De Drosoulites, het spookleger van Frangokastello

12/05/2015 Nadia Peeters

Het fort van Frangokastello

Wie deze maand het zuiden van Kreta bezoekt, zou wel eens getuige kunnen zijn van een spookverschijning. Volgens de plaatselijke legende keren bij het fort van Frangokastello jaarlijks de geesten van de vrijheidsstrijders terug, die hier vielen in een bloedige opstand tegen de Ottomaanse overheerser. In de dagen vanaf 17 mei worden bij het eerste ochtendgloren de schimmen zichtbaar als een waas of als schaduwen die dansen in de richting van het fort en daarna langzaam in zee verdwijnen. Ze worden Drosoulites genoemd omdat het fenomeen zich voordoet bij kalme zee wanneer er veel vochtigheid in de lucht hangt, ‘Î´ÏÎ¿ÏƒÎ¹Î¬’ betekent ‘dauw’. Het zou een luchtweerspiegeling kunnen zijn uit de Sahara, zo beweert men, of een optische reflectie van de eerste zonnestralen, zoals bij een regenboog. Het fenomeen werd meermaals beschreven en er wordt melding gemaakt van een Duitse patrouille die het vuur opende op de verschijningen tijdens de bezetting. Een sluitende wetenschappelijke verklaring is er niet, maar het zou iets te maken hebben met de atmosferische omstandigheden en de hoge vochtigheidsgraad ‘s nachts in deze tijd van het jaar. Wat is de geschiedenis achter deze mythe?

Gramvoussa

Toen Griekenland onafhankelijk werd verklaard, waren de grenzen nog niet vastgelegd. Om het vrije Griekenland zo groot mogelijk te maken, kwamen revolutionairen van het vasteland meevechten met de opstandelingen in Kreta. Ook het omgekeerde gebeurde. In de jaren 1820 vluchtten er tienduizenden Kretenzers naar andere eilanden en naar de Peloponnesos, de meesten kwamen terecht in Nafplio. Deze stroom vluchtelingen zwol aan telkens er represailles dreigden van de Turken naar aanleiding van de nachtelijke aanvallen van de opstandelingen, die de Kalisperides genoemd werden. Vele Kretenzers die de oversteek maakten, zouden zich scharen aan de zijde van de grote leider Kolokotronis. Ook de rots Gramvoussa â€“ het eilandje met de Venetiaanse vesting ten noordwesten van Kreta – werd ingenomen, en werd vanaf 1825 een vrijplaats voor de rebellen. Op een gegeven moment woonden er 3000 mensen en er was zelfs een schooltje ingericht. De piraterij was voor hen de enige manier om te kunnen overleven. Er werd een kerkje gebouwd, de Panagia Kleftrina, opgedragen aan de vrouwen van de ‘ÎºÎ»ÎÏ†Ï„ÎµÏ‚’.

Hatzimichalis Dalianis

Het eilandje Gramvoussa fungeerde als een bruggenhoofd en er was een verloop van rebellenleiders die elkaar ontmoetten. In januari 1828 kwam de grote leider Hatzimichalis Dalianis uit Epirus hier aan wal met 700 mannen, waaronder 100 ruiters, om de opstand van de Kretenzers te ondersteunen. Als uitvalsbasis koos hij het 14e-eeuwse Venetiaanse fort in Frangokastello. De rebellen uit Sfakia, die zich bekwaamden in guerilla-technieken in de bergen, raadden hem aan om een andere verschansing te zoeken en om zich niet in de open vlakte te begeven. Deze raad werd jammerlijk in de wind geslagen. Dalianis was meer vertrouwd met de strijd te paard, en opteerde voor het fort.Â De gouverneur van het eiland, Mustafa Pasha, verzamelde met de hulp van Muhammed Ali uit Egypte een leger van 8000 soldaten om de opstand te onderdrukken. Op 17 mei 1828 werd het fort aangevallen. Dalianis kwam om in de strijd, samen met 385 mannen, en ook Mustafa verloor 800 man. Het afgehakte hoofd van Dalianis werd naar Mustafa Pasha gebracht, die ontstemd was omdat hij Dalianis levend wilde zien. De resterende manschappen werden vrijgelaten na zeven dagen bezetting en na onderhandelingen. De dode revolutionairen werden niet begraven, hun lijken werden enkel bedekt met een laagje zand door de wind. Het stoffelijk overschot van Hatzimichalis Dalianis zou echter wel begraven zijn door een non in het nabijgelegen – en nu verlaten – klooster van Sint-Charalambos. Mustafa’s troepen werden tijdens hun terugkeer naar Chania ter hoogte van de Imbros-kloof door een groep rebellen uit Sfakia in een hinderlaag aangevallen, en leden nogmaals ongeveer 1000 slachtoffers.

Volgens de traditie vindt de ziel geen rust als het lichaam niet begraven wordt. De schimmen uit het verleden blijven rondwaren, al gaan er soms gaan er een paar jaar voorbij voor ze zich laten zien. De mannen zouden in het zwart gekleed zijn, en soms hoor je ook hoefgetrappel en wapengekletter. Gaat het om een natuurverschijnsel of een zinsbegoocheling? Waar we in ieder geval zeker van zijn, is dat we gezegend zijn met historisch gekleurde en fantasierijke volkslegendes.

Facebook17 Tweet0 Pin0 Print0 E-mail0

Reilen en zeilen in Griekenland

De Drosoulites, het spookleger van Frangokastello

18 thoughts on “De Drosoulites, het spookleger van Frangokastello”

Geef een reactie