Ik hol de laatste tijd een beetje achter de feiten aan, want de actualiteit gaat razend snel vooruit in Griekenland. Laten we het eerst even hebben over de verkiezing van de nieuwe Parlementsvoorzitter. Op vrijdag is de jongste parlementsvoorzitter ooit verkozen: de 38-jarige advocate Zoë Konstantoopoulou. Ze is tevens de tweede vrouw dit die ambt opneemt. Konstantopoulou kreeg een record aantal stemmen achter zich: 235 van de 298 (2 parlementsleden waren afwezig tijdens de stemming). Ze kreeg naar verluidt geen stemmen van parlementsleden van KKE en Gouden Dageraad.

Tegelijk moesten er 6 ondervoorzitters worden verkozen. De eerste drie ondervoorzitters komen uit de eerste partij. Het zijn dus drie SYRIZA-parlementsleden. De vierde ondervoorzitter komt uit de tweede partij, Nea Dimokratia. Op deze positie werd Nikitas Kaklamanis verkozen, een arts, voormalig burgemeester van Athene, met 247 stemmen.

De vijfde ondervoorzitter komt uit de derde partij. En dat lag natuurlijk wel een beetje moeilijk, want die derde partij is Gouden Dageraad, en de kandidaat was Michalis Arvanitis, een man die wel vaker de nazigroet heeft gebracht in het openbaar. Arvanitis kreeg 197 blanco stemmen en 32 ongeldige. Maar hij kreeg dus wel 37 stemmen achter zijn naam. Saillant detail: Gouden Dageraad heeft 17 mensen in het Griekse parlement. Waar komen die andere 20 stemmen vandaan? We zullen het nooit weten, want de stemming is geheim.

Nadien nam de nieuwe parlementsvoorzitster het woord en het leek alsof ze nog moest wennen aan die rol. Een parlementsvoorzitter moet namelijk zo objectief mogelijk zijn, maar Konstantopoulou zat toch nog te veel in de rol van SYRIZA oppositielid. Toen ze haar programma uit de doeken deed, refereerde ze vaak aan de SYRIZA-fractie die in het verleden dag en nacht werkte om de politiek te bewerkstelligen die zij nu voorstaat. Haar volledige speech staat overigens online:

Een paar zaken die ik hier uit onthouden heb:

• Onder het voorzitterschap van Konstantopoulou zullen er geen omnibus-wetsvoorstellen meer voor het parlement worden gebracht. Dat is in het verleden gebeurd met alle trojka-voorstellen die in 1 monsterwet werden gegooid, waar de parlementsleden dan voor of tegen moesten stemmen. Het “Ναι σε όλα” weerklinkt nog altijd bij velen.
• Verder zal Konstantopoulou niet langer de praktijk toelaten dat amendementen op wetten worden binnengesmokkeld via andere wetsvoorstellen. Ook dat gebeurde de voorbije jaren regelmatig. Amendementen die het minimumloon naar beneden brachten, werden aan wetgeving over hernieuwde energiebronnen gehangen en meer van dat fraais. De Griekse wetgeving is daardoor een ondoorzichtig kluwen geworden, waar je je weg niet meer in vindt.
• Konstantopoulou wil niet dat het parlement een wasmachine waar allerlei schandalen kunnen worden weggewassen. In Griekenland controleert het parlement zichzelf. Er is geen andere instelling zoals senaat of iets dergelijks, dus worden er parlementaire commissies opgericht, die moeten onderzoeken of de collega’s parlementsleden inderdaad in een schandaal verwikkeld waren. Per dag strijken de commissieleden rond de 250 euro op als de commissie zetelt. De resultaten van de meeste parlementaire onderzoekscommissies zijn vaak dezelfde: er zijn geen onregelmatigheden vastgesteld. Daar zou dus nu ook een eind aan komen.
• Het Griekse parlement mag geen kerkhof worden voor rechtszaken, aldus de nieuwe voorzitster. Vaak worden rechtszaken tegen politici zo lang uitgesteld dat ze verjaren. Daar wil Konstantopoulou dus ook een eind aan maken.

Verder speelde Konstantopoulou in op de omkoopschandalen waarbij Griekse politici heel wat steekpenningen kregen van voornamelijk Duitse bedrijven. Een kwestie die ook aan bod kwam in de persconferentie na het gesprek dat Yianis Varoufakis had met Wolfgang Schäuble. Toeval of niet: de voormalige financiële directeur van Siemens, Heinz-Joachim Neubürger pleegde eergisteren zelfmoord. Hij was de man die heel vaak aanwezig was op de vergaderingen die het bedrijf had met Griekse politici. In dat verband ook interessant: de nieuwe onderminister van Landsverdediging Nikos Toskas vermeldde gisteren dat hij een contract had gevonden dat Defensie had afgesloten met de Duitse bedrijven ATLAS ELECTRONIC GmbH and RHEINMETALL DEFENCE ELECTRONIC GmbH waarbij zeker 62 miljoen euro aan smeergeld aan de Griekse handen is blijven plakken. Het zou gaan om aankopen die in tussen 2000 en 2002 zijn gedaan. Wellicht ook niet toevallig dat dit naar boven komt een paar dagen voor een speciale Eurogroep-vergadering.

Papagiotis Danis

Misschien nog even interessant om verder te vermelden: de directeur van de SDOE, de financiële politie zeg maar, is eergisteren opgestapt. Hij was in augustus 2012 persoonlijk door Antonis Samaras aangesteld. Net als Samaras komt Stasinopoulos uit Kalamata. Het is op zich niet ongewoon dat zoiets gebeurt. Bij de wisseling van de macht, worden heel wat mensen op cruciale posities veranderd. In de plaats van Stasinopoulos komt jong geweld: de 35-jarige Panagiotis Danis. Toch wel erg jong om op een dergelijke positie te worden gezet, maar Danis heeft al wel een en ander bewezen.

Hij is afgestudeerd aan de MIT, toch nog steeds een sterke geloofsbrief, enwas in zijn jonge jaren vooral bekend als hacker. Zo is de Amerikaanse fiscus hem op het spoor gekomen, en zo heeft hij daar een job aangeboden gekregen. Danis heeft van de Amerikaanse overheid nog een prijs gekregen voor zijn werk om sporen te vinden die op electronische media zijn achtergelaten bij het versassen van zwart geld. Danis heeft verder ook nog aan de zijde van Steve Jobs gewerkt om de software van de eerste iPad te vervolledigen.

Update 9 februari 2015: het zou wel eens kunnen dat het bij de figuur van Panagiotis Danis om een persoonsverwisseling gaat in de Griekse pers. Het nieuwe hoofd van de financiële politie heet inderdaad Panagiotis Danis, maar het zou gaan om een man die een lange staat van dienst heeft bij de afdeling. Overigens heeft hij in het verleden al geklaagd over het feit dat de financiële politie niet bekwaam zou zijn en dat de criteria om mensen aan te nemen, niet gebaseerd waren op verdiensten, maar op politieke affiniteit (dat kennen we). Dus toch was minder rock n’roll dan de meeste media dachten. Ik was er jammer genoeg in getuind.