Een paar dagen geleden strandde een spookschip op de rotsen in de buurt van het Koudouma-klooster aan de zuidkust van Kreta. De buurtbewoners spoedden zich erheen om hulp te bieden, maar vonden niemand aan boord. Kleren, reistassen, luiers, medicijnen, kinderschoenen en kleren, lagen verspreid over het dek. Ook telefoonopladers, babyvoeding en documenten werden gevonden. Tot vandaag weet niemand wat er gebeurd is met de passagiers van het schip.

Het meest optimistische scenario gaat ervan uit dat deze mensen in veiligheid gebracht werden op een ander schip dat hen opgepikt heeft. Zo heeft een Nederlands schip vrijdagavond, een week geleden, 393 bootvluchtelingen uit de zee tussen Griekenland en Italie gered. De vluchtelingen dobberden twee dagen op zee nadat de motoren van het schip waren uitgevallen. De bemanning was vertrokken in een reddingsboot en had de Syrische vluchtelingen hulpeloos achtergelaten. Ze werden door het Nederlandse schip afgezet in Sicilie en overgeleverd aan de Italiaanse politie. Qua timing zou het kunnen kloppen dat er een verband bestaat tussen de twee gebeurtenissen. Helaas kunnen de Griekse autoriteiten zich niet  bezighouden met het uitpluizen van deze zaak, dus blijft het gissen. Het schip dat in Kreta aanspoelde, lijkt klein in omvang, maar vaak worden deze oude schepen propvol geladen door de mensensmokkelaars. Zou het kunnen dat er bijna 400 mensen op dit schip zaten? De vraag blijft wellicht onbeantwoord.

Een tweede scenario doet ons huiveren. Er zijn aanwijzingen dat er gewapende mannen aan boord waren, want er werd een zakje met kogels gevonden. Dit doet natuurlijk het ergste vermoeden. Het zou niet de eerste keer zijn dat mensensmokkelaars de poen opstrijken, meestal het allerlaatste spaargeld van deze mensen, en hen dan laten verdrinken.

Op 10 september lieten mensensmokkelaars bewust een schip zinken in internationale wateren. Bij deze ramp kwamen 500 mensen om het leven. “De zwaarste schipbreuk van de afgelopen jaren”, zo meldde de Internationale Organisatie voor de Migratie (IOM), die benadrukte dat het niet om een ongeval gaat, maar om massamoord. Slechts 10 mensen overleefden het, onder andere de 19-jarige Syrische Doaa. De jonge vrouw hield zich drijvende in een zwemband en hield gedurende vier dagen en drie nachten twee baby’s in haar armen. Haar verloofde kon het twee dagen uithouden aan haar zijde, maar bezweek. Doaa en de baby’s werden door een helicopter overgebracht naar Chania, maar tijdens het transport naar het ziekenhuis stierf een van de kleintjes. Het Syrische meisje van nog geen 2 jaar dat overleefde, heeft geluk. Een oom van het kind werd in Zweden gevonden. De oom kwam al naar Chania om de voogdij op te eisen en dna-stalen werden afgenomen, het zal een kwestie van tijd zijn voor dit afgehandeld wordt.

Voor Doaa, die een tijdelijke verblijfsvergunning kreeg, werd een actie op touw gezet om haar papieren in orde te krijgen, want ze zou graag naar Zweden doorreizen. De gemeenteraad van Chania heeft zelfs een ere-burgerschap en de Griekse nationaliteit op grond van haar onbaatzuchtig optreden aangevraagd bij de Griekse overheid, en dringt aan op elke faciliteit die een permanente verblijfsvergunning binnen de landen van de Europese Unie mogelijk kan maken. Ondertussen wacht Doaa op wat de toekomst brengen zal. Onlangs verhuisde ze van Chania naar het vasteland. Ze woont nu bij een Griekse familie, terwijl de autoriteiten proberen om de verwanten van haar verloofde in Zweden te vinden. Haar grote droom is nog altijd om te kunnen studeren.

Er wordt vaak opgemerkt dat Europa zou moeten bijdragen met meer middelen om de Zuid-Europese landen, zoals Italië, Malta en Griekenland, te helpen bij reddingsoperaties, maar ook bij het opvangen van deze vluchtelingenstroom. Zolang de Dublin-akkoorden van kracht zijn, die bepalen dat een asielaanvraag moet afgehandeld worden in het eerste land van de Europese Unie waar de vluchtelingen terecht komen, kan er geen sprake zijn van een evenredige verdeling en blijven de armste landen van het zuiden de zwaarste lasten torsen. De enige landen die noemenswaardige inspanningen doen om Syrische vluchtelingen op te vangen zijn Zweden en Duitsland. Belgie heeft dit jaar 75 Syrische vluchtelingen opgevangen en Nederland slechts 250. De vluchtelingen die in Griekenland terecht komen,  willen meestal ook zo snel mogelijk weer vertrekken, maar dat is niet mogelijk zoals al in een eerdere post beschreven werd.

“Drieduizend mensen zijn in 2014 verdronken in de Middellandse Zee. Het is ongelooflijk dat zoveel levens verloren gaan en verschrikkelijk tragisch dat dit letterlijk op de drempel van Europa gebeurt”, aldus Laurens Jolles, vertegenwoordiger van de VN Hoge Commissaris voor de Vluchtelingen (UNHCR) voor Zuid-Europa. De Nederlander zei ook dat het lot van Doaa en het grote aantal mensen die verdrinken, een indicatie zijn van de dringende behoefte aan een gemeenschappelijke Europese mobilisatie, gebaseerd op samenwerking tussen de lidstaten en de steun van de Europese Unie”.