zal de verkoper wat minder winst hebben doch hij zal niet werkloos worden.
Bruno, zo eenvoudig is het.
Er dient geen ingewikkelde theorie achter gezocht te worden.
Duizenden voorbeelden kan ik geven van dergelijke zaken die wij meegemaakt hebben in Rhodos.
Maar wat dan als iemand/bedrijf/sector/land door historische en nog tot op de dag van vandaag doorwerkende faktoren van allerlei aard met een door hem/haar onbeïnvloedbare kostprijs zit, die voor “de markt” gewoon te hoog is?
Dan kan de redding of de hulp toch alleen van boven- en in Griekenland van buitenaf komen.
De troïka heeft tot nu toe nog veel te weinig (ik bedoel uiteraard op de juiste plaatsen – omdat de souvereiniteit van dat stelletje boeven dat de bevolking nu al decennia lang uitzuigt niet aangetast mag worden -)gedaan.
Nu doorpakken en de vele noodzakelijke veranderingen dwingend opleggen.Is nodig en kan!
Aleko,
Juist, Aleko, je vat op een kernachtige en diplomatische wijze het huidige grootste Griekse pijnpunt samen
Het regime dat “iemand/bedrijf/sector/land door historische en nog tot op de dag van vandaag doorwerkende factoren van allerlei aard” aan de Griekse bevolking oplegt en dicteert IS VEEL ERGER dan alle besparingen die zijn doorgevoerd sinds 2010.
Dit regime doet het Griekse volk echt lijden.
Wie is er bekwaam om dit echt aan te pakken ?
Volgens mij heeft dit regime wel schrik van de Drachme en is het dreigen met de Drachme dan ook het enige die het regime op andere gedachten zou kunnen brengen