Een paar weken geleden schreef ik hier over de verkiezingen voor een nieuwe voorzitter van een nieuwe centrumlinkse partij die nog niet was gesticht. Die verkiezingen (er waren 2 stemrondes nodig) zijn nu achter de rug. Winnaar was de huidige PASOK-voorzitster Fofi Gennimata, die na de eerste ronde (waar naar verluidt 210.000 mensen zijn komen opdagen, die elk 3 euro hebben neergeteld om te mogen stemmen) 42,9% van de stemmen behaalde, tegen 25,5% voor Nikos Androulakis, eveneens PASOK. Geen 50%, dus moest er een tweede stemronde worden gehouden (waar 156.000 mensen kwamen stemmen, zonder daar iets voor neer te tellen), waar ze meer dan 56% van de stemmen binnenhaalde. Een hele operatie dus, om uit te komen bij de voorzitster van een partij die zich centrumlinks noemt: PASOK.  Je kan je afvragen waar het allemaal voor nodig was.

Dat is niet de mening van de mensen die zich kandidaat hadden gesteld: die vonden dat alle partijen die zich centrumlinks noemen, zich moesten verenigen. De verkiezing toonde in ieder geval wel aan wat voor velen duidelijk was: de centrumlinkse partijen To Potami en Dimar doen er bitter weinig toe. De hele oefening was bedoeld om PASOK weer ergens op de kaart te brengen. Dat er überhaupt meer dan 150.000 mensen bereid waren gevonden om aan die oefening deel te nemen, mag dan misschien wel het ego hebben gestreeld van de politici, maar de praktijk gaat moeten uitwijzen of het allemaal wat zal uithalen.

De naam PASOK is, zoals bekend, flink besmeurd. De partij wordt door de meerderheid van de Grieken gezien als de voornaamste verantwoordelijke voor de situatie waarin Griekenland terecht was gekomen in 2010. Dat toenmalig premier en PASOK-voorzitter Georgos Papandreou (eveneens zoon van de stichter van de partij) de “hulp” van de Europese partners in riep, en zo het land vastketende aan een vernietigend austeriteitsbeleid, heeft de partij verder geen goed gedaan.

Heel wat PASOK-leden vreesden voor hun politieke toekomst en liepen al snel over naar SYRIZA, waar ze nu nog steeds de dienst uitmaken. Degenen die onder de PASOK paraplu bleven, besloten om naar de gunst van de kiezer te dingen onder een andere naam. Ze hebben het geprobeerd als Elia (Olijf), wat eigenlijk een coalitie was, en als Democratische Fractie (Δημοκρατική Παράταξη), eveneens een coalitie. Zonder veel succes. Het was voor iedereen duidelijk dat het ging om oude wijn in nieuwe zakken.

En nu gaan we dus proberen nieuwe wijn te maken. Of dat gaat lukken met een oude naam, Fofi Gennimata, aan het roer is betwijfelbaar. Nadat duidelijk werd dat zij de nieuwe leider was, moest worden besloten hoe de naam van de nieuwe centrumlinkse partij zou moeten luiden. Toen die naam bekend werd, bestond er nauwelijks nog twijfel over het feit dat deze partij een maat voor niets zal worden. De nieuwe naam luidt namelijk … hier komt het: “Κίνημα Αλλαγής” (Beweging voor Verandering). Die verdomde verandering toch. Toen Andreas Papandreou met PASOK overweldigend aan de macht kwam in 1981, luidde de slogan “Αλλαγή”. Toen Georgos Papandreou de nieuwe leider werd van PASOK in 2004, hoorde je overal de kreet: “Σήκω Αντρέα να δεις το παιδί της αλλαγής” (Sta op, Andreas, om het kind van de verandering te zien).

Het is bijna niet te geloven dat er voor deze naam werd geopteerd. Toen Georgos Papandreou uit PASOK werd gegooid, richtte hij zijn eigen partij op. Aanvankelijk heette die … hou u vast: “Κίνημα Αλλαγής”. Omdat Georgos een kind van de digitale revolutie is, mocht daar een Facebook-pagina bij (Georgos was nog niet zo aan de hashtags). Even later werd de partij omgedoopt tot KIDISO die geen brokken wist te maken. Papandreou raakte niet verkozen in 2015, en daarmee was hij de eerste Papandreou in meer dan 40 jaar die niet in het Griekse parlement zat.

Ondertussen bleef hij nog wel voorzitter van de Socialistische Internationale, maar dat is wel een beetje vervelend als je verder in je eigen land geen enkel politiek mandaat hebt.

Daar wist Fofi Gennimata wel wat op. Nu we een nieuwe Beweging voor Verandering hebben, moet er ook een nieuwe politieke secretaris zijn. En wie komt daarvoor beter in aanmerking dan het kind van de verandering, Georgos Papandreou?

Dus toch maar weer oude wijn in nieuwe zakken? Het ziet er naar uit. Niet alles blijft echter bij het oude. De nieuwe partij heeft een nieuw belastingsnummer, en mocht PASOK er mee ophouden, dan gaan de schulden van die partij (iets meer dan 200 miljoen) niet over naar de nieuwe partij. Enkel de mensen die deze put hebben gecreëerd, kunnen naar de nieuwe partij over stappen. U zult wel begrijpen dat het de Grieken allemaal worst zal wezen wat er met die nieuwe centrumlinkse partij zal gebeuren. Behalve dan misschien voor die 150.000…