U heeft er wellicht al over gelezen: een aantal weken geleden zei Olympisch zeilkampioene Sofia Bekatorou dat ze seksueel misbruikt was door een manager van de Griekse zeilbond. De feiten dateerden van 1998. De bekentenis leidde tot een aantal andere aantijgingen in de Griekse sportwereld waar heel wat machtsmisbruik leek te zijn.

Griekenland zou Griekenland niet zijn als er altijd een politieke dimensie bij komt. Zo werd duidelijk dat de sportmanager het hoofd van een lokale afdeling van de regerende Nea Dimokratia partij is, die een paar jaar geleden al beschuldigd werd van het feit dat het partijkantoor in Rafina illegaal elektriciteit aftapte. Iets wat natuurlijk gretig door de oppositie werd aangegrepen.

Hoewel de feiten ondertussen verjaard zijn, heeft de bekentenis van Bekatorou geleid tot een hele resem van slachtoffers die nu hun verhaal naar buiten durven te brengen. Opvallende sector: de theaterwereld. Een aantal getalenteerde theatermakers en -spelers werd er van overtuigd heel autoritair op te treden en acteurs te behandelen als vuil van de straat.

Een van de theatermakers die beschuldigd werd van autoritair gedrag, Georgos Kimoulis, is geschrapt van de lijst van het festival van Athene en Epidavros.

Een aantal andere acteurs zijn beschuldigd van seksuele aanranding. Een van de acteurs, Petros Filippidis, is uit een reeks op de openbare zender ERT geschrapt. Hij probeerde zijn toevlucht te zoeken in Ioannina in het ouderlijke huis, maar de plaatselijke bewoners gaven aan dat hij ongewenst was.

Tegen een andere acteur, Pavlos Chaikalis, lopen nog een aantal aantijgingen. Chaikalis is een komisch acteur die om de een of andere reden een tijdje vice-minister van Tewerkstelling, Sociale Zekerheid en Sociale Solidariteit is geweest in de regering Tsipras. De man wijst de aantijgingen af.

Maar de zaak die een beerput geopend heeft, is die van de directeur van de Lyriki Skini, ofwel het Griekse Nationale Theater, Dimitris Lignadis. Begin februari circuleerden er geruchten op sociale media dat de man ook heel wat seksuele aanrandingen op zijn actief heeft, en vooral van minderjarigen. Een journaliste die eerder in ongenade was gevallen bij de regeringsgezinde krant waarvoor ze werkte (wegens kritiek op de regering), beweerde dat Lignadis snel zou opstappen. De reactie van het ministerie van Cultuur kwam snel: er was geen sprake van ontslag en de bevoegde minister Lina Mendoni stond volledig achter de directeur. Een niet onbelangrijk detail: de minister had een maand na de verkiezingen van 2019 de wet veranderd die bepaalt hoe de directeur van het Nationale Theater diende te worden verkozen. Mendoni stelde de nieuwe directeur persoonlijk aan, zonder een vacature te posten. Lignadis stapt naar de rechter die verbiedt dat zijn naam wordt vernoemd in de media. Vanaf dan gaat het steevast over de “bekende acteur en regisseur”.

In het online magazine 20/20 verklaart Nikos S. dat hij het slachtoffer was van seksuele aanrandingen van Dimitris Lignadis toen hij 19 jaar oud was. De feiten zijn ondertussen eveneens verjaard. Maar de bekentenis zorgde er voor dat meer en meer mensen naar buiten kwamen en verklaarden dat ze door de directeur van het Nationale Theater waren aangerand. Er waren getuigenissen van verdoving en verkrachting. Op 6 februari neemt Lignadis ontslag.

En vervolgens gaan de media die in handen zijn van de Griekse oligarchen, in de verdediging. Op de televisiezender Star Channel is een reportage te zien die zegt dat de bekende acteur en regisseur in het oog van de storm is terecht gekomen … voor een niemendalletje. Er komt zo veel reactie los, vooral in sociale media, dat de zender zijn verontschuldigingen moet aanbieden.

Tijdens een persconferentie een paar dagen later lijkt de vlotte regeringswoordvoerder plotseling een beetje verloren te raken in zijn woorden wanneer hem een vraag wordt gesteld over Lignadis. “De directeur van het Nationale Theater heeft om persoonlijke redenen ontslag genomen.”

Het is begrijpelijk dat er geen officiële uitspraken kunnen worden gedaan over Lignadis tot de man veroordeeld is, maar het is merkwaardig dat hij zo wordt beschermd door de regering. Ondertussen blijven de aantijgingen tegen de voormalige directeur van het Nationale Theater zich opstapelen.

Afgelopen zaterdag volgde er een merkwaardige persconferentie van de minister van Cultuur, waarin ze zei dat Dimitris Lignadis een “gevaarlijk man” was en dat ze zich had laten misleiden door zijn kwaliteiten als acteur. Ze ontkende ook dat ze hem in het verleden had verdedigd, en ze beweerde dat ze hem niet persoonlijk kende. Met andere woorden: ze wijst alle verantwoordelijkheid af over het feit dat ze hem direct had aangesteld.

[Mendoni heeft de voorbije maanden al heel wat kritiek te verwerken gekregen als minister van Cultuur. Ze heeft cementen gangpaden laten aanleggen op de Akropolis, en ze leek nauwelijks bewogen door het feit dat in de zomer een brand uit de hand was gelopen op de archeologische site van Mycene. Ook het feit dat ze instemt met het verplaatsen van de archeologische vondsten bij de opgravingen voor de metro in Thessaloniki, wordt haar niet in dank afgenomen.]

Lignadis ondertussen bleek geen onbesproken figuur. Hij was in het verleden aan de deur gezet van een school waar hij les gaf, wegens grensoverschrijdend gedrag. Hij is ook ooit een keer in zijn woning aangevallen waarbij hij gewond raakte door een messteek in de rug – vermoedelijk door een van zijn slachtoffers.

En bij nieuwe onthullingen bleek dat hij zijn slachtoffers ook zocht bij minderjarige vluchtelingen. Hij regisseerde een toneelstuk waarin die mochten opdraven onder het mom van integratie, maar zijn bedoelingen bleken elders te liggen.

Het is een onfrisse zaak waar ik eigenlijk verder niet echt veel woorden zou aan willen besteden, maar Griekenland zou Griekenland alweer niet zijn als dit geen politieke impact had.

De oppositie (en dat is in dit geval in de eerste plaats SYRIZA) probeert minister van Cultuur Mendoni als politiek verantwoordelijk aan te duiden. Iets waar heel wat Grieken het mee eens zijn. Maar in de 21 jaar dat ik hier nu woon, heb ik nog niet 1 politicus een politieke verantwoordelijkheid zien opnemen. Dus Mendoni blijft op haar plaats. Meer zelfs: 56 persoonlijkheden uit de culturele sector en de sportwereld hebben te kennen gegeven dat ze Mendoni steunen. Detail wellicht: ze hebben bijna allemaal hun post te danken aan de regerende partij.

Er werd ook gezegd dat de regering geprobeerd heeft om het potje gedekt te houden en om niet meteen afstand te nemen van Lignadis. Het heeft inderdaad twee weken geduurd voor er wat beweging kwam. Toen Lignadis na de storm op sociale media ontslag nam, werd dat ontslag door de bevoegde minister aanvaardt, en dat was voor de regerende partij voldoende reden om te beweren dat er geen sprake kan zijn van het potje gedekt te houden.

Premier Mitsotakis heeft heel expliciet opgeroepen dat zijn parlementaire fractie achter de minister van Cultuur moet staan. Wat er dan weer toe leidt dat de oppositie vindt dat hij ethisch medeplichtig is en dat hij een pedofiel beschermt. Toegegeven, hij heeft de geschiedenis niet mee. In februari 2019 werd Nikos Georgiadis, een medewerker van Mitsotakis, beschuldigd van pedofilie in Moldavië en werd hij veroordeeld tot 28 maanden voorwaardelijk. Uiteindelijk werd de straf geschrapt omdat de feiten verjaard waren. Maar Mitsotakis zou hem aangeraden hebben om zich een tijdje gedeisd te houden, tot de storm ging liggen en tot de mensen de feiten vergeten zouden zijn.

Het wekt inderdaad wel de indruk dat Mitsotakis niet zo bezorgd zou zijn om pedofilie, maar dat lijkt me toch wel erg kort door de bocht. Maar er is nog wel wat werk aan de winkel in de Griekse samenleving. Neem nu de Grieks Orthodoxe Kerk. Blijkbaar zou daar ook kindermisbruik bestaan, net zoals in de Rooms Katholieke Kerk. Je hoort er niet van, omdat het taboe en de schaamte nog heel groot is. In 2015 bleek dat er een jongetje van 7 zou zijn misbruikt in een stichting die door de Kerk werd beheerd. Bisschop Anthimos van Thessaloniki zei toen in een officiële aankondiging dat zulke dingen gebeuren, en dat er veel te veel ruchtbaarheid aan de zaak werd gegeven. Zoals ik al zei: er is nog veel werk aan de winkel.

Het blijft ondertussen bijzonder vreemd waarom de media zo veel aandacht besteden aan de figuur van Lignadis. De man verscheen zelfs in de secties van de Lifestyle. Tatiana Stefindou, de vrouw van journalist Nikos Evangelatos, anker op de zender MEGA, in handen van de oligarch Evangelos Marinakis (ja, ik weet het, ik laat hier veel namen vallen) heeft een lifestyle blog waarin ze de uren vol angst beschrijft die Ligdanis doormaakte voor hij werd gearresteerd (hij had overigens ondertussen 2 weken tijd gehad om eventuele sporen uit te wissen). Op de zender waar haar man werkt, had men tijdens de nieuwsuitzending ondertussen een item gewijd aan de maaltijden die de ex-directeur kreeg tijdens zijn verblijf in de cel van het centrale politiehoofdkwartier. Zaterdagavond linzen. Zondagochtend ontbijt met koffie, sinaasappelsap en een croissant. ‘s Middags giouvetsi met kip. En maandagmiddag fasolada. Ik verzin het niet.

Ondertussen proberen de media aan beide zijden van het politieke spectrum garen te spinnen met de zaak. Op sociale media deden de geruchten de ronde dat de NGO Solidarity Now miderjarige vluchtelingen zou hebben geleverd aan Ligdanis. En die NGO wordt geleid door de nicht van premier Mitsotakis. Het gerucht bleek niet meer dan dat te zijn. Maar journalist Kostas Vaxevanis, bekend omdat hij in het verleden de Lagardelijst heeft gepubliceerd, probeert nog zo veel mogelijk de Griekse premier bij de hele zaak te betrekken door zich af te vragen waarom het politieke kantoor van Mitsotakis persoonlijk de verantwoordelijkheid heeft genomen over het lot van de minderjarige vluchtelingen. De premier heeft daarvoor zelfs een speciale raadgever, Apostolos Doxiadis, onder de arm genomen. Maar door dit soort suggesties, heeft Vaxevanis het debat compleet getorpedeerd en woedt er nu in de media een oorlog tussen aanhangers van SYRIZA en Nea Dimokratia. Het grootste slachtoffer? De feiten, de waarheid, de journalistiek en natuurlijk het lot van de slachtoffers, waar niemand het nog over heeft.

Zo publiceerde de nieuwssite in.gr, in handen van de mediagroep Alter Ego van de oligarch Evangelos Marinakis, die goede banden heeft met de Mitsotakis-familie, een opinie-artikel met de titel “Ben je een pedofiel, Alexis?“, om er een getrukeerde foto bij te zetten van Tsipras met Lignadis. En de nieuwssite liberal.gr publiceerde een opinie van een journalist die een aardig centje bijverdient in de “school” van de vice-voorzitter van Nea Dimokratia met de titel “Tsipras is de morele dader“. Het niveau is compleet zoek. Overigens: de nieuwssites in.gr en liberal.gr hebben een flink budget toegestopt gekregen vorig jaar om de (in principe gratis) campagne te verspreiden dat Grieken thuis dienden te blijven. Daar krijgt de regering nu wat voor terug.

En ondertussen is de zender SKAI (die ook flink wat graantjes heeft weten mee te pikken) ook aan de verdediging van Lignadis begonnen. Zo vroeg journaliste Ioanna Mandrou zich eerder deze week af waar de ouders van de kinderen waren die door Lignadis waren misbruikt. De slachtoffers krijgen van haar nu al de schuld, nog voor de zaak voor de rechter is gekomen.

De dag nadien vond ze dat Lignadis in de war was gebracht door al de oude Griekse theaterteksten en dat hij daardoor de dingen heeft gedaan waar hij van wordt beschuldigd.

Ik hoef u niet nogmaals uit te leggen waarom de Grieken hun rug keren naar de media.

En nu heeft de bekende en mediageile strafpleiter Alexis Kougias de verdediging van Lignadis op zich genomen. Eerder had hij ook de verdediging op zich genomen van de politieman die in 2008 de tiener Alexis Grigoropoulos in Exarcheia doodschoot. Kougias is tuig en probeert zo veel mogelijk de aandacht van de essentie af te leiden. Dat is hem in eerste instantie gelukt. Hij beweerde dat zijn klant onschuldig is en dat de beschuldigingen geuit zijn door “beroepshomofielen”. En nu gaat het in de media natuurlijk enkel nog daar om.

Het lijkt alsof deze kwestie de politieke wereld door elkaar schudt, maar ik gok er op dat dit gewoon goed voor voor de media is, en dat alles gewoon bij het oude blijft. Waardoor ik met hetzelfde woord zou kunnen eindigen als mijn vorige blogpost. Jammer.

Maar het positieve is dat meer en meer slachtoffers naar buiten komen met verhalen van misbruik. En dat mag op het konto worden geschreven van de moedige Sofia Bekatorou.