Het is eigenlijk al oud nieuws, maar ik heb een behoorlijk bewogen week achter de rug en kon niet alle nieuws op de voet volgen. Vorige week woensdag is de Griekse zangeres Jenny Vanou op 75-jarige leeftijd overleden, aan de gevolgen van kanker. Voor vele Grieken was ze de beste vrouwelijke stem van de laatste decennia.

Eind jaren 50, begin jaren 60 leek er een enorme carrière voor haar weggelegd. Ze heette toen nog Evgenia Barchnou, had wiskunde en natuurkunde gestudeerd, en wilde verder gaan in dat domein. Tot ze werd ontdekt tijdens een liedjeswedstrijd in Thessaloniki. Ze kreeg een artiestennaam opgeplakt en zong vooral “lichte liederen”, zoals dat in Griekenland werd genoemd. Zoals de gewoonte is, zong ze een paar jaar in grote muziekclubs, maar het werk was zwaar en ze kon de druk niet aan om voortdurend ‘s avonds klaar te staan en te zingen. Ze wilde liever een gezin stichten.

Wat ook gebeurde, maar haar man had nogal losse handjes. De familiale lotgevallen zijn bekend, maar Jenny Vanou bleef hij haar man omwille van de kinderen. Haar stem begon te lijden onder moeilijke situatie. Af en toe kwam ze nog eens op een podium, of zong ze op televisie, maar de klok van een stem die ze ooit had, was helemaal weg.

Zelf heb ik ze een jaar of 9 geleden een keertje gezien, op aandringen van mijn vrouw die het talent van Jenny Vanou bejubelde. Ik hoorde het niet. Het was een oud besje die moeite moest doen om de noten uit haar stem te persen. Al bij al een zielige vertoning en ik kon alleen maar medelijden met de vrouw hebben. Ik hoorde dat ze nadien een zogenaamde “psilikadzidiko”, een klein buurtwinkeltje, open hield in Nea Smirni. Eigenlijk toch wel een beetje een roemloos einde, van iemand die ooit inderdaad een geweldig goede stem had.